Ελένη Λαυρεντάκη
Γεννήθηκα και ζω στην Κρήτη. Είμαι γραφίστας - τυπογράφος και τα τελευταία χρόνια διοχετεύω τις καλλιτεχνικές (και όχι μόνο) ανησυχίες μου στον Κλόουν.
Νικηφόρος Βρεττάκος | Ἕνας μικρότερος κόσμος
Ἀναζητῶ μίαν ἀκτὴ νὰ μπορέσω νὰ φράξω
μὲ δέντρα ἢ καλάμια ἕνα μέρος
τοῦ ὁρίζοντα. Συμμαζεύοντας τὸ ἄπειρο, νἄχω
τὴν αἴσθηση: ἢ πὼς δὲν ὑπάρχουνε μηχανὲς
Fernando Pessoa | Διαιρώ αυτό που ξέρω
Ντίνος Χριστιανόπουλος | Καλοκαίρι
Ευστράτιος Παπάνης - Θέλουμε Ανθρώπους...
Θέλουμε ανθρώπους που πρώτα διακρίνουν το καλό σε κάθε τι και στο σκοτάδι ακόμα και έπειτα το κακό και το ανάποδο με σύνεση αλλάζουν.
Που δε σκώπτουν, ειρωνεύονται και διακωμωδούν, αν εναλλακτικές δεν έχουν οι ίδιοι να προτείνουν.
Ανθρώπους που αυτοσατιρίζονται πριν το δικαίωμα να κρίνουν θεμελιώσουν, πρωτοπόροι για να γίνουν και παραδείγματα στην αλλαγή, που οραματίστηκαν και τεκμηριώνουν.
Πρόσωπα που δεν απομυζούν τη δύναμη από ομάδες, συντεχνίες και σινάφια, αλλά ατόφια την αυτοεκτίμηση από μέσα τους αντλούνε.
Ισαάκ Ασίμωφ | Το Μέλλον
Κατά τον Ισαάκ Ασίμωφ, το έτος 2061 οι επιστήμονες κατασκευάζουν έναν υπερ-υπολογιστή και του θέτουν το πανάρχαιο ερώτημα:
«Ποιος είναι ο σκοπός ύπαρξης του ανθρώπου και πως μπορεί να δημιουργηθεί ο κόσμος;».
Ο υπολογιστής επεξεργάζεται τα δεδομένα που έχει και απαντά:
«Ανεπαρκή στοιχεία για λογική απάντηση».
Θοδωρής Τσιγκένης | Το Πλυσταριό της Ζωής
Ασιδέρωτα όνειρα
Πάνω σε τσαλακωμένες ψυχές,
Άπλυτα τα θέλω τους
Σε χαλασμένα πλυσταριά
Δίχως απορρυπαντικό.
Αργύρης Χιόνης | Ἡ τριβή
Χρίστος Λάσκαρης | Μοναχικοί ταξιδιώτες
Μανόλης Αναγνωστάκης - ΥΓ.
Δε θέλω να γνωρίζω πάρα πολύ τους ανθρώπους.
Όλα προς τι;
Ζήσαμε παιδικά χρόνια, νιότη -διαφορετικά.
Δεν ήταν δειλός γιατί είχε συναίσθηση της δειλίας του.
Οδυσσέας Ελύτης | Η Μαρίνα των βράχων
Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη –Μα πού γύριζες
Ολημερίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας
Αετοφόρος άνεμος γύμνωσε τους λόφους
Γύμνωσε την επιθυμία σου ως το κόκαλο