Ελένη Λαυρεντάκη

Ελένη Λαυρεντάκη

Γεννήθηκα και ζω στην Κρήτη. Είμαι γραφίστας - τυπογράφος και τα τελευταία χρόνια διοχετεύω τις καλλιτεχνικές (και όχι μόνο) ανησυχίες μου στον Κλόουν.

Τα κομμάτια του Μπετόβεν ενδείκνυνται για κρίσεις πανικού, του Βιβάλντι για την καταπολέμηση άγχους και του Μότσαρτ για τα δύσκολα προβλήματα. Τουλάχιστον αυτό φαίνεται ότι υποστηρίζουν ορισμένοι επιστήμονες.

Η μουσική μπορεί να είναι αποτελεσματική στη θεραπεία συγκεκριμένων ψυχικών ασθενειών και ψυχοσωματικών διαταραχών, υποστηρίζουν Αμερικανοί και Σκωτσέζοι επιστήμονες, οι οποίοι συμβουλεύουν τους ασθενείς να ακούνε συγκεκριμένα μουσικά κομμάτια. Μάλιστα, ο Μπετόβεν προτείνεται για την αντιμετώπιση κρίσεων πανικού, οι Ρink Floyd για την κατάθλιψη, ενώ η τζαζ ενδείκνυται σχεδόν για κάθε περίσταση.

Ορισμένες σκέψεις τώρα για τις σχέσεις αυτών των θεών με τους ανθρώπους. Σύμφωνα με τον Finley, οι έλληνες θεοί στερούνται ηθικής υπόστασης. Είναι αληθές και κεφαλαιώδες. Τα παραδείγματα βρίθουν. Έτσι, στην Ιλιάδα, μας κάνει εντύπωση πόσο συχνά οι θεοί ψεύδονται και ραδιουργούν. Στο πιο χαρακτηριστικό επεισόδιο, προς το τέλος του έπους, ο θάνατος του Έκτορα θα έπρεπε λογικά να αποδείξει την ηρωική υπεροχή του αντιπάλου του, Αχιλλέα.

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα μικρό μαύρο σποράκι παπαρούνας, που ζούσε στριμωγμένο, μαζί με τ’ άλλα αδέρφια του, μες στην κοιλιά της μάνας του.

Μια μέρα του καλοκαιριού, η μάνα τους, αφού έχασε και το τελευταίο κόκκινο πέταλό της, πέθανε ήσυχα, όπως ήσυχα είχε ζήσει όλη τη ζωή της.

Δεν πέρασε πολύς καιρός και η κοιλιά της, ξεραμένη απ’ τον ήλιο, έσκασε, κι από μέσα της τινάχτηκαν τα ελάχιστα μαύρα σποράκια κι έπεσαν στο χώμα.

Να μετράς τα τοιχώματα.

Να αριθμείς τα πλευρά.

Να σημειώνεις τις μεγάλες μέρες.

Ποια είναι τα παραμύθια ή τα λογοτεχνικά έργα που σας επηρέασαν, που έφτιαξαν τον Τριβιζά;

Ξεχωρίζω την «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων» του Λούις Κάρολ, τα παραμύθια του Όσκαρ Ουάιλντ, τον «Μικρό πρίγκιπα» του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ, τον «Δον Κιχώτη» του Μιγκέλ ντε Θερβάντες και «Τα ταξίδια του Γκιούλιβερ» του Τζόναθαν Σουίφτ.

Κυριακή, 20 Μαΐου 2018 14:54

Η ανάγνωση ως πάθος...

Όσα βιβλία και αν έχεις διαβάσει, θα είναι πάντα λίγα σε σχέση με όλα όσα αξίζουν την προσοχή και την ανάγνωση σου. Μια ολόκληρη ζωή δεν φτάνει για να απολαύσεις τις λέξεις. Τώρα που το σκέφτομαι, ίσως και περισσότερες ζωές δεν θα αρκούσαν. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με τα ταξίδια. Στα μάτια μου τα βιβλία είναι ταξίδια, και τα ταξίδια είναι σαν τις σελίδες ενός βιβλίου που γράφεις νοερά εσύ ο ίδιος. Παράλληλα ο χρόνος τρέχει, η ζωή φεύγει και ατέρμονα κυλά.

Κυριακή, 20 Μαΐου 2018 14:43

Αυτούς τους έχω βαρεθεί...

Τις κρύες γυναίκες που με χαϊδεύουν,

τους ψευτοφίλους που με κολακεύουν,

Κυριακή, 20 Μαΐου 2018 14:37

Jack Kerouac: «...αγαπήστε τη ζωή σας»

Ποιος ξέρει αν πίσω απ’ αυτή τη βιτρίνα εγωισμού και σκληρότητας, το σύμπαν δεν είναι τελικά μια μεγάλη ευσπλαχνική θάλασσα, μια απέραντη γλύκα;

Και ποιος ξέρει αν δεν είναι η μοναξιά της τωρινής μοναδικότητας του αγέννητου στοιχείου της μελλοντικής ουσίας του καθενός που αρνείται τη μοναδική, αγνή αιωνιότητα, αυτό το μεγάλο απόλυτο δυναμικό που μπορεί να ακτινοβολήσει τα πάντα, αυτή τη λαμπρή ευτυχία, το Ματιβαζρικαρούνα, ο Υπερβατικός Αδαμάντινος Οίκτος!

Στη ζωή όλοι ανακαλύπτουν – αργά ή γρήγορα – ότι η απόλυτη ευτυχία είναι ανέφικτη, αλλά λίγοι θα εμβαθύνουν στον αντίθετο συλλογισμό: ότι ανέφικτη είναι και η απόλυτη δυστυχία.

Οι περιστάσεις της ζωής που αποκλείουν την πραγματοποίηση και των δυο αυτών οριακών καταστάσεων, απορρέουν από την ανθρώπινη φύση, φύση εχθρική προς την έννοια του απείρου.

Σάββατο, 19 Μαΐου 2018 23:20

Jose Saramago: Περί τυφλότητας

Υπάρχει άραγε εξουσία, είπε ο πρώτος τυφλός.

Δεν φαντάζομαι, αλλά και να υπάρχει, θα είναι μια εξουσία τυφλών που θέλουν να κυβερνούν τυφλούς, σαν να λέμε το τίποτα θέλει να οργανώσει το τίποτα.