Open Source Content Management

Μια φορά και έναν καιρό, ένας βασιλιάς σκέφτηκε ότι αν ήξερε πάντοτε την κατάλληλη στιγµή για ν’αρχίζει κάτι, αν ήξερε ποιοι είναι οι κατάλληλοι άνθρωποι για ν’ ακούει και ποιοι είναι εκείνοι που θα πρεπε ν’ αποφεύγει και πάνω από όλα αν ήξερε πάντοτε ποιο είναι το σηµαντικότερο πράγµα να κάνει, δε θα αποτύχαινε σε ό,τι επιχειρούσε.

Και όταν του ήρθε αυτή η σκέψη, φρόντισε να διακηρυχθεί σε ολόκληρο το βασίλειό του ότι θα έδινε σπουδαία αµοιβή σ’εκείνον που θα του µάθαινε ποια είναι η κατάλληλη στιγµή για κάθε ενέργεια, ποιοί είναι οι πιο αναγκαίοι άνθρωποι και πως θα µπορούσε να ξέρει ποιό είναι το πιο σπουδαίο πράγµα να κάνει.

Επτά φορές περιφρόνησα την ψυχή μου...

Την πρώτη φορά όταν την είδα να δειλιάζει μπροστά στη λαχτάρα της να φτάσει στα ύψη...

Λυπάμαι τις νοικοκυρές
έτσι που αγωνίζονται
κάθε πρωί να διώχνουν απ’το σπίτι τους τη σκόνη,
σκόνη, ύστατη σάρκα του άσαρκου.

Μόλις μπορέσουμε να αναγνωρίσουμε τι είναι αυτό που πυροδοτεί το άγχος μας, μπορούμε να δουλέψουμε θεραπευτικά για να το μειώσουμε.

Μερικές φορές, εμείς οι ίδιοι προκαλούμε στον εαυτό μας αδικαιολόγητο άγχος, το οποίο ενδεχομένως να οφείλεται σε πράγματα που λέμε στον εαυτό μας ή στα πράγματα που υπεραναλύουμε. Θα μπορούσε να είναι ακόμη, ο τρόπος που αφήνουμε τους άλλους να μας αντιμετωπίζουν και να μας προσδιορίζουν.

Για μένα υπάρχει μια σημαντικότατη διαφορά: "κοινοτοπία" είναι ό,τι συμβαίνει συνήθως, κοινώς, παρ όλα αυτά κάτι μπορεί να είναι αβαθές, και δίχως ακόμη να είναι κοινό...

Εννοώ ότι, αν πάμε μέχρι τη ρίζα, το κακό δεν είναι ριζικό, δεν έχει βαθύτητα, και είναι ακριβώς για το λόγο αυτό που είναι τόσο τρομερά δύσκολο να συλλάβουμε με τη σκέψη, γιατί σκέφτομαι εξ ορισμού, σημαίνει φτάνω μέχρι τις ρίζες.

Τον τελευταίο καιρό το ενδιαφέρον για το θέμα και την άσκηση του διαλογισμού έχει αυξηθεί κατακόρυφα.

Αυτό που δεν έχει γίνει γενικώς αντιληπτό είναι πως υπάρχουν διάφορες μορφές διαλογισμού , που ελκύουν διαφορετικά άτομα ανάλογα με την προσωπικότητα τους και τα κίνητρα τους.

Το σύγχρονο Ελληνικό σχολείο- ιδιωτικό και δημόσιο- είναι ένας σοβαρός μηχανισμός καταστροφής της προσωπικής αξίας του κάθε ανθρώπου και της φυσικής του παρόρμησης για μάθηση, για συνεργασία, για συμμετοχή σε ομάδες. Καταστρέφει το ομαδικό πνεύμα, την δυνατότητα για συνεργασία και αλληλεγγύη. Διδάσκει ότι μόνο ο πρώτος έχει αξία. Πρέπει να είσαι πρώτος και να δουλεύεις μόνος.

Οι άνθρωποι που εκτιμούν το μαύρο χιούμορ, είναι κατ' εξοχήν έξυπνοι, ενώ έχουν μικρή επιθετικότητα, σύμφωνα με μια νέα μικρή αυστριακή επιστημονική έρευνα.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια Ούρλικε Βίλινγκερ της Σχολής Ψυχολογίας του Ιατρικού Πανεπιστημίου της Βιέννης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό Cognitive Processing, σύμφωνα με τον Guardian, ζήτησαν από 156 άνδρες και γυναίκες ηλικίας -κατά μέσον όρον- 33 ετών να «βαθμολογήσουν» πόσο κατάλαβαν και πόσο ευχαριστήθηκαν 12 σκίτσα μαύρου χιούμορ από το «Μαύρο Βιβλίο» του δημοφιλούς Γερμανού σκιτσογράφου Ούλι Στάιν.

Ο Πορτογάλος street artist Sergio Odeith δημιουργεί 3D γκράφιτι που, από μια ορισμένη οπτική γωνία, μοιάζουν να επιπλέουν στον αέρα.

Ξεκινώντας αυτό το ύφος το 2005, Odeith ήταν ένας από τους πρωτοπόρους της αναμορφωτική τέχνης. Η αίσθηση της ψευδαίσθησης αναδύεται και ζωντανεύει τόσο σε ακίνητες εικόνες ή βίντεο.

Σεπτέμβρης. Ένας μήνας που για τους περισσότερους είναι συνώνυμος με την προσαρμογή. Οι διακοπές τελείωσαν... επιστροφή στην πόλη... επιστροφή στη δουλειά... επιστροφή στο σχολείο... Ανασκουμπωνόμαστε για τη νέα σεζόν. Ακόμη και η φύση αλλάζει. Έναρξη Φθινοπώρου! Τα φύλλα των δέντρων αλλάζουν χρώμα... οι μυρωδιές στην ατμόσφαιρα διαφορετικές... η θερμοκρασία αρχίζει να πέφτει... έρχονται τα πρωτοβρόχια... Όλοι καλούμαστε να προσαρμοστούμε σε αυτές τις συνθήκες. Για άλλους εύκολο... για άλλους δύσκολο... για άλλους επιθυμητό... για άλλους αδιάφορο.