Ελένη Λαυρεντάκη
Γεννήθηκα και ζω στην Κρήτη. Είμαι γραφίστας - τυπογράφος και τα τελευταία χρόνια διοχετεύω τις καλλιτεχνικές (και όχι μόνο) ανησυχίες μου στον Κλόουν.
Ντίνος Χριστιανόπουλος - «Μάτια»
Θέ μου, σὰν πόσα μάτια δὲ μὲ τυραννοῦνε!
Μάτια ἀνένδοτα στὸ σπάραγμα,
μάτια ἀδιάλλαχτα στὰ παρακάλια,
μάτια ποὺ χλεύαζαν στὴ συντριβή…
Ντίνος Χριστιανόπουλος - «Ἡλιοβασίλεμα»
Ὁ ἔρωτάς σου εἶναι σὰν ἡλιοβασίλεμα˙
ὁ ἥλιος πέφτει στὰ νερά, ἔρχεται ἡ νύχτα.
Ντίνος Χριστιανόπουλος - «Επέτειος»
«Βουνὸ μὲ βουνὸ δὲ σμίγει», λένε στὸ στρατό,
«ἄνθρωπος μὲ ἄνθρωπο σμίγει»
ὅμως περάσαν τρία χρόνια κι ἀκόμα νὰ σμίξουμε
καὶ Κύριος οἶδε τί θὰ γίνει τώρα ποὺ μπαίνουμε στόν τέταρτο.
«Οκτώβριος» - Μίλτος Σαχτούρης
Στο ταβάνι σχήματα τριαντάφυλλα
και σχήματα αράχνη
τα φώτα κίτρινα θαμπά σκοτεινά
Ράινερ Μαρία Ρίλκε - «Φθινοπωρινή μέρα»
«Κύριε, ήρθε η ώρα.
Το καλοκαίρι ήταν πολύ μεγάλο.
Ντύλαν Τόμας: «Ειδικά όταν ο άνεμος του Οκτώβρη...»
Ειδικά όταν ο άνεµος του Οκτώβρη
µε δάχτυλα ξεπαγιασµένα µαστίζει τα µαλλιά µου,
πιασµένος στη δαγκάνα του ήλιου, ανάβω δρόµο
και αναπτύσσω ίσκιο κάβουρα στη γη.
Ελένη - Οδυσσέας Ελύτης
Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι
Μουσκέψανε τα λόγια που είχανε γεννήσει αστροφεγγιές
Όλα τα λόγια που είχανε μοναδικό τους προορισμόν Εσένα!
Φθινόπωρο - Τάσος Λειβαδίτης
Ονειρεύομαι ένα άγαλμα να κλαίει μες στην ομίχλη,
έναν φυλακισμένο να τραγουδά,
μια γυναίκα να μην κλέβει τα χρόνια της,
ένα παιδί που να μη ρωτά.
Το φθινόπωρο θα μαζέψω όλα τα φύλλα στην πόρτα μου
να γείρει η χαμένη ζωή μου.
Μανόλης Αναγνωστάκης - «Άρχισε μια σιγανή βροχή»
«Άρχισε μια σιγανή βροχή αργά προς το βράδυ.
Στις πολιτείες ο ουρανός φαίνεται μιαν απέραντη λασπωμένη πεδιάδα
Κι η βροχή είναι μια καλοσύνη, όσο να πεις, δε μοιάζει διόλου με το θάνατο
Γιάννης Ρίτσος - «Η ραψωδία του γυμνού φωτός»
VI
«Κοιμήθηκε η βροχή στο λασπωμένο δρόμο
στο λίγο φως με τ’ άρρωστα κορίτσια
πίσω απ’ τα τζάμια του απογεύματος.