Για να καταλάβουμε και να εμπνευστούμε από τις ΗΠΑ, θα πρέπει να τις μελετήσουμε έξω από το πρίσμα των εικόνων και των συνθημάτων που έχουμε συνηθίσει.

Οι ΗΠΑ είναι το πρώτο στην ιστορία κοινωνικοπολιτικό πείραμα, το οποίο έσπασε τις νόρμες των κλασικών, παραδοσιακών ευρωπαϊκών αντιλήψεων.

Το δεύτερο μεγάλο κοινωνικοπολιτικό πείραμα που είχαμε στην ιστορία ήταν η ΕΣΣΔ.

Για όσους επιθυμούν να ακολουθήσουν τον δρόμο του ορθολογισμού, ελπίζω αυτό το κείμενο να τους βοηθήσει.

Ο ορθολογιστής είναι απαλλαγμένος από τις φοβίες των παρανοϊκών δογμάτων. Μην ακολουθείτε τις παρανοϊκές λατρείες, μην γιορτάζετε τις παρανοϊκές γιορτές. Ακόμα και αν όλοι γύρω σας τις γιορτάζουν, εσείς να τις αποφεύγετε. Μην σας ενδιαφέρει πως θα σας δουν, μην σας ενδιαφέρει αν δεν σας συμπαθούν, επειδή δεν συμμετέχετε. Ο αυθεντικός ορθολογιστής νιώθει μέσα του γαλήνη, ο κάλπικος ζει με την ταραχή για το πώς θα τον βλέπουν οι άλλοι.

Στο βιβλίο «Πολιτική από στόμα σε στόμα», του Στέλιου Ράμφου, εκδ. Αρμός, σελίδα 131, γράφει:

«Τα λείψανα της αγίας Βαρβάρας θα κάνουν το θαύμα τους!
Η πράξη μας δεν μετρά.
Ιδέα που απηχεί εσχατολογική ψυχολογία».

Σε μια χώρα τρομαγμένων που προσκυνούν κόκαλα, ξύλα και ζωγραφιές, ενώ περιμένουν την σωτηρία από τα λόγια παρανοϊκών και το εσχατολογικό τέλος ως λύτρωση των παθών τους, μόνο μια αναγέννηση του ΟρθοΛογισμού θα μπορέσει να μας βγάλει από αυτόν τον βούρκο.

Θα προειδοποιήσω τους αναγνώστες πως τα λόγια αυτά δεν θα είναι απαλά, δεν θα είναι στρογγυλεμένα, δεν θα είναι συναισθηματικά. Θα είναι όπως και η πραγματικότητα, σκληρά και πρακτικά. Γι’ αυτό, όσοι νιώθουν πως δεν μπορούν να τα αντέξουν, καλύτερα να μην συνεχίσουν την ανάγνωση.

Είχε πει κάποτε ο Επίκουρος:

«Γεννηθήκαμε μία φορά, δεν γίνεται να ξαναγεννηθούμε και δεν πρόκειται ποτέ μέσα στην αιωνιότητα να ζήσουμε πάλι. Εσύ όμως, χωρίς να έχεις σίγουρο το αύριο, αναβάλλεις τη χαρά για αργότερα. Και έτσι η ζωή πάει χαμένη με τις αναβολές και ο καθένας πεθαίνει απασχολημένος».

Μας λένε για την κρατική περιουσία που την δίνουν για 99 χρόνια. Αν και το νούμερο είναι γελοίο και κανένας που σήμερα ζει, δεν θα υπάρχει σε 99 χρόνια, σκεφτείτε αν έχει αξία να στεναχωριέστε για αυτό το πράγμα. Η κρατική περιουσία δεν είναι δικιά σας περιουσία, είναι του κράτους. Δεν έχετε κανένα δικαίωμα πάνω σε αυτή. Δεν μπορείτε να πείτε καμία γνώμη ή να ζητήσετε μερίδιο από τα κέρδη της. Σας έχουν κάνει να πιστέψετε ότι σας ανήκει κάτι, που πραγματικά όμως δεν σας ανήκει. Το κράτος ανήκει στην γραφειοκρατία του και αν δεν είστε μέρος αυτής της γραφειοκρατίας, αδιαφορήστε για τις αποφάσεις που παίρνουν.

Είχαμε και έχουμε στα χέρια μας τα μεγαλύτερα όπλα. Κομψά έργα τέχνης, λεπτά δουλεμένα, με το ελαφρύ άρωμα του χαρτιού ή του δέρματος, ανάλογα το δέσιμο που τους έχουν κάνει, τα βιβλία είναι το εκλεπτυσμένο μας όπλο. Μπορούν να προκαλέσουν όλα τα αισθήματα, από τον παραλογισμό, μέχρι τη λογική και από τον έρωτα, μέχρι την απάρνηση κάθε επίγειας απόλαυσης.

Το Malleus Maleficarum είναι ένα βιβλίο που εκδόθηκε τον 15ο αιώνα στη Γερμανία και γράφτηκε από δύο δομινικανούς μοναχούς.

Είναι ένας οδηγός εντόπισης και εξολόθρευσης των γυναικών, που θεωρούνται αμαρτωλές.

Ο κρατισμός είναι και αυτός ένα υποκατάστατο της θρησκείας. Ένα μόρφωμα χαρτούρας και άσκοπων διαδικασιών, χαμένης ενέργειας και χρόνου, που έχει παγώσει κάτω από διαδικασίες γεμάτες τρέλα και παράνοια. Μέσα από το έργο του Κάφκα διακρίνουμε την πολιτική του τοποθέτηση, την οποία προσπάθησαν να αποσιωπήσουν, έτσι ώστε η λογοτεχνία του να ευνουχιστεί. Όμως, ολόκληρο το έργο του είναι μια λεπτομερής ανατομία της γραφειοκρατικής εξουσίας. Του κράτους που λειτουργεί ως αυτοσκοπό του εαυτού του, κάτι που βλέπουμε στον Πύργο. Ο εσωτερικός λαβύρινθος που παγιδεύει το Άτομο στη θέληση του κράτους, κάνοντας το ανήμπορο έρμαιο της γραφειοκρατικής εξουσίας.