Οι πράσινοι χώροι έχουν μια εμφανή επίδραση στην άμβλυνση της θερμότητας μέσα στις πόλεις. Τα πάρκα αποτελούν την επιθυμητή και προφανή λύση.

Ωστόσο, αν η στενότητα του χώρου δεν επιτρέπει τη δημιουργία τους, υπάρχει ένας εναλλακτικός τρόπος της κατασκευής κήπων σε ταράτσες.

Θα ήθελα να υπήρχε η Παναγία.
Γλυκοφιλούσα, σπλαχνική, Μεγαλόχαρη.
Τρυφερή και στοργική σαν την μάνα μου.
Να της έλεγα τον πόνο και την πίκρα.
Βάλσαμο.

Οι Γερμανοί ναυαγοσώστες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και μας υπενθυμίζουν να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί όταν πηγαίνουμε με τα παιδιά για μπάνιο στη θάλασσα ή την πισίνα.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τον Σύλλογο Γερμανών Ναυαγοσωστών, τον μεγαλύτερο σύλλογο στο είδος του με 40000 εθελοντές ναυαγοσώστες, η ασφάλεια των παιδιών μας στο νερό απειλείται από τα... κινητά μας.

Ο Γάλλος φωτογράφος Andria Darius Pancrazi απαθανατίζει με τον δικό του τρόπο τις ομορφιές του νησιού της Μεσογείου.

Ο φακός του δεν εστιάζεται στα τοπία της φύσης, αλλά στα ροζ, μοβ και τα γαλάζια χρώματα, στα σπίτια του νησιού, που φωτίζονται έντονα από τον καλοκαιρινό ήλιο κατά τη διάρκεια της ημέρας, αλλά και το σούρουπο.

Επτά φορές περιφρόνησα την ψυχή μου...

Την πρώτη φορά όταν την είδα να δειλιάζει μπροστά στη λαχτάρα της να φτάσει στα ύψη...

Τη δεύτερη φορά όταν την είδα να κουτσαίνει μπροστά στους ανάπηρους...

Το τρυφερό παιδικό παραμύθι του Όσκαρ Ουάιλντ για έναν γίγαντα που θέλει να χαίρεται μόνος του τον πανέμορφο κήπο του.

Τη μέρα που επιστρέφει στο κάστρο του -έπειτα από επτά χρόνια- διώχνει οργισμένος τα παιδιά που βρίσκει να παίζουν σ’ αυτόν.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο βαρετό από ένα βενζινάδικο, σωστά; Είναι όλα ίδια, με τα ίδια χρώματα, με το ίδιο σκέπαστρο. Αλλά και μεταφορικά, πάλι βαρετά είναι.

Ένας ατέρμονος ανεφοδιασμός, ξανά, και ξανά με τον ίδιο τρόπο, στο ίδιο αυτοκίνητο για να κάνουμε τα ίδια πράγματα...

Θέλω να πάω μ’ αυτόν που αγαπάω,
δεν θέλω να υπολογίσω τι θα γίνει.

Αυτός που απ’ έξω κοιτάζει μέσα σε ένα ανοιχτό παράθυρο δεν βλέπει ποτέ τόσα πράγματα όσα εκείνος που κοιτάζει ένα παράθυρο κλειστό.

Δεν υπάρχει αντικείμενο πιο βαθύ, πιο μυστηριώδες, πιο γόνιμο, πιο σκοτεινό, πιο εκθαμβωτικό από ένα παράθυρο που το φωτίζει ένα κερί.

Αγαπητέ Θυμέ,

Τι κάνεις εδώ;

Γιατί δεν με αφήνεις ήσυχη;

Δεν περίμενα να φανείς σήμερα. Τα πήγαινα τόσο καλά χωρίς εσένα γύρω μου τελευταία.