Όπως το αποτύπωμα των κορμιών μας

Ούτε σημάδι δεν θ’ απομείνει πως βρεθήκαμε σ’ αυτό

τον τόπο.

Ήτανε καλοκαίρι ή το τέλος του καλοκαιριού

Τότε που άκουσα τα βήματά σου να ‘ρχονται από Ανατολή σε Δύση

Για τελευταία φορά.

Ξυπνάει η σκονισμένη μου χαρά

μέσα απ' τις λάσπες που κοιμάται τόσα χρόνια

και μου ζητάει ξεχασμένα δανεικά

και λαχταράει μεθυσμένα σταυροδρόμια

Είμαι από μία χώρα αλλιώτικη απ’ την δική σας

μία αλλιώτικη γειτονιά μία αλλιώτικη μοναξιά

ανακαλύπτω απόψε δρόμους που θα διαβώ

του δικού σας κόσμου πια δεν είμαι

«Η κάθε ζωή δεν μπορεί να μπει στο ίδιο καλούπι.

Η ζωή είναι σαν το σκάκι.

Ένα εκατομμύριο καινούργιους συνδυασμούς θα φτιάξεις -και το σκάκι είναι μια περιοχή τόση δα- ως να καταλήξεις στο ματ.

—Ο έρωτας αλλάζει τον άνθρωπο;

—Ο έρωτας είναι ένα από τα ωραιότερα αισθήματα του ανθρώπου.

Όταν γνωρίσω ένα νέο και μου πει ότι δεν ερωτεύτηκε νιώθω οίκτο γι’ αυτόν. Γιατί δεν έχει νιώσει το πιο ωραίο αίσθημα του ανθρώπου.

Έχουμε πολύ ταξιδέψει
το σώμα σου κι εγώ

Δὲν ἦταν ἄλλη ἡ ἀγάπη μας
ἔφευγε ξαναγύριζε καὶ μᾶς ἔφερνε

Ζούμε στην εποχή του τσιμέντου και της πολυκατοικίας.

Κι εγώ τώρα κάθουμαι σε πολυκατοικία. Έχω ένα εσωτερικό δυάρι στον τρίτο όροφο.

Εσωτερικά τα λένε τώρα τα διαμερίσματα που δε βλέπουν στο δρόμο αλλά στην αυλή.

Με επινόησες. Τέτοια στον κόσμο δεν υπάρχει,

Τέτοια στον κόσμο να υπάρξει δεν μπορεί.