Ένα πρωτόγνωρο, για τη σύγχρονη ιστορία, bras de fer λαμβάνει χώρα αυτές τις ημέρες στην Ουκρανία, όπου οι διέξοδοι από την πολιτική κρίση διαγράφονται είτε ως διάσπαση της κρατικής οντότητας είτε ως ομοσπονδιοποίηση της.

Εως την 1η Ιουλίου που αναμένεται να εφαρμοστεί στη Ρωσία η απαγόρευση των δαντελωτών εσωρούχων μεσολαβούν αρκετοί μήνες ώστε να το ξανασκεφτεί ο Βλαντιμίρ Πούτιν και να αποσύρει τη σχετική ρύθμιση. Εξάλλου στη Ρωσία, στη Λευκορωσία και στο Καζαχστάν οι γυναίκες διαδηλώνουν ήδη στους δρόμους, φορώντας δαντελωτά εσώρουχα (στα χέρια ή στο κεφάλι τους) και φωνάζοντας «Ελευθερία στα βρακιά».

Μου έκανε, θυμάμαι, μεγάλη εντύπωση την πρώτη φορά που έκανα ρεπορτάζ στην Ουκρανία το ότι έβλεπα ανθρώπους να μιλάνε μεταξύ τους σε δύο διαφορετικές γλώσσες: ο ένας στα ουκρανικά ο άλλος στα ρώσικα. Κανονικές συζητήσεις, μακροσκελείς -όχι του τύπου “τι κάνετε – καλά ευχαριστώ”. Εύλογα θα με ρωτήσεις -καλά, κι εσύ πως το κατάλαβες; Το χρωστώ στα σερβικά μου, είναι η απάντηση.

"Είμαι άσχημη και με περιττά κιλά. Δεν έχω ανάγκη τους φίλους. Όλοι τα καταφέρνουν καλύτερα από μένα...". Σας θυμίζουν κάτι; Αν μια φωνή μέσα στο κεφάλι σας επαναλαμβάνει τα παραπάνω, διαβάστε εδώ...  Το μυαλό μας παίζει ύπουλα παιχνίδια και τις περισσότερες φορές, η τυφλή εμπιστοσύνη που έχουμε στον εαυτό μας, μας κάνει να μην βλέπουμε το λάθος στο οποίο ο ίδιος μας εκθέτει.

Τι θα πει ευτυχία; Να ζεις όλες τις δυστυχίες. Τι θα πει φως; Να κοιτάς με αθόλωτο μάτι όλα τα σκοτάδια.  ΔΥΟ ΦΩΝΕΣ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΠΑΛΕΥΟΥΝ. O νους: «Γιατί να χανόμαστε κυνηγώντας το αδύνατο;». Μέσα στον ιερό περίβολο των πέντε αιστήσεων χρέος μας ν' αναγνωρίσουμε τα σύνορα του ανθρώπου.

Ο αμοραλισμός είναι ένα βασικό στοιχείο της ελληνικής πολιτικής και δυστυχώς πολύ σεβαστό. Εκείνοι που δεν θυσιάζουν τα πάντα για ένα εκλογικό αποτέλεσμα θεωρούνται «βλάκες», ενώ όσοι δεν ορρωδούν προ ουδενός χαίρουν αναγνώρισης ως «έξυπνοι». Ο αμοραλισμός είναι εμφανής επί των κανόνων του πολιτικού παιχνιδιού.

Ζούμε στην εποχή που η μόδα προστάζει ξανά να μένεις ουδέτερος, αντικειμενικός. Οι νέοι φαίνεται να υιοθετούν τούτο το νέο είδος lifestyle που σου λέει "άραξε στον καναπέ σου, δες τηλεοράση, πήγαινε για καφέ, μη διαμαρτύρεσαι έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα" κλπ κλπ. Είναι αυτό το απολιτίκ που ακούω όλο και περισσότερο τελευταία. Βασική μου υπόθεση στις γραμμές που ακολουθούν είναι ότι το ουδέτερο και το αντικειμενικό που θέλουν κάποιοι να φαντάζονται όχι απλώς δεν υπάρχει αλλά αποτελεί κατασκεύασμα της άρχουσας τάξης με ξεκάθαρο πρόσημο.