«Καληνύχτα Λούνα» ακούγεται μια παιδική φωνή μέσα στο σκοτάδι. Λίγη ώρα μετά, ο σκύλος δίνει ένα σάλτο από το κρεβάτι και αθόρυβα, όπως ακριβώς ανέβηκε, αποχωρεί κουνώντας την ουρά. Αποστολή εξετελέσθη. Το μικρό κορίτσι, έχει αποκοιμηθεί βαθιά. Είναι 11 ετών, χλωμή και λίγο ταλαιπωρημένη από τις χημειοθεραπείες.

Η συνέντευξη που έδωσε ο Σταύρος Θεοδωράκης στην gnomip.gr :

Ο Σταύρος είναι «Ποτάμι»;

Το Ποτάμι είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από εμένα ή τους "Πρωταγωνιστές"...

Ο Κώστας Θερμογιάννης σχολιάζει το βιβλίο του Δήμου Χλωπτσιούδη:

"Πρόσφατα μελέτησα το ηλεκτρονικό βιβλίο του Δήμου Χλωπτσιούδη "η μεσαία τάξη στην αγχόνη της κρίσης" το οποίο ο συγγραφέας του το διαθέτει ελεύθερα από το διαδίκτυο.

Γιώργο και Αναστασία, 

Σήμερα που γράφω αυτές τις γραμμές είστε μικρά ακόμα, δεν έχετε μάθει να διαβάζετε αλλά δεν έχει σημασία.

Αν όλα πάνε καλά αυτό το γράμμα δεν θα το δείτε ποτέ και θα συνεχίζουμε να παίζουμε μαζί μέχρι είτε να γεράσω τόσο ώστε να μη μπορώ να παίξω άλλο, είτε να με βαρεθείτε και να μου πείτε "φεύγα ρε πατέρα και πήγαινε σε ένα ίδρυμα" οπότε και θα ανέβω στη μηχανή μου και θα σας χαιρετήσω.

Το 2011 το δημόσιο έσωσε τις τράπεζες για τα θαλασσοδάνεια/διακοποδάνεια τους, και έλαβε έναντι μετοχές. Το ζήτημα των μετοχών, ίσως, ήταν αυτό που ξεχείλισε το ποτήρι της τραπεζικής και μηντιακής διαπλοκής το 2011 που απαίτησαν την ανατροπή Παπανδρέου. Η διαφωνία ήταν πως ο τότε Πρωθυπουργός επέμενε πως ενόψει PSi οι μετοχές έπρεπε να είναι "κοινές", ούτως ώστε να υπάρχουν τα αναμενόμενα δικαιώματα του (κρατικού πλέον) μεγαλομετόχου και να πωληθούν σε τιμή αγοράς όταν οι τράπεζες ανακάμψουν μέσα από αναγκαστικές συγχωνεύσεις και εξυγιάνσεις στα χαρτοφυλάκια τους.

Bλέπω σπάνια τηλεόραση, και μία από αυτές τις φορές έτυχε να πέσω πάνω στη διαφήμιση της Wind που αναρτώ παραπάνω. Δεν θα αναφερθώ καθόλου στην οικονομική διάσταση που συμπεριλαμβάνεται στο διαφημιστικό μήνυμα, που θέλει τον πατέρα να προτείνει άλλα αντικείμενα, φαινομενικά παράδοξα για το παιδί τους, για λόγους οικονομίας.

Η δυσφορία διαφέρει από την θλίψη της κατάθλιψης ή του άγχους των αγχωδών διαταραχών. Πρόκειται για ένα συν-αίσθημα που χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι το άτομο αισθάνεται παντού άβολα και έναν συνεχή εσωτερικό ερεθισμό που φέρει εκνευρισμό και βιώνεται δυσάρεστα. Είναι οι άνθρωποι που δεν χωρούν σε μία θέση, που τρώγονται με τα ρούχα τους ή τρώνε τις σάρκες τους. Που πάντα κάτι τους φταίει, αλλά δεν μπορούν να το προσδιορίσουν....

Φαντάζομαι όλοι έχετε ακούσει για τα διαβόητα συγχωροχάρτια. Μια εφεύρεση των «μιαρών δυτικών», που εκμεταλλεύονταν την αφέλεια του κόσμου για να γεμίζουν τα ταμεία της Εκκλησίας τους με χρυσό. Αυτή είναι όμως μόνο η μισή αλήθεια... Η πλήρης αλήθεια είναι οτι συγχωροχάρτια εξέδιδαν κατά κόρον και τα ορθόδοξα πατριαρχεία, μέχρι μάλιστα τη δεκαετία του... 1950!

Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος είναι ένας ποιητής που πλήρωσε ακριβά τα ποιήματά του. Κυνηγήθηκε από τους παπάδες, τους μπάτσους, τους Χρυσαυγίτες και τους φιλολόγους. Γέρασε και μυαλό δεν έβαλε. Συνεχίζει να προκαλεί με αθώες κακές λέξεις. Παρακαλούνται τα παιδιά να απομακρύνουν τους γονείς από τη συνέντευξη...

Έχετε αλληλεπιδράσει ποτέ με κάποιον που δεν μπορεί να τσακωθεί; Εγώ ζω με έναν τέτοιο άνθρωπο. Και μπορώ να πω ότι ειλικρινά, κάποιες φορές εύχομαι να μπορούσαμε να είχαμε μία καλή αντιπαράθεση! Δε μου αρέσουν οι φωνές, αλλά καμιά φορά χρειάζεται να ξεσπάσεις. Να θυμώσεις, να τα "βγάλεις από μέσα σου", που λένε. Γιατί αν δεν τα βγάλεις, πώς θα ξαλαφρώσεις;

Η χώρα βαδίζει σε εκλογές με ένα πανθομολογουμένως απαξιωμένο κομματικό σύστημα, που είναι και κατακερματισμένο. Ο συγκεκριμένος κατακερματισμός δεν είναι δείγμα υγείας, καθώς παντελώς κούφια κόμματα και ακραίοι σχηματισμοί προσκελκύουν οργισμένους ψηφοφόρους. Παράλληλα, τα δύο πιο ισχυρά κόμματα επιλέγονται ως το μη χείρον.

Σε ετούτο εδώ το χάρτη βλέπουμε τις χρονοζώνες στις οποίες είναι χωρισμένος ο κόσμος. Ο μηχανικός της Google Στέφανο Ματζιόλο τον έφτιαξε, και τον χρωμάτισε έτσι ώστε να φαίνεται πόσο μπροστά ή πίσω από την "πραγματική" ώρα είναι κάθε περιοχή του πλανήτη. Η "πραγματική" ορίζεται αυτή κατά την οποία ο ήλιος βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο του στον ουρανό στις 12 το μεσημέρι ακριβώς.