Προσπάθησα να προσεγγίσω το πολύ γνωστό σε όλους μας παραμύθι ''Ο Χάνσελ και η Γκρέτελ'' με μία διαφορετική οπτική, δίνοντας του ένα διαφορετικό νόημα, κοιτώντας το με άλλα γυαλιά.
Ας θυμηθούμε λίγο την ιστορία:
Οι γονείς μη μπορώντας να θρέψουν τα δύο παιδιά τους, τα παρατάνε στο δάσος. Εκείνα βρίσκουν μπροστά τους ένα σπίτι φτιαγμένο από μελόψωμο και αρχίζουν να το τρώνε. Η μάγισσα που κατοικεί μέσα σε αυτό τα πιάνει με σκοπό να τα φάει, αλλά εκείνα σώζονται ακολουθώντας μαζί ένα στρατηγικό σχέδιο.
Πώς θα μπορούσαμε να νοηματοδοτήσουμε αλλιώς, διαφορετικά την παραπάνω ιστορία;
Η ιστορία αυτή των δύο παιδιών, θα λέγαμε πως ενσαρκώνει το άγχος που βιώνει ένα μικρό παιδί καθώς μεγαλώνει και τα καθήκοντα που νιώθει πως πρέπει να αναλάβει. Μέσω του παραμυθιού κατανοούμε πόσο σημαντικό είναι για τον κάθε άνθρωπο και για το κάθε παιδί συγκεκριμένα να ανεξαρτητοποιηθεί από τους γονείς του, να αυτονομηθεί, να μάθει να εξερευνά μόνο του τον κόσμο, και πως πάντα σε οποιαδήποτε δυσκολία και αν συναντά, είτε ως μικρός είτε ως μεγάλος, να χρησιμοποιεί την φαντασία και την εφευρετικότητα του για να βγαίνει νικητής.
Πόσο σημαντικό είναι, λοιπόν, να είμαστε ανεξάρτητοι, αυτόνομοι ενήλικες, κάτι το οποίο ξεκινάει και μαθαίνεται από την μικρή μας ηλικία. Δεν πρέπει να μένουμε προσκολλημένοι σε αρχέγονες καταστάσεις, όπου σ'αυτήν την περίπτωση είναι η ικανοποίηση για το φαγητό, ούτε να παρασυρόμαστε από τις ανεξέλεγκτες επιθυμίες μας (π.χ βουλιμία στο παραμύθι).
Πάντα στη ζωή υπάρχουν δύο όψεις, η μία είναι αυτή η οποία ικανοποιεί τις επιθυμίες μας και η αλλή η οποία διαψεύδει τις προσδοκίες μας. Το θέμα είναι να μπορούμε να φέρνουμε σε ισορροπία αυτές τις δύο όψεις στη ζωή μας και έτσι με μία νέα αρχή να μεταβαίνουμε σε ένα υψηλότερο επίπεδο ύπαρξης, όπως με τα δύο αδέρφια που κατάφεραν και ανεξαρτητοποιήθηκαν από τους γονείς τους. Ανεξαρτησία στην σκέψη, στο συναίσθημα και στην πράξη, εμπιστοσύνη στον εαυτό, συνεργασία μεταξύ αδερφών και ανθρώπων, αμοιβαία βοήθεια και αλληλοκατανόηση.
Ας μη ξεχνάμε, λοιπόν, πως τα παραμύθια συμβάλλουν άμεσα στην διαμόρφωση της προσωπικότητάς μας, διεγείρουν την φαντασία, ξυπνούν κρυμμένες μας επιθυμίες και όνειρα, μας γεμίζουν χαρά και αυτοπεποίθηση και θα ήταν πολύ όμορφο να τα εντάξουμε στην καθημερινότητα τόσο των μικρών παιδιών, όσο και αυτών των μεγάλων.
Γιατί στον κόσμο των ενηλίκων τα παραμύθια μπορούν να καταρρίψουν όλα ''τα πρέπει'', τα παραμύθια μπορούν να εξελίξουν, τα παραμύθια μπορούν να γίνουν η δική μας μοναδική ιστορία!
Γεωργία Κανελλοπούλου- Ψυχολόγος
Πηγή: thepsytrap.gr
