Στις ακραίες ιστορίες σχετικά με τα ζώα, οι εικόνες είναι συνήθως πολύ ενοχλητικές, και ο θυμός και η ξενοφοβία κατευθύνεται προς τη χώρα που το ακολουθεί. Αλλά, όπως λέει και η παροιμία , "στο σπίτι του κρεμασμένου δεν πρέπει να μιλάμε για σχοινί. Ήρθε η ώρα για μια τίμια και σκληρή ματιά στη δικιά μας αποτρόπαια μεταχείριση των ζώων.

Δεν χρειάζεται να ταξιδέψουμε σε όλο τον κόσμο για να δούμε μια σκληρότητα παρόμοια με εκείνη στην αγορά Tomohon στην Ινδονησία: τα κιβώτια και τα κλουβιά βαρυφορτωμένα με ζωντανά ζώα, άψυχα σώματα χτυπημένα - ψημένα και έτοιμα για φαγητό, σφάγια από τους πωλητές κρέατος - όλα καλά μέχρι εδώ. Η μόνη διαφορά είναι, τι ζώο σερβίρεται.

Κλουβιά με σκυλιά στο Tomohon, αγορά στην Ινδονησία

Στην πραγματικότητα, εάν η βρετανική βιομηχανία κρέατος έκανε για τους σκύλους και τις γάτες ότι κάνει σε χοίρους , κότες και αγελάδες, θα έπρεπε να διώκεται για βασανισμό των ζώων. Είναι δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Ψημένα σκυλιά στην Tomohon Market στην Ινδονησία

Είναι προκατάληψη να βλέπεις κάποια ζώα σαν αυτά που μπορείς να τα πάρεις σπίτι σου και κάποια άλλα σαν αυτά που μπορείς να τα φας.

Όταν πρόκειται για πόνο , δεν υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσα σε ένα σκύλο ή μια γάτα και ένα χοίρο ή ένα κοτόπουλο - όλα αισθάνονται φόβο και πόνο. Ανεξάρτητα από το είδος, κάθε ζωντανό ον με θέληση να ζήσει, θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να ζει ελεύθερο από περιττό πόνο και δυστυχία.

Επιμέλεια: Ελένη Λαυρεντάκη

Πηγή: independent.co.uk