Paul Auster: «Λένε ότι ο άνθρωπος θα τρελαινόταν αν δεν μπορούσε να ονειρευτεί τη νύχτα..»

18.02.2021
Paul Auster: «Λένε ότι ο άνθρωπος θα τρελαινόταν αν δεν μπορούσε να ονειρευτεί τη νύχτα..»

Αν η φωνή μιας γυναίκας που λέει ιστορίες έχει τη δύναμη να φέρει παιδιά στον κόσμο, αληθεύει επίσης και το ότι ένα παιδί έχει τη δύναμη να ζωντανέψει ιστορίες.

Λένε ότι ο άνθρωπος θα τρελαινόταν αν δεν μπορούσε να ονειρευτεί τη νύχτα.

Κατά τον ίδιο τρόπο, αν δεν επιτραπεί σε ένα παιδί να μπει στον χώρο του φανταστικού, δεν θα μπορέσει ποτέ να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα.

Η ανάγκη ενός παιδιού για ιστορίες είναι τόσο βασική, όσο και η ανάγκη του για φαγητό, και εκδηλώνεται όπως ακριβώς και η πείνα.

Πες μου μια ιστορία, λέει το παιδί. Πες μου μια ιστορία. Πες μου μια ιστορία, μπαμπά, σε παρακαλώ.

Και τότε ο πατέρας κάθεται και λέει μια ιστορία στον γιο του.

Ή αλλιώς ξαπλώνει στο σκοτάδι πλάι του, οι δυο τους στο κρεβάτι του παιδιού, κι αρχίζει να μιλά, σαν να μην είχε απομείνει τίποτα στον κόσμο πέρα από τη φωνή του, λέγοντας μέσα στο σκοτάδι μια ιστορία στον γιο του.

Συχνά είναι ένα παραμύθι ή μια περιπετειώδης ιστορία.

Συχνά όμως δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα απλό άλμα στο φανταστικό.

Μια φορά ήταν ένα αγοράκι που το έλεγαν Ντάνιελ, λέει ο Α. στον γιο του που τον λένε Ντάνιελ, και οι ιστορίες στις οποίες το ίδιο το αγόρι είναι ο ήρωας είναι ίσως αυτές που το ευχαριστούν περισσότερο.

Κατά τον ίδιο τρόπο, ο Α. συνειδητοποιεί ότι, ενώ κάθεται στο δωμάτιό του γράφοντας το Βιβλίο της Μνήμης, μιλά για τον εαυτό του ως κάποιον άλλον προκειμένου να πει την ιστορία του εαυτού του.

Πρέπει να καταστήσει τον εαυτό του απόντα προκειμένου να βρει τον εαυτό του εκεί.

Και έτσι λέει ο Α., έστω κι αν θέλει να πει εγώ.

Επειδή η ιστορία της μνήμης είναι η ιστορία της όρασης.

Και έστω κι αν τα πράγματα που πρέπει να ιδωθούν δεν βρίσκονται πια εκεί, αυτή είναι μια ιστορία της όρασης.

Κι έτσι η φωνή συνεχίζει.

Και ακόμα κι αν το παιδί κλείσει τα μάτια του και αποκοιμηθεί, η φωνή του πατέρα του συνεχίζει να μιλά μες στο σκοτάδι.

 

Η επινόηση της μοναξιάς - Paul Auster

 

«Τη μια μέρα υπάρχει ζωή… Κι έπειτα, ξαφνικά, υπάρχει θάνατος».

Έτσι ξεκινά αυτός ο πολύ προσωπικός και συγκινητικός στοχασμός του Paul Auster με θέμα την πατρότητα.

«Η Επινόηση της μοναξιάς είναι ένα βιβλίο για έναν άνδρα μόνο σ’ ένα δωμάτιο, και συγκεκριμένα για εμένα. Αυτό που συμβαίνει όταν είσαι μόνος είναι ότι καταλαβαίνεις πως εντός σου κατοικούν κι άλλοι. Εντός σου κατοικούν κι άλλοι και εσύ υπάρχεις ως άτομο μόνο σε συσχετισμό με τους άλλους».
Paul Auster

paul auster

Ο Πολ Όστερ γεννήθηκε το 1947 στο Νιου Τζέρσεϊ και σπούδασε αγγλική, γαλλική και ιταλική λογοτεχνία. Του έχει απονεμηθεί ο τίτλος του fellow από το Εθνικό Κληροδότημα των ΗΠΑ για τις Τέχνες τόσο για την ποίηση όσο και για τον πεζό λόγο, ενώ το 1990 του απονεμήθηκε το βραβείο Μόρτον Ντάουεν Ζέιμπελ από την Αμερικανική Ακαδημία και το Ινστιτούτο Τεχνών και Γραμμάτων. Έγραψε τα σενάρια των ταινιών "Καπνός" και "Μελανιασμένο πρόσωπο". Στο κινηματoγραφικό φεστιβάλ του Βερολίνου το 1995 η ταινία "Καπνός" βραβεύτηκε με την Αργυρή Άρκτο, με το ειδικό βραβείο Κριτών, με το βραβείο του Διεθνούς Κύκλου Κινηματογραφικών Κριτικών και με το Βραβείο Κοινού για την καλύτερη ταινία. Το 1998 έγραψε το σενάριο και σκηνοθέτησε την ταινία "Η Λουλού πάνω στη γέφυρα". Το έργο του έχει μεταφραστεί σε 21 γλώσσες. Το 1997 εκδόθηκε μια συλλογή με τις δυσεύρετες πλέον μεταφράσεις που είχε κάνει ο Πολ Όστερ με τίτλο "Μεταφράσεις" και το 2001 μια επιλογή από τα διηγήματα που έστειλε το κοινό της ραδιοφωνικής του εκπομπής στο National Public Radio των ΗΠΑ, με τίτλο "True Tales from American Life". Ζει στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης με τη γυναίκα του, επίσης συγγραφέα, Σίρι Χούστβεντ, και τα δύο τους παιδιά. Περισσότερες πληροφορίες για τον Πολ Όστερ περιλαμβάνονται στην επίσημη ιστοσελίδα του στο διαδίκτυο, www.paulauster.co.uk (ή: www.stuartpilkington.co.uk/paulauster/faq.htm). Έργα του: Ποίηση: -Ξεθάβω -Γράμματα στον τοίχο -Μπροστά στη μουσική -Εξαφανίσεις: επιλεγμένα ποιήματα Θεατρικά Μονόπρακτα: -Ο Λόρελ και ο Χάρντι πηγαίνουν στον παράδεισο -Συσκότιση -Κρυφτούλι Μυθιστορήματα: -Ψεύτικη μπάλα -Λευκοί χώροι -Η επινόηση της μοναξιάς -Γυάλινη πόλη -Το κλειδωμένο δωμάτιο -Στη χώρα των εσχάτων πραγμάτων -Το παλάτι του φεγγαριού -Η μουσική του πεπρωμένου -Λεβιάθαν -Το κόκκινο σημειωματάριο -Αυτοβιογραφία του ματιού -Ίλιγγος -Ονειρεμένες μέρες στο Ξενοδοχείο Εξιστάνς -Τιμπουκτού -Το βιβλίο των ψευδαισθήσεων - Η νύχτα των χρησμών - Τρέλες στο Μπρούκλιν - Travels in the Scriptorium (ελλ. τίτλος: Ενοχές δίχως τύψεις) - Man in the Dark (2008) - Invisible (2009) - Sunset Park (2010) Δοκίμια: -Η τέχνη της πείνας -Φεγγαρόφωτο στο μουσείο Μπρούκλιν -Θεμέλια -Γιατί γράφω -Μεροδούλι Μεροφάι -Winter Journal (2012)

CoverPhoto: Robert & Shana ParkeHarrison Fable, 2008