Προβολή άρθρων κατά ημερομηνία: Τετάρτη, 03 Ιουνίου 2020

Φόβος ότι θα δω ένα περιπολικό να μπαίνει στο στενό όπου μένω

Φόβος ότι θα με πάρει ο ύπνος το βράδυ

Φόβος ότι δεν θα με πάρει ο ύπνος

Η θάλασσα είναι η μόνη μου αγάπη.

Γιατί έχει την όψη του ιδανικού.

Και τ' όνομά της είναι ένα θαυμαστικό.

Μπορείς στην Ιστορία να με διασύρεις
Με το στρεβλό σου ψέμα το πικρό
Στη λάσπη μέσα ίσως να με σύρεις
Αλλά σαν σκόνη εγώ θα σηκωθώ

Τον αριθμό του τηλεφώνου της δεν τον θυμάμαι πια.

Το μόνο που ξέρω ακόμα είναι ότι φορούσε μαύρο καπέλο μ' ένα καφετί φτερό.

Κι ότι ήθελα να ζήσω μαζί της, επίσης ότι κάποτε ήθελα να πεθάνω γι' αυτήν.