Προβολή άρθρων κατά ημερομηνία: Σάββατο, 05 Μαΐου 2018
Το να υποφέρω επειδή τα πράγματα δεν είναι όπως τα είχα φανταστεί, δεν είναι μόνο ανώφελο, είναι και παιδαριώδες.
Όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν δυσκολίες στη σχέση τους, τείνουν να κατηγορούν τον σύντροφό τους.
Βλέπουν καθαρά ποια είναι η αλλαγή που χρειάζεται να κάνει ο άλλος ώστε να λειτουργήσει η σχέση, αλλά τους είναι πολύ δύσκολο να δουν τι είναι αυτό που κάνουν οι ίδιοι και δημιουργούν προβλήματα.
Οι κανόνες του έρωτα
Πολλοί λένε ότι ο έρωτας είναι τυφλός. Ερωτευόμαστε εντελώς ασυναίσθητα και χωρίς να μπορούμε να εξηγήσουμε το γιατί.
Η αλήθεια όμως είναι ότι τελικά ακόμα και ο έρωτας φαίνεται να έχει κάποιους κανόνες, τουλάχιστον ως προς το ποιους ερωτευόμαστε. Ή τουλάχιστον έτσι υποστηρίζουν αυτοί που ασχολούνται με τον κλάδο της κοινωνικής ψυχολογίας.
Ας προσπαθήσουμε να δούμε ποιοι είναι αυτοί:
Μια χιονονιφάδα στη χιονοστιβάδα
Δύο εβδομάδες μετά από την ορκωμοσία του Ντόναλντ Τραμπ δημοσιεύτηκε στο περιοδικό New Yorker ένα άρθρο γνώμης το οποίο έχω κρατήσει αποθηκευμένο και έκτοτε πότε πότε επιστρέφω και το ξαναδιαβάζω. Το έχει γράψει ο Λιβανεζο-αμερικανός συγγραφέας και ζωγράφος Ραμπί Αλαμεντίν και έχει ένα θέμα πολύ ενδιαφέρον και διαχρονικά επίκαιρο: Το πόσο τυφλοί είμαστε απέναντι σε όσα συμβαίνουν και, κυρίως, απέναντι στις δικές μας ευθύνες για όσα συμβαίνουν.
Η δυνατότητα του να μεγαλώνεις παιδιά δεν είναι δικαίωμα, είναι ευθύνη
Χθες ψηφίστηκε το νομοσχέδιο υπέρ της αναδοχής παιδιών από ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Διαβάζω σε διαδικτυακά σχόλια πολλές ανησυχίες που φτάνουν μέχρι τα υβρεολόγια κατά των ομοφυλοφίλων, και έτσι θα ήθελα να παραθέσω τις απόψεις και τα ευρήματά μου σχετικά.