Προβολή άρθρων κατά ημερομηνία: Πέμπτη, 25 Οκτωβρίου 2018

Ο ήλιος χρυσοκοπούσε ψηλά, ξανθός, μακρυμάλλης. Μια χλοερή θάλασσα κυμάτιζε παραδομένη στο νοτιά. Άρχισε να βαδίζει απάνω της. Γλώσσες χορτάρι λόγχιζαν την επιδερμίδα του.

Άξαφνα μπροστά του ξεπετάχτηκαν αφροστεφάνωτα σιωπηλά σιντριβάνια, παραταγμένα σε στοίχους, σαν εισβολή παραδοξότητας σε ακολουθία μαθηματικών εξισώσεων. Η λέξη «κερασιές» σχηματίστηκε αυθάδικα στο νου του. Ανθάκια χόρευαν στον αέρα, χνουδωτά πλάσματα περιβομβούσαν στ’ αφτιά του.

Για να εξακολουθεί να πορεύεται κανείς στην ζωή, θέτει στόχους και παράλληλα αυτό το ίδιο τον σώζει από την αδράνεια και την επακόλουθη υπαρξιακή σύγχυση. Ο κάθε στόχος αντικαθίσταται από τον επόμενο και αυτή η σειρά διαδοχικών περιπετειών, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, καθορίζει το δικό μας «βιβλίο της ζωής». Το άτομο διαρκώς αναζητά και κατασταλάζει σε νέες προσδοκίες: μια ανώτερη επαγγελματική θέση, ενάν ισχυρό διαπροσωπικό δεσμό, ένα ανανεωμένο μοντέλο συμπεριφοράς, ή ίσως απλά κάποιες γαλήνιες στιγμές ενός απόλυτου τίποτα.