Υπάρχει ένα τεράστιο απόθεμα δυνητικού πλούτου, που βρίσκεται ανεκμετάλλευτο στη διάθεση των πολιτών, αρκεί και μόνο να επιλέξουν τους πολιτικούς που θα το απελευθερώσουν. Και εξηγώ: Οι σημερινές τιμές των αξιών (equities) έχουν καταβαραθρωθεί από την επιβολή παράλογων μέτρων ενάντια στην περιουσία, στην επιχειρηματικότητα, στην κερδοφορία.

Απάνω στο κουφάρι της ελληνικής οικονομίας πειραματίστηκαν κάθε λογής τεχνοκράτες και πολιτικοί. Η κοινωνία κουράστηκε, εξουθενώθηκε, όχι γιατί έγιναν πολλές μεταρρυθμίσεις, αλλά γιατί δεν έγιναν αρκετές από τις απαραίτητες, και εγκαίρως. Αναφορικά στην κάθαρση, είναι ξεκάθαρο ότι όσοι ήδη καμένοι κομπάρσοι και να σπαταληθούν στο βωμό της "κάθαρσης", αυτό δεν αρκεί στον μέσο Έλληνα.

Σκοπός της ζωής του Ανθρώπου είναι η ευτυχία, ό,τι διαφορετικό μπορεί να είναι για τον κάθε άνθρωπο η ευτυχία. -Για να μπορέσει να κυνηγήσει την ευτυχία ο κάθε άνθρωπος, πρέπει να μπορεί να εστιάσει σε εκείνα που τον κάνουν ευτυχισμένο, σημαντικό μέρος του χρόνου του. -Για να έχει χρόνο να εστιάσει σε εκείνα που τον κάνουν ευτυχισμένο ο κάθε άνθρωπος, πρέπει να ευημερεί, δηλαδή να μην παλεύει απλά για την επιβίωση. Αν ευημερεί μια κοινωνία, ευημερούν και οι πολίτες.

Το πρώτο κείμενο της προηγούμενης χρονιάς, "Η Χρονιά της Κατσαρίδας" έπεσε κοντά στις προβλέψεις του για το 2013 σε εξαιρετικά μεγάλο βαθμό. Προέβλεψε τόσο την άρση των πλειστηριασμών προς το τέλος του περασμένου χρόνου, όσο και τη μανιακή φορολογική επίθεση ενάντια στην ακίνητη ιδιωτική περιουσία και την αδυναμία πληρωμής των συνήθων υποζυγίων. Ο φοροδοτικός γκρεμός ξεπεράστηκε και πλέον βρισκόμαστε σε ελεύθερη πτώση με τις μη εξυπηρετούμενες οφειλές προς το κράτος να αυξάνονται κατά 1 δισεκατομμύριο ευρώ το μήνα ή 100 ευρώ το μήνα για κάθε Έλληνα.

Το 2014 θα είναι κομβικό αναφορικά στην αρχή της συζήτησης για εύρεση οριστικής λύσης του ΤΕΡΑΣΤΙΟΥ ευρωπαϊκού προβλήματος χρέους. Αυτό περιλαμβάνει τόσο τις τράπεζες, όσο και τα κράτη. Το πρόβλημα είναι εξαιρετικά περίπλοκο για χώρες όπως Ισπανία και Ιταλία, όπου στη δεύτερη ήδη ξεπέρασε το συμφωνημένο όριο βιωσιμότητας του 120% του ΑΕΠ. Θεωρητικά, τον Απρίλιο θα δούμε να ξεκινάει η συζήτηση για το ελληνικό χρέος.

Στο Σωτήριο Έτος 2013 η οικονομία μας παραμένει δέσμια σκοτεινών και παράνομων συμφερόντων που την απομυζούν μεθοδικά δεκαετίες. Κανείς δεν εκπλήσσεται. Σύμφωνα με τη Διεθνή Διαφάνεια, περισσότερο από το 6% του ΑΕΠ μας είναι το ετήσιο κόστος της διαφθοράς στη χώρα μας.

Αλήθεια, ποιοι σχεδιάζουν και αποφασίζουν τις εξωσυμπαντικές διατάξεις που ακούμε τα τελευταία χρόνια και ειδικά εκείνες που αντίκεινται σε ατομικά δικαιώματα κατοχυρωμένα παγκοσμίως από τις αρχές της προηγούμενης Χιλιετίας; Ποιοι έχουν βαλθεί να αποδεκατίσουν τα τελευταία απομεινάρια της πρώην μεγάλης παράταξης της ΝΔ με Σταλινικές μηχανορραφίες και να τη ρίξουν σε μονοψήφια ποσοστά, επιτιθέμενοι ευθέως στην παραγωγική μεσαία τάξη προκειμένου να σιτίσουν ορδές αργόμισθων και κάτω των 55 ετών συνταξιούχων;

Πριν χρόνια, ένας Γάλλος φίλος και συνεργάτης μου είχε πει, ότι στη Γαλλική Επανάσταση ο Λαός δεν επαναστάτησε για κάποιο πολιτικό ιδεώδες αλλά γιατί δεν έβρισκε φαϊ να φάει και να ταΐσει τα παιδιά του. Το ένστικτο της επιβίωσης ορίζει ότι όποιος δεν έχει τουλάχιστον τις 1.200 θερμίδες φαγητού που χρειάζεται για να επιζήσει ως την επόμενη ημέρα, ξεκινάει να ασκεί ακραία βία ώσπου να τις εξασφαλίσει.

Τα κρατικά χρέη δεν αποπληρώνονται ποτέ. Απλά ανακυκλώνονται.Φοβούμαι ότι πέραν των αρχικών κεφαλαίων που μπαίνουν για να καλύψουν κάποιες τρύπες του προϋπολογισμού, όλα τα υπόλοιπα είναι απλά ηλεκτρονικές λογιστικές εγγραφές. Φοβούμαι ότι γενικά τα government-bond markets παγκοσμίως, δημιουργούν έναν εικονικό πλούτο που ποτέ δεν αποπληρώνεται, και πάντα διογκώνεται, ως να τύπωναν νόμισμα οι οικονομίες, αλλά τελικά καταλήγουν να χρωστούν αυτές τις πιστώσεις σε κάποιο δανειστή, μαζί με τους τόκους.

Η ρευστότητα αποτελεί κλειδί για την ανάκαμψη της οικονομίας μας, και η έλλειψή της είναι πλέον ολοφάνερη τόσο στις αυξανόμενες καθυστερημένες οφειλές φορολογούμενων προς το κράτος, όσο και στην αύξηση των μη εξυπηρετούμενων "κόκκινων" δανείων από τις τράπεζες, καθώς επίσης και στις καθυστερήσεις πληρωμών ανάμεσα στις επιχειρήσεις της παραγωγικής οικονομίας.