Πολιτική

Τόσους μήνες η παρέα του κ. Σαμαρά προσπαθούσε να πείσει τον ελληνικό λαό για τα άκρα. Τελικά κατάφερε να αποδείξει την ύπαρξη ενός άκρου στα δεξιά. Εδώ και καιρό πια βλέπουμε τον κυβερνητικό αυταρχισμό, καθώς χωρίς αυταρχισμό μνημόνιο δεν υλοποιείται, χωρίς ακροδεξιάς κοπής αποφάσεις ο νεοφιλελευθερισμός δεν μπορεί να πείσει. Έχει μήνες πια που η ΝΔ αποκάλυψε το νεοδεξιό της γενετικό υλικό. Μακριά από τις μάζες, μακριά από τη λογική των κινητοποιήσεων, ξαφνιάστηκε από τις αντιδράσεις των εργαζομένων και των μεσοαστών.

Από δω την ψήνουμε, από κει τη μαγειρεύουμε, ωμή παραμένει. Και να, τώρα θα παραιτηθούν, και να, τώρα θα φύγουν με τα ελικόπτερα, και να, τώρα θα μπούμε στα ανάκτορα και θα τους χώσουμε το παντεσπάνι στον πρωκτό, και να, τώρα θα τους ρίξουμε δυο μούντζες φωνάζοντάς τους κλέφτες και θα τους κλάσουμε μια μάντρα όρχεις.

Νοέμβρης 1973-Νοέμβρης 2013: Η χούντα περνάει κρίση. Μέσης ηλικίας.

Στις 7 Νοεμβρίου 1917 -σύμφωνα με το γρηγοριανό ημερολόγιο-, οι μπολσεβίκοι κατέλαβαν τα χειμερινά ανάκτορα του Τσάρου. Η επανάληψη της ιστορίας ως φάρσα...

Αν δεν ήταν τόσο επικίνδυνοι για τον τόπο και τη δημοκρατία, θα ήταν για γέλια. Με νομικά τεχνάσματα που όχι μόνο παραπέμπουν στο προδικτατορικό ακροδεξιό παρελθόν αλλά και σε χώρες της υποσαχάριας Αφρικής και των χουντικών καθεστώτων της Λατινικής Αμερικής προσπαθούν να κάμψουν κάθε κοινωνικό κίνημα και να συκοφαντήσουν κάθε δυναμική μορφή αντίστασης.

Ποια είναι άραγε η σκοπιμότητα, στο να παίρνει το κράτος βίαια τα χρήματα από εκείνους που δεν έχουν, για να τα δώσει σε εκείνους που δεν τα δικαιούνται; Ακόμη χειρότερα ποια η σκοπιμότητα στο να τα παίρνει από 4.000.000 Έλληνες που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας για να τα δώσει σε εκείνους που δεν τα χρειάζονται; 

Κανένα μέτρο δεν μπορεί να κριθεί αποκομμένο από το ιστορικό του πλαίσιο, τις κοινωνικές συνθήκες στις οποίες θα εφαρμοσθεί και τον στόχο που αναμένεται να επιτευχθεί με την υιοθέτησή του. Όποιος ισχυρίζεται διαφορετικά είναι ή ανόητος ή υπηρετεί συμφέροντα. 

Η δολοφονική επίθεση της Παρασκευής χωρίς να αποτελεί κεραυνό εν αιθρία, μούδιασε πολύ κόσμο. Φυσικά πολλοί αναρωτιούνται ποιοι το έκαναν και για ποιο σκοπό, ενώ άλλοι είναι ήδη βέβαιοι για τα αποτελέσματα των ερευνών. Ένας καλός οδηγός για να ερμηνεύσουμε ορισμένες καταστάσεις είναι το ποιος κερδίζει τελικά από την ενέργεια. Και σίγουρα από μία τέτοια ενέργεια κερδισμένο δε βγαίνει το κίνημα και η αριστερά. Και τούτο διότι οι πυροβολισμοί σημάδεψαν τη Δημοκρατία ελπίζοντας στη δημιουργία έντασης, όχι στην αποσταθεροποίηση (αφού τίποτα δεν είναι σταθερό). Η δημοκρατία μας ούτως ή άλλως είναι αποσταθεροποιημένη από τις δεκάδες νομοθετικές πράξεις ερήμην του Κοινοβουλίου ή ερήμην της λαϊκής εντολής. Μία κυβέρνηση χωρίς λαϊκή εντολή που έσκισε το Κοινωνικό Συμβόλαιο και στοχοποιεί τα μεσαία στρώματα, σίγουρα δεν αποτελεί κάθε σταθερά στο πολίτευμα.

Τις ήσυχες και εύκολες εποχές, όταν τα πράγματα είναι σχετικά σταθερά κι όλα δείχνουν να έχουν πάρει τον δρόμο τους προς την αργή ίσως, πρόοδο όμως, κανείς δεν ομνύει στην βία. Στις δύσκολες και αδιέξοδες εποχές -σαν την δική μας- η βιαιότητα επιστρέφει. Σαν απελπισία, σαν ανυπομονησία, σαν εκβιασμός γεγονότων, σαν η "άλλη" επιλογή. Επιστρέφει. Αλλά ποτέ μόνη και συνήθως ποτέ πρώτη: πρώτα επιστρέφει ο δογματισμός, οι θρησκευόμενοι, οι προφητείες, οι εξ αποκαλύψεως "αλήθειες".