Η θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, σε μια υπερβολικά απλουστευμένη εκδοχή, λέει πως ένα γεγονός το οποίο συμβαίνει σε έναν άνθρωπο ενδεχομένως να μην έχει την ίδια βαρύτητα όταν συμβεί σε κάποιον άλλο. Το δημοφιλέστερο παράδειγμα είναι αυτό της αντίληψης του χρόνου, δηλαδή, όταν είσαι σε ένα μέρος και περνάς καλά, η μία ώρα σου φαίνεται σαν πέντε λεπτά ενώ όταν δεν περνάς καλά, τα πέντε λεπτά σου φαίνονται σαν μια ώρα. Αυτό το αντιλήφθηκα όταν ταξίδευα με ένα πλοίο το οποίο εκτελούσε εντεκάωρο δρομολόγιο άγονης γραμμής στο βόρειο αιγαίο και η θάλασσα ήταν φουρτουνιασμένη. Οι έντεκα ώρες μου φάνηκαν δύο μέρες.
Ένα άλλο, όχι και τόσο δημοφιλές παράδειγμα είναι αυτό της Ελλάδας. Τα γεγονότα που συμβαίνουν στην πολιτική ζωή της χώρας, μας είναι αδιάφορα την ίδια στιγμή που αν συνέβαιναν σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα θα είχε ξεσηκωθεί θύελλα αντιδράσεων. Δεν μπορούμε να αναφερθούμε σε όλα όσα έχει πει ή πράξει η κυβέρνηση των Σύριζα-Αν.Ελλ.-Οικ.Πρ. γιατί η λίστα είναι κυριολεκτικά ατελείωτη. Δεν ξέρεις από που να ξεκινήσεις. Από το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης; Την Πολωνία του Φλαμπουράρη; Τα αδήλωτα εκατομμύρια στο πόθεν έσχες του Σταθάκη; Αρκεί όμως να πάρουμε τις δύο τελευταίες μέρες. Είναι αντιπροσωπευτικότατο δείγμα.
Ας σκεφτούμε λοιπόν, τι θα συνέβαινε σε μια ευρωπαϊκή χώρα αν η εφημερίδα που πρόσκεινται στην κυβέρνηση είχε πάρει 9 φορές περισσότερα χρήματα από διαφημίσεις τραπεζών σε σχέση με μια άλλη εφημερίδα η οποία έχει 4 φορές μεγαλύτερη κυκλοφορία; Θα είχε ξεσηκωθεί θύελλα αντιδράσεων φυσικά. Στην Ελλάδα δεν κουνήθηκε φύλλο.
Τι θα συνέβαινε σε μια ευρωπαϊκή χώρα αν ο πρωθυπουργός της επιχειρούσε να κοροϊδέψει ευθέως τους πολίτες, φέρνοντας προς ψήφιση ένα νομοσχέδιο του οποίου η διαπραγμάτευση δεν είχε ολοκληρωθεί ώστε να κατηγορήσει μετά την άλλη πλευρά για αθέτηση των συμφωνηθέντων; Αυτό ακούγεται ότι θα κάνει ο Τσίπρας με το ασφαλιστικό – φορολογικό και όταν ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση και ζητηθούν (είναι βέβαιο) επιπλέον μέτρα, θα φωνάζει πως αυτός τήρησε την συμφωνία αλλά οι ξένοι την αθετούν ζητώντας επιπλέον πράγματα, ντροπιάζοντας για ακόμη μια φορά την Ελλάδα.
Και τέλος, σε ποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα θα περνούσε στα ψιλά γράμματα το γεγονός ότι σαν σήμερα πριν από έξι χρόνια, δολοφονήθηκαν άνθρωποι με φρικτό τρόπο και οι αυτουργοί της δολοφονίας κυκλοφορούν ακόμα ελεύθεροι;
Σε αυτά αναφέρεται η θεωρία της σχετικότητας.
«Στην μνήμη των αδικοχαμένων: Αλέξη Γρηγορόπουλου και των υπαλλήλων της Marfin. Στην μάνα ενός – για πάντα – 15χρονου και στον πατέρα ενός – για πάντα – αγέννητου παιδιού. Οι «εξοστρακισμένες» αστυνομικές σφαίρες και οι «εξοστρακισμένες» επαναστατικές μολότωφ βρίσκουν πάντα τον στόχο τους που δεν είναι ούτε το έγκλημα ούτε η αδικία.»*
*Αφιέρωση στο βιβλίο «69 raps» του Νικήτα Κλιντ.
Facebook: Notis Karathymios
