Η 1η Σεπτεμβρίου του 1939, (δείχνει να) είναι πολύ μακρινή.
Για το πολύχρωμο κουβάρι της ιστορίας βέβαια -αυτο το πλασμένο με αιώνες- η 1/11/1939 είναι χθες...πιό κοντά από χθες.
Την 1η Σεπτεμβρίου 1939, ξεκινάει ουσιαστικά ο Β' Παγκόσμιος πόλεμος.
Την ημέρα εκείνη, η ναζιστική Βέρμαχτ εισβάλει στην Πολωνία.
Δυο μέρες αργότερα, η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία ανακοινώνουν την κήρυξη εμπόλεμης κατάστασης με την Γερμανία.
Όπως είχαν συμφωνήσει λίγες μόνο ημέρες νωρίτερα Χιτλερική Γερμανία και Σταλινική Σοβιετική Ένωση (με το σύμφωνο Ribbentrop-Molotov), ο άλλος ολοκληρωτισμός -ο κομμουνιστικός- εισβάλει απο τα ανατολικά στην Πολωνία.
Το τι άφησε πίσω του Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, είναι γνωστό.
Θάνατο, ερείπια, κατεστραμμένες χώρες και διαιρεμένους λαούς...αλλά και πληγές που έμειναν ανοιχτές για δεκαετίες μετά το τέλος του.
Το συνολικό κόστος σε ανθρώπινες ζωές εκτιμάται πως έφτασε μέχρι και τα 85 εκατομμύρια ανθρώπους.
Μάλιστα, από αυτόν τον θλιβερό αριθμό, οι θάνατοι στρατιωτών εκτιμάται πως είναι περίπου 25 εκατομμύρια συμπεριλαμβανομένων και όσων πέθαναν σε αιχμαλωσία ως αιχμάλωτοι πολέμου.
Περισσότεροι από 55 εκατομμύρια νεκροί, ανήκαν στον "άμαχο πληθυσμό".
Υπήρξαν είτε θύματα στρατιωτικής δράσης, είτε θύματα σχετιζόμενων με τον πόλεμο ασθενειών και πείνας.
Η ίδια η ναζιστική Γερμανία, έχασε περίπου το 10% του συνολικού της πληθυσμού του 1939.
Η Ολλανδία περίπου το 4%.
Τα στοιχεία για την Ελλάδα φτάνουν τις απώλειες από 5%-11% του συνολικού της πληθυσμού.
Ακόμη μεγαλύτερο το ποσοστό για την Γιουγκοσλαβία.
•Είναι ωφέλιμο νομίζω να θυμόμαστε, που μπορεί να οδηγήσει ο εθνικιστικός παροξυσμός.
•Είναι ωφέλιμο να θυμόμαστε που μπορούν να οδηγήσουν "ηγεσίες" κατώτερες των ιστορικών καιρών και απαιτήσεων.
•Είναι ωφέλιμο να μην ξεχνάμε, ότι η ελευθερία που απολαμβάνουμε είναι εύθραυστη, όπως κάθε τι σημαντικό.
Και πως κανένας εφησυχασμός και καμιά αδράνεια δεν έρχονται, δίχως βαρύ κόστος.
•Είναι ωφέλιμο να θυμόμαστε πως η εκούσια παράδοση της ελευθερίας μας, με αντάλλαγμα λίγη περισσότερη τάξη, ή περισσότερη δικαιοσύνη, ή "υπερήφανη αντίσταση" σε τεχνητά κατασκευασμένους "εχθρούς της πατρίδας και του λαού"...μας αφήνει τελικά με άδεια χέρια και άδεια ψυχή:
δίχως ελευθερία, δίχως τάξη, δίχως δικαιοσύνη και με κατεστραμμένη την πατρίδα και τον λαό.
•Είναι ωφέλιμο διδακτικό και χρήσιμο να κατανοήσουμε, πως ακόμα και ορθολογικά σκεπτόμενοι άνθρωποι, μπορούν να παραδοθούν στις σειρήνες του παραλογισμού και στις καταστρεπτικές κορώνες του λαϊκισμού, όταν οι συνθήκες του κοινωνικού και οικονομικού περιβάλλοντος τους οδηγούν στην απόλυτη απελπισία.
•Είναι ωφέλιμο να θυμόμαστε, πως οι εκ των άνωθεν σχεδιαζόμενοι και υποσχόμενοι "παράδεισοι' είναι ένα μεγάλο ψέμα.
Και πως οδηγούν, στην μόνη αληθινή κόλαση.
•Είναι ωφέλιμο να θυμόμαστε πως ο πόλεμος είναι ακόμα ένα κατασκεύασμα του κράτους.
Πολλές φορές, δεν είναι παρά ένα ακόμη κυβερνητικό πρόγραμμα.
Πως όσο πιο ελεύθερο το άτομο, όσο πιο ανοιχτή και ελεύθερη η οικονομία και το εμπόριο, όσο μικρότερος ο κρατικός παρεμβατισμός...τόσο πιο μακριά η παράλογη λογική των πολέμων.
Ας κρατήσουμε και αυτό: η Ευρώπη -η Ευρώπη μας- ζει το μεγαλύτερο διάστημα ειρήνης που έχει ζήσει ποτέ.
Μοιάζει πραγματικά αδιανόητο σήμερα, το σενάριο ενός πολέμου ανάμεσα σε κράτη της Ευρώπης.
Η Ευρώπη, είναι μια πατρίδα που την μοιραζόμαστε πολλοί και διαφορετικοί λαοί.
Δίχως να έχουμε χάσει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του κάθε λαός, τα φυλάκια και τα συρματοπλέγματα έχουν χάσει πια την "αίγλη" τους.
Ένας ελεύθερος χώρος, ελεύθερων ανθρώπων βασιλεύει πια εκεί που πλήγωναν οι παλιές καχυποψίες και τα ιστορικά μίση.
Προς μεγάλη θλίψη βέβαια, των απανταχού νοσταλγών των ξεπερασμένων εθνικισμών και των εμπόρων του αίματος και του μίσους.
Έχει πολλή δρόμο ακόμη η Ευρώπη μπροστά της, ώστε να φτάσει σε συγκλίσεις ωφέλιμες για τους λαούς της, με τις λιγότερες δυνατές αδικίες.
Έχει ακόμη και πολλές αδυναμίες, η Ευρώπη.
Έχει και ένα μεγάλο έλλειμμα πολιτικής τόλμης και βούλησης, η Ευρώπη.
Ναι.
Όμως την επόμενη φορά που μίζερα θα αναθεματίζουμε, ας δούμε και πόσο μεγάλο δρόμο έχει διανύσει από το 1939.
Έναν δύσκολο δρόμο, προς την ειρήνη και την δημοκρατία.
Έναν όμορφο δρόμο, προς την ελευθερία.
Η 1η Σεπτεμβρίου του 1939, (δείχνει να) είναι πολύ μακρινή.
Ας κάνουμε το καλύτερο, ώστε σταθερά να απομακρύνεται.
Ας κάνουμε το καλύτερο, ώστε να αναπαυθεί στην λήθη.
Ας μείνει μια θλιβερή εικόνα που αναπαύεται για πάντα, μέσα στην ομίχλη του χρόνου.
Γνωρίζοντας όμως, πως "ξεχνάει σωστά αυτός που για πάντα θυμάται τι είναι εκείνο που δεν πρέπει να συμβεί ποτέ ξανά."
Ποτέ, ξανά!
Ο Σπύρος Χατήρας είναι μέλος της οργανωτικής επιτροπής των The Liberals. Μπορείτε να τους βρείτε στην σελίδα τους στο Facebook The Liberals εδώ
Facebook: Spyros Hatiras
