Ιgnorantia legis non excusat

Ιgnorantia legis non excusat

Οι Λατίνοι φίλοι μας έλεγαν "Ignorantia legis non excusat", δηλαδή άγνοια νόμου δεν συγχωρείται, κάτι το οποίο αποτελεί γενική αρχή του Δικαίου, για έναν πολύ συγκεκριμένο και ιερό λόγο: γιατί ο νομοθέτης θέλει να κρατά ενεγρηγόρσει τους πολίτες, να καλλιεργεί διαρκώς το βαρύ αίσθημα της ευθύνηςσε αυτούς γαλβανίζοντας κατά τον τρόπο αυτό τη σχέση τους με την Πολιτεία. Εξάλλου, η επιτυχία ενός τέτοιου συνόλου κρίνεται από την ποιότητα της προαναφερθείσας σχέσεως.

Πώς, όμως, είναι δυνατόν να μην υπάρχει άγνοια της ελληνικής νομοθεσίας, η οποία από τη Μεταπολίτευση και έπειτα γίνεται όλο και πιο περίπλοκη και συγκεχυμένη με φρενιτιώδη ταχύτητα .

Αυτή η πολυπλοκότητα και η πολυνομία μεταμορφώνεται σε ένα σύγχρονο Λεβιάθαν, ο οποίος με μένος καταστρέφει το κοινωνικοπολιτικό σύστημα εις τα εξ ων συνετέθη. Είναι μια αλυσίδα, που μας περικυκλώνει όλο και πιο ασφυκτικά. Η ελληνική νομοθεσία αποτελεί ένα δαιδαλώδη μηχανισμό, που αγγίζει τα όρια του μαζοχισμού, γιατί ενώ θα μπορούσε να είναι τόσο απλή,από επιλογή φτιάχνουμε περιπεπλεγμένες περιπλοκές.

Όταν καλά-καλά οι δικαστές και οι δικηγόροι δεν γνωρίζουν τη νομοθεσία, τους χιλιάδες νόμους, τις εκατοντάδες υπουργικές αποφάσεις, τις εγκυκλίους κ. ά, λόγω της σωρείας νόμων και καθημερινών τροποποιήσεων, πώς είναι δυνατόν να τη γνωρίζουν οι πολίτες και να οξύνεται το νομικό και πολιτικό τους αισθητήριο και δη να την εφαρμόσουν; Όταν υπάρχουν πολλοί παρόμοιοι νόμοι με μικροδιαφορές πώς ελπίζουμε σε μια νομική κανονικότητα και μια θεσμική ομαλότητα; Γιατί το φορολογικό μας σύστημα να εξηγείται σε 36.000 σελίδες, ενώ θα έπρεπε να είναι όσο το δυνατόν απλούστερο και σαφέστερο (βλέπε φορολογικό σύστημα Κύπρου); Θλιβερό απότοκο του μαζοχισμού μας είναι η Δικαιοσύνη να δολιχοδρομεί , να καρκινοβατεί και κατά συνέπεια να απλώνεται μια σύγχυση σε όλη την κοινωνία και σαν να μην έφτανε αυτό είμαστε και φιλόδικοι.

Η φαυλότητα στις ρίζες της ελληνικής νομοθεσίας ραντίζεται από τον κομματικό μηχανισμό. Ο Πωλ Βαλερύ πολύ εύστοχα είχε πει πως δεν υπάρχει κόμμα που να μην μαίνεται κατά της πατρίδος. Με την έννοια αυτή κάθε κόμμα έχει τα δικά του σκοτεινά σημεία, τους σκοπούς του, τις κρυφές του εκατόμβες και τις άφατες επιδιώξεις του. Έχει τους θησαυρούς που απέκτησε με απερίσκεπτα πράγματα και προπέτειες . Όλα τα κόμματα εν Ελλάδι τάσσουν ανερυθρίαστα αυτά που επιδιώκουν να λησμονήσουν οι πολίτες στο μέλλον κι έτσι να εξασφαλίσουν την ύπαρξή τους. Επιδίδονται σε φαυλεπίφαυλες και κατάπτυστες τακτικές μικρονομοθεσίας, για να οργανώσουν τον κομματικό στρατό τους εξοστρακίζοντας κάθε ψήγμα πολιτικού λόγου και ορθολογισμού. Φυσικά μια τέτοια τακτική οδηγείαναπόδραστα σε μια ηθική, αξιακή, και πολιτική αποσάθρωση.

Αντί να κυριαρχεί η άτεγκτη νομοτέλεια, αυτή καταβαραθρώνεται απροσχημάτιστα και τη θέση της παίρνουν μικρονομοθεσίες-βολέματα, πελατειακές σχέσεις, μαϊμού επιδόματα επιφέροντας ένα ατελεύτητο κοινωνικό και οικονομικό χάος. Σε όλους τους κομματικούς θύλακες φύεται, καλλιεργείται και θάλλει η τακτική των χαριστικών διατάξεων.

Πρέπει να κατανοήσουμε βαθιά ότι η πολυνομία και η εκμετάλλευση του νόμου για ίδιον όφελος ανοίγουν το δρόμο για την ανομία, η οποία με τη σειρά της οδηγεί τη Δημοκρατία στο ικρίωμα. Ευκταία λύση είναι να συσταθεί μια ανεξάρτητη επιτροπή επαϊόντων, η οποία θα βάλει μια τάξη στην χαώδη ελληνική νομοθεσία, θα την καταστήσει σαφή μικραίνοντάς την και αφού επιτελέσει το έργο της θα αποσυρθεί, ώστε να επιτευχθεί μια θεσμική ομαλότητα και νομική κανονικότητα, η οποία επιτέλους θα αναπνέει, γιατί η Δικαιοσύνη πνίγεται.