Υβριδική Αντιπροσώπευση.

Η Θλιβερή Υφιστάμενη Κατάσταση

Πόσες φορές τα τελευταία χρόνια έχετε ακούσει ότι η δημοκρατία είναι η λιγότερο κακή επιλογή ελλείψει καλύτερης εναλλακτικής; Εγώ προσωπικά πολλές! Και δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ: Είμαστε όντως τόσο παγιδευμένοι στη συγκατάβαση; Ποιο ακριβώς σημείο έχει στραβώσει τόσο δραματικά στα τρία σκέλη του ορισμού;

Η δημοκρατία είναι το πολίτευμα όπου η εξουσία πηγάζει από τον λαό (1), ασκείται από τον λαό (2) και υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού (3).

1. Πηγάζει από τον λαό; Ασφαλώς. Κεντρικό χαρακτηριστικό της δημοκρατίας είναι η λήψη αποφάσεων με ψηφοφορία: των πολιτών στην άμεση δημοκρατία ή κάποιων αντιπροσώπων του συνόλου των πολιτών στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία.
2. Ασκείται από τον λαό; Φυσικά. Είτε από τους πολίτες είτε από τους αντιπροσώπους τους.
3. Υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού; Χμμ, είναι φανερό το σημείο το οποίο έχει στραβώσει, και δεν είναι άλλο από το 3. Στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία οι αντιπρόσωποι έχουν την κακή συνήθεια να μην υπηρετούν τα συμφέροντα του λαού αλλά τα προσωπικά τους συμφέροντα.

 
Η λύση στα δικά μου μάτια είναι αρκετά απλή: Σε ξεγέλασε; Δεν τον ξαναψηφίζεις! Και ψάχνεις τον επόμενο. Από τη στιγμή όμως που πολλοί, είτε χρειάζονται την αθροιστική εμπειρία χρόνων αρκετά πιο πάνω από το προσδόκιμο ζωής προκειμένου να καταλάβουν πότε κάποιος τους ξεγελάει, είτε βαριούνται να ψάχνουν τον επόμενο, η δική μου λύση απορρίπτεται ως μη εφικτή.

Πέρα από το μη εφικτό της λύσης, έχουμε να κάνουμε και με ένα πολιτικό σύστημα όπου αυτός που υπηρετεί τα δικά του συμφέροντα εις βάρος των συμφερόντων του συνόλου, αποκτά μερικά συγκριτικά πλεονεκτήματα όπως αναγνωρισιμότητα, εκτεταμένους κύκλους επιρροής αλλά και λεφτά τα οποία μπορεί να διαθέτει για τη συντήρηση του αξιώματός του. Να το κάνουμε πιο απλό; Υπηρέτησε την πάρτη σου και θα γίνει σημαντικά πιο εύκολο να σε εκλέγουν για να υπηρετείς τα συμφέροντα του "καημένου του λαού" (βρείτε το λάθος στην εικόνα).


Πυροβολισμός 

Όχι πραγματικός πυροβολισμός βέβαια, αλλά είναι ό,τι πρέπει για να τραβήξω έστω και στιγμιαία την προσοχή του αναγνώστη. Στην Ελλάδα όπου αναλύουμε σε συζητήσεις επί συζητήσεων το ποιος φταίει, αλλά σπάνια κάνουμε κουβέντα για το πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε ένα πρόβλημα, για τις λύσεις δηλαδή, ρε αδερφέ, ο πιο ασφαλής τρόπος για να διατυπώσω τη δική μου πρόταση κατέληξε να είναι η απενοχοποιητική μάσκα του Κλόουν! Χαίρομαι ιδιαίτερα και προχωράω στο ψητό...

1. Έχουμε μια μικρή ομάδα ανθρώπων (εκάστοτε πολιτικοί), των πολιτικών, οι οποίοι κατορθώνουν κάποτε να βρεθούν στην εξουσία, και η θέση αυτή τους προσφέρει όλα εκείνα να εφόδια για να διατηρηθούν εκεί.
2. Έχουμε μια σημαντική μερίδα ανθρώπων (αναποφάσιστοι ψηφοφόροι) οι οποίοι δεν έχουν την παραμικρή εμπιστοσύνη στην ομάδα των πολιτικών και παράλληλα αισθάνονται αδύναμοι να αντιμετωπίσουν με την ψήφο τους το συγκριτικό πλεονέκτημα που αποκτούν οι πολιτικοί, όντας στην εξουσία, στην ίδια την κούρσα προς την εξουσία.
3. Έχουμε μια επίσης σημαντική μερίδα ανθρώπων (κατασταλαγμένοι ψηφοφόροι), οι οποίοι έχουν πλήρη εμπιστοσύνη στις πολιτικές τους επιλογές.
4. Έχουμε μια μικρή διάσπαρτη ομάδα ανθρώπων (αποδεδειγμένες αυθεντίες) που παρουσιάζουν όλο εκείνο το τεχνικό και πνευματικό υπόβαθρο το οποίο θα τους επέτρεπε να υπηρετήσουν καλύτερα το σύνολο. Αυτή η μικρή, πλην όμως χρησιμότατη ομάδα αδυνατεί ωστόσο γενικά να ανέλθει στην εξουσία αν πρώτα δεν γίνει συμπαγής ομάδα (π.χ., κόμμα) και αν δεν έχει διατελέσει ήδη στην εξουσία (η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα;)!
5. Έχουμε τέλος ένα αδιαπραγμάτευτο πολίτευμα (δημοκρατία) όσον αφορά το αδιάβλητο της αντικειμενικότητας και της εξυπηρέτησης του συνόλου. Δεν υπάρχει καλύτερη εναλλακτική -ή μήπως υπάρχει; 
   

Θα μπορούσαμε να συνθέσουμε κάτι απ' όλα αυτά;;;

Γνωρίστε την Υβριδική Αντιπροσώπευση

Με δεδομένο ότι το βασικό μας πρόβλημα παραμένει πώς θα αποκτήσει ο ψηφοφόρος συγκρίσιμη δύναμη με τον εκπρόσωπο της εξουσίας, τι θα λέγατε για ένα πολίτευμα στο οποίο ο απλός ψηφοφόρος καλείται να ψηφίζει όχι μία αλλά πολλές κυβερνήσεις, ενώ παράλληλα έχει το δικαίωμα να μεταβιβάζει την ψήφο του; Τα βασικά σημεία είναι τα εξής:

1. Όχι μία ενιαία κυβέρνηση αλλά πολυσυλλεκτική ανά πεδίο εφαρμογής. Ψηφίζουμε π.χ., τους αντιπροσώπους μας για την υγεία, την παιδεία, την οικονομία, το περιβάλλον, την εξωτερική πολιτική κλπ., ΧΩΡΙΣΤΑ.
2. Κάθε ψήφος είναι ισάξια αλλά και μεταβιβάσιμη. Με άλλα λόγια ο πολίτης μπορεί να ψηφίζει απευθείας ή να ορίζει και αντιπρόσωπο για την ψήφο του. Δεν έχει κάποιος πολίτης άποψη για την παιδεία αλλά εμπιστεύεται και εκτιμά ιδιαίτερα για τις απόψεις και το έργο του κάποιον ακαδημαϊκό; Δεν έχει παρά να τον χρίσει αντιπρόσωπό του.
3. Ο πολιτικός παραμένει ως επάγγελμα ενώ ο αντιπρόσωπος – διαχειριστής ψήφων απαγορεύεται να πληρώνεται για την αντιπροσώπευση.
4. Όποιος επιθυμεί να μπορεί να διαχειριστεί ψήφους, παραιτείται αυτόματα από το δικαίωμα της εκλογής.
   
   

 
Και τι αλλάζει με το συγκεκριμένο πολίτευμα; 
Πολλά!

• Αρχικά δίνεται η δυνατότητα σε απλούς ψηφοφόρους (αποδεδειγμένες αυθεντίες) να γιγαντώνονται και να μπορούν να επηρεάσουν δραματικά το πολιτικό σκηνικό, το οποίο σταματάει πλέον να ελέγχεται αποκλειστικά από την εξουσία (εκάστοτε πολιτικοί). Φανταστείτε π.χ., τη δύναμη κάποιου στον οποίον έχει εκχωρηθεί η εκπροσώπηση 300.000 ψήφων!

• Παρέχεται η δυνατότητα σε απλούς ψηφοφόρους (αναποφάσιστοι ψηφοφόροι) να εκχωρούν την ψήφο τους σε άτομα που τα εμπιστεύονται ή/και είναι εγνωσμένης εξειδίκευσης (αποδεδειγμένες αυθεντίες). 
  
  

• Μπορούν να αλλάζουν κυβερνώντες απλώς στους τομείς που αυτές αποδεικνύονται αποτυχημένες. Αν για παράδειγμα μου αρέσει η κυβερνητική πολιτική του κόμματος "Γεια σας, Ήρθα" στην παιδεία και διαφωνώ στην κυβερνητική πολιτική του ίδιου κόμματος για την υγεία, δεν υπάρχει κανένας λόγος να μπαίνω σε διλήμματα στις επόμενες εκλογές. Ψηφίζω το ίδιο κόμμα για την παιδεία και άλλο κόμμα για την υγεία. Ο εκλεγμένος αντιπρόσωπος στα της οικονομίας, ο οποίος θα έχει πάντα τη δυνατότητα να σαμποτάρει τις προσπάθειες των άλλων, δεν θα μπορεί να αισθάνεται ασφαλής όντας δεμένος στο άρμα κάποιου κόμματος, αφού στις επόμενες εκλογές μπορεί κάλλιστα να πάρει πόδι το κόμμα του από την κυβέρνηση μόνο στον τομέα της οικονομίας.

• Τα άτομα που διαχειρίζονται πολλές ψήφους, δεν μπορούν, βάσει νόμου, να αναμιχθούν στην εξουσία και έτσι μειώνεται σημαντικά η πιθανότητα φαινομένων διαφθοράς.
  
  
• Τέλος οι κατασταλαγμένοι ψηφοφόροι μπορούν να συνεχίσουν να ψηφίζουν απευθείας όπως έκαναν μέχρι σήμερα!
  
  

Σίγουρα θα μπορούν να υπάρξουν και πάλι περιπτώσεις ανθρώπων οι οποίοι θα ξεγελάσουν τον πολίτη ώστε να τους εκχωρήσει την ψήφο του. Αυτό όμως συμβαίνει και σήμερα με τους πολιτικούς. Η ουσιαστική αλλαγή επέρχεται ακριβώς επειδή ο πολίτης, πέρα από το δικαίωμά του να ψηφίζει μόνος του, μπορεί να γιγαντώνει πλέον και απλούς ψηφοφόρους, εκτός από κόμματα και πολιτικούς, με κριτήριο την εμπιστοσύνη και την εγνωσμένη αξία.

Υβριδική Αντιπροσώπευση λοιπόν ως μετεξέλιξη της δημοκρατίας, ακριβώς επειδή το πολίτευμα είναι ίσως το μόνο πράγμα που αρνείται πεισματικά να εξελιχθεί εδώ και 2000+ χρόνια. Προφανώς η κουβέντα γίνεται πάνω σε θεωρητικό υπόβαθρο! Μήπως όμως τελικά η συγκεκριμένη ιδέα (σημειώνω ότι δεν είναι δική μου), αξίζει λιγάκι από την προσοχή μας προς την κατεύθυνση μιας πιο ώριμης κοινωνίας;