Γιατί η κυβέρνηση δεν δίνει δεκάρα για τους άνεργους;

Γιατί η κυβέρνηση δεν δίνει δεκάρα για τους άνεργους;

Οι πιο σημαντικοί στόχοι καθε δυτικής και δημοκρατικής χώρας, είναι να αυξήσει το εγχώριο προιόν της και να μειώσει την ανεργία. Η ανεργία είναι ένα τοξικό πρόβλημα που προκαλεί αναταραχές, αποδιοργανώνει την οικονομία και προκαλεί μαζική μετανάστευση, κάνοντας την χώρα να χάνει την αίγλη της ως προορισμός επιχειρηματικής δραστηριότητας και πολιτικής σταθερότητας.

Στην Ελλάδα όμως περιέργως, η ανεργία αντιμετωπίζεται ως δευτερεύον πρόβλημα, παρά το γεγονός ότι μαστίζει έναν στους τρεις ολικά και έναν στους δύο στους νέους.

Δεν υπάρχει όργανο μετρίασης της ανεργίας και δεν υπάρχει προστασία για τους άνεργους πέρα από επιφανειακούς θεσμούς (προγράμματα ΟΑΕΔ, κάρτα ανεργίας, κτλ), που εχουν υπερβολικά περιορισμένο βεληνεκές επίλυσης για το μεγεθος του προβλήματος. Το δε περιέργο, είναι ότι δεν υπάρχει και κάποια ουσιαστική κοινωνική αντίδραση του πληθυσμού στο θέμα της ανεργίας – πέρα από κάτι αστείες «πορείες κατά της ανεργίας» που γελάει και το παρδαλό κατσίκι...

Ας μιλήσουμε πρώτα γιατι η ανεργία προκαλεί τεράστιο πονοκέφαλο στις δυτικές χώρες.

Άμα η οικονομια συστέλεται και οι επιχειρήσεις κλείνουν ή κάνουν περικοπές, πολύς κόσμος μένει δίχως εργασία και κυρίως, δίχως ευκαιρίες να βρει δουλειά με τα ίδια λεφτά ή καθόλου. Τότε το κράτος αναγκάζεται να παρέχει πρόνοια στους άνεργους για να μην υπάρχει ανθρωπιιστική κρίση και να κινείται η οικονομία με την αγορά τροφίμων, πληρωμή ενοικίων, κτλ. Η μέριμνα της πρόνοιας κοστίζει και αυτό πιέζει την κυβέρνηση ή να ανεβάσει τους φόρους – που με μια οικονομία είναι υπο συστολή είναι καταστροφικό - ή να υποβοηθήσει την οικονομία για να ανασάνουν οι επιχειρήσεις και να ξαναρχίσουν να προσλαμβάνουν κόσμο. Το σημαντικό είναι οτι η ανεργία κοστίζει στο κράτος και πρέπει οι κυβερνήσεις να βρίσκουν γρήγορες λύσεις πέρα για να μειωθεί το πρόβλημα.

Πάμε σε μας τώρα. Η ανεργία δεν κοστίζει στο κράτος τόσο πολύ, γιατί απλά δεν υπάρχει και δεν υπήρξε ποτέ το κράτος πρόνοιας υπο μορφή που το εχουν δυτικά κράτη. Πέρα από το επίδομα του ΟΑΕΔ – το οποίο δίνεται για περιορισμένο χρόνο κατόπιν καταγγελίας σύμβασης – όσοι δεν έχουν δουλειά είτε μισθωτοί είτε αυτοαπασχολούμενοι καλούνται και να μένουν αβοήθητοι αλλά και να πληρώνουν τους υπέρογκους φόρους που τα τελευταία έξι χρόνια της κρίσης αντί να μειώνονται, αυξάνονται για να ταϊζουν το κρατικό τέρας, που ουσιαστικά υπάρχει για να εξυπηρετεί τους υπάλληλούς του και το χρέος.

Επίσης, από πολιτικής άποψης, μια χώρα με υπογεννητικότητα και υψηλό προσδόκιμο ζωής προσδιορίζει ως το κύριο εκλογικό σώμα τους συνταξιούχους, και έτσι δινει περισσότερο πολιτικό βάρος να ευχαριστεί αυτούς και όχι τους νεώτερους που δεν έχουν εργασία ή κάποιο βοηθημα. Επιπλέον, οι κυβερνήσεις που πέρασαν, είτε απο τα δεξιά είτε απο τα αριστερά, δεν ήταν φίλιες στην επιχειρηματικότητα, που είναι ο κύριος δημιουργός θέσεων εργασίας. Το σπατάλο κράτος πάντα προτιμούσε να προσπαθήσει να δαμάσει την ανεργία με διορισμούς, ποτέ όμως ερευνώντας την βιωσιμότητα αυτής της πρακτικής που οδηγεί σε καταστροφικά δημοσιονομικά ελλείματα που έπειτα φέρνουν μνημόνια.

Το ερώτημα είναι, πως μια χώρα με τόση ανεργία και χωρίς κράτος πρόνοιας συνεχίζει και λειτουργεί σχετικά ήρεμα χωρίς να πεθαίνει κόσμος στους δρόμους όπως σε ασιάτικα και αφρικάνικα κράτη; Σίγουρα παίζει ρόλο ο παραδοσιακός θεσμός της ελληνικής οικογένειας, η μαύρη και αδήλωτη εργασία αλλά και η μετανάστευση. Γεγονός παραμένει όμως οτι οι παραδοσιακές κυβερνήσεις στην Ελλάδα – περιλαμβανόμενης και της τωρινής – είχαν και έχουν ανάγκη την κρατική παροχή σε μορφή διορισμού ή σύνταξης για να έρθουν στην εξουσία (το γνωστό πελατειακό κράτος) και ο ιδιωτικός τομέας ως αιμοδότης φορολογίας και θέσεων εργασίας – ακόμη να του δοθεί το βάρος που του αναλογεί για να ξεπεραστεί το πρόβλημα.

Επίσης, η δυσκολία και υψηλό κόστος να γίνει κάποιος ελεύθερο επαγγελματίας δυσχαιρένει τους τρόπους εξόδου από την ανεργία, καθώς ο αυτοαπασχολούμενος αντί να είναι εργαλείο για να καταπολεμιστεί η ανεργία της μισθωτής εργασίας, χρησιμοποιείται από το κράτος ως πηγή εσόδων για το κράτος και τα αιμοραγούμενα υποχρεωτικά ασφαλιστικά ταμεία.

Η ανεργία καταπολεμάται από επιχειρηματική δραστηριότητα και μονο διότι οι διορισμοί τελείωσαν αν πιέζεται το ελληνικό κράτος να συνεχίσει την πρακτική αυτή και το κάνει. Για την 1000η φορά, μόνο η φιλελευθεροποίηση της οικονομιας θα φέρει ίσως δουλειές σε μια χώρα οπου η πηγή της ανεργίας είναι το κόστος του κράτους που δεν δίνει δεκάρα για τον άνεργο.

 

Facebook: George Julius Perakis