×

Προειδοποίηση

JUser: :_load: Αδυναμία φόρτωσης χρήστη με Α/Α (ID): 67

Δίψα για εξουσία ακόμα και με αποστασία

Δίψα για εξουσία ακόμα και με αποστασία
Το τελευταίο διάστημα παρακαλουθώ με πόση ευκολία αναρτούν φίλοι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α δημοσκοπήσεις όχι τόσο αυτές που έχουν μια στοιχειώδη αναγνωρισιμότητα και επιστημονικότητα, όσο τις λεγόμενες διαδικτυακές που τους εμφανίζουν με 3 και 4 μονάδες μπροστά, τον Α.Τσίπρα καταλληλότερο για πρωθυπουργό και τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτο σε παράσταση νίκης.
 
Πέρασαν κάποτε οι εποχές που ο ΣΥΝ(προ διάσπασης και δημιουργίας της ΔΗΜ.ΑΡ) πάλευε για την είσοδό του στην Βουλή και κοιτούσε πολλές φορές με καχυποψία τις δημοσκοπήσεις, άλλοτε τις αμφισβητούσε, θεωρώντας ότι εξυπηρετούν κομματικές σκοπιμότητες που θέλουν να συρρκινώσουν τον δικό του χώρο.
 
Σήμερα η πραγματικότητα έχει αλλάξει (το ίδιο και η διάθεση των φίλων και ψηφοφόρων του), ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α έχει μετατραπεί από κόμμα που μάχεται να μπει στην Βουλή σε ένα κόμμα που προσδοκά να κυβερνήσει και από θύμα των μετρήσεων που μαγειρεύονταν από τα κόμματα εξουσίας όπως κατήγγειλε, σε προνομιακό πελάτη εταιριών δημοσκοπήσεων που τον εμφανίζουν εν δυνάμει αυτοδύναμο. Έτσι δεν διστάζει και ανάλογα με τις τάσεις που διαμορφώνονται κάθε φορά, να αλλάζει πρόγραμμα, πολιτική ακόμα και την στρατηγική του.
 
Να σκίσει και να ακυρώσει το μνημόνιο έλεγε προεκλογικά, να επαναδιαπραγματευτεί τους όρους σύμβασης λέει τώρα, το ευρώ δεν είναι φετίχ έλεγε πριν λίγο καιρό, τις επιπτώσεις πιθανής εξόδου από το ευρώ ανέπτυξε προ λίγων ημερών στο Τέξας, κατάργηση με ένα νόμο όλες τις διατάξεις του μνημονίου διατύπωνε στο πρόγραμμά του προεκλογικά, αποκατάσταση των μισθών και των συντάξεων σταδιακά και μόλις βγούμε στην ανάπτυξη λέει τώρα. 
 
Είναι φανερό, όσο ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α προσεγγίζει την εξουσία, τόσο θα αμβλύνει την ριζοσπαστική ρητορική του και θα αποδέχεται την μνημονιακή πραγματικότητα. Το πρόβλημα όμως ξεκινάει, όταν η στροφή προς τον κριτικό ρεαλισμό, δεν προκύπτει μέσα από προγραμματική μετατόπιση, δηλαδή τι κράτος θέλει, ποιες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις επιδιώκει, αλλά από αμφιλεγόμενες πολιτικές κατευθύνσεις που απλά θα τον φέρουν πιο κοντά στην εξουσία.
 
Το φλερτ με τους ΑΝ.ΕΛ που οικοδομήθηκε πάνω στον αντιμνημονιακό εθνολαϊκισμό και αναμένεται να ευοδωθεί στις δημοτικές εκλογές, το πρόγραμμα των 100 πρώτων ημερών που αποτυπώνει τον ελληνικό πολιτικό επαρχιωτισμό (προτάσεις χωρίς κατάρτιση και μη ενταγμένες στο υπάρχον πολιτικό πλαίσιο) και το κάλεσμα όσων βουλευτών καταψηφίσουν την κυβερνητική πολιτική να έρθουν στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α, δηλαδή ένας πολιτικός εκμαυλισμός και διορισμός, τι άλλο από έπαρση, αλαζονεία και προσμονή για την εξουσία φανερώνουν.
 
Ακόμα και η υπεράσπιση της απλής αναλογικής που διαχρονικά αποτελούσε αίτημα της αριστεράς, σήμερα έχει ξεχαστεί, αφού στόχος πλέον είναι η πρωτιά, η αυτοδυναμία, άρα η εγκατάλειψη της προγραμματικής σύγκλισης και συνεργασίας, άρα η αποδοχή και υπεράσπιση του μπόνους που θα τον φέρει μόνον στην εξουσία.
 
Ο κίνδυνος λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ  να μετατραπεί σε ένα πολιτικό εκκρεμές που θα κοιτάει κάθε φορά να προσαρμόζει την πολιτική του ανάλογα με τα ακροατήρια που απευθύνεται, θα γίνεται ολοένα και πιο μεγάλος όσο προσεγγίζει την εξουσία και αυτό ενδέχεται να τραυματίσει τόσο το κυβερνητικό του προφίλ, άρα να τον απομακρύνει από την κρίσιμη μάζα ψηφοφόρων που θα του δώσουν κυβερνητική δυναμική, όσο και το ριζοσπαστικό του, το οποίο τον ανέδειξε ως κυρίαρχη αντιπολιτευτική δύναμη. Γιατί ως γνωστό όταν πατάς σε δύο βάρκες κάποτε θα πέσεις και η δίψα για την εξουσία, χωρίς πρόγραμμα και στρατηγική, μπορεί να σε κάνει κυρίαρχη κυβερνητική δύναμη, αλλά δεν σε κάνει και εναλλακτική.