13 Νοεμβρίου 2015
Το βράδυ στις 13 Νοέμβρη 2015 δεν χτυπήθηκε μόνο μία χώρα. Χτυπήθηκε ένας ολόκληρος τρόπος ζωής. Οι πράξεις πολέμου που συντελέστηκαν δεν ήταν ενάντια σε χώρους σύμβολα ή σε ιδεολογικούς ή έστω θρησεκυτικούς αντιπάλους. Χτυπήθηκαν τυφλά χώροι καθημερινής ζωής.
Ακόμα και οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου ήταν ενάντια σε κτίρια σύμβολα, όπως οι Δίδυμοι Πύργοι και το Πεντάγωνο. Το δράμα της 13ης Νοεμβρίου όμως εκτυλίχθηκε σε εστιατόρια, συναυλιακούς χώρους, στάδια. Ήταν επιθέσεις ενάντια στον Ευρωπαϊκό τρόπο ζωής και της Δύσης.
Αυτές οι επιθέσεις κάνουν κατανοητό σε όλους πως πια μιλάμε για πόλεμο ενάντια σε ότι στην Ευρώπη θεωρούνταν πια δεδομένο και σίγουρο. Μία από τις πιο σημαντικές μητροπόλεις της Ευρώπης βρέθηκε να προσπαθεί να αντιμετωπίσει ένα άδικο λουτρό αίματος. Η Πόλη του Φωτός, η γενέτειρα του Διαφωτισμού, βρέθηκε υπό επίθεση από τον πιο σκληρό Μεσαίωνα. Και αυτό είναι το διακύβευμα του πολέμου αυτού. Διαφωτισμός ενάντια στο πιο βαθύ Μεσαίωνα όπως εκφράζεται από το ISIS. Οι στρατηγικοί στόχοι ήταν δύο : πρώτον να τρομοκρατήσουν μία Ήπειρο και να εκδικηθούν την «Ανηθικότητα του Δυτικού Πολιτισμού» όπως δήλωσαν και δεύτερος (και πιο υποβολιμιαίος) να ενισχύσουν τις συνθήκες που τους βοηθούν να στρατολογούν υποστηρικτές: την απομόνωση και τον ρατσισμό/εθνικισμό κατά μουσουλμάνων.
Το Παρίσι και η Γαλλία αντέδρασαν άριστα, αποδεικνύοντας τη διαφορά σε σχέση με τους ενόχους. Τα σύνορα έκλεισαν (αναμενόμενο και προφανές), αλλά οι καρδιές και τα σπίτια άνοιξαν. Οι γιατροί και οι νοσοκόμες έφτασαν στις θέσεις τους πριν τον συναγερμό. Οι ταξιτζήδες του Παρισιού σταμάτησαν να πληρώνονται για να μεταφέρουν αποκλεισμένους. Το twitter πνίγηκε στο #PortesOuvertes. Στο Βερολίνο, Γερμανοί βγήκαν από τα σπίτια τους ως ένδειξη συμπαράστασης. Όλη η Ευρώπη καταδίκασε. Το Παρίσι έσβησε τα φώτα του αλλά την έλλειψή του την κάλυψαν οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές πόλεις φωτίζοντας τα κτήριά τους στα χρώματα της Γαλλικής Σημαίας. Αντί να ηττηθεί η Ευρώπη, ξεκίνησε να δείχνει τον δρόμο: περισσότερη αλληλεγγύη, πιο ανοικτές καρδιές, περισσότερος πολιτισμός.
Τώρα πια ζητείται η απάντηση. Στα πλαίσια των αξιών και των αρχών που κάνουν την Ευρώπη την καλύτερη δυνατή γωνιά αυτού του κόσμου. Από τις 14 Νοέμβρη η Ευρώπη δεν είναι πια η ίδια. Βρίσκεται σε ένα σημείο καμπής και καλείται να ωριμάσει και να βγει από την εφηβεία της. Δύο δρόμοι υπάρχουν ουσιαστικά: η εσωστρέφεια και το κλείσιμο στον εαυτό της ή η εξωστρέφεια, η ολοκλήρωση της ενοποίησης και η συντονισμένη αντίδραση.
Και η αντίδραση πια, περιλαμβάνει –δυστυχώς- την εξόντωση αυτού του μιάσματος που αποκαλείται ISIS. Μια στιβαρή και ορθώς λειτουργούσα Δημοκρατία δεν είναι «καλή χριστιανή». Δε γυρνάει και το άλλο μάγουλο όταν χτυπιέται: τιμωρεί. Τιμωρεί γιατί έχει συναίσθηση του κόστους αίματος που απαιτήθηκε για να σταθεροποιηθεί και να υπάρξει. Καμιά Δημοκρατία δεν στήθηκε αναίμακτα. Και καμιά Δημοκρατία δεν νοείται να παραμείνει αδρανής ενάντια στην προσπάθεια επιβολής της ανελευθερίας που προβάλει το ISIS. Οπότε ίσως είναι και καιρός η Ευρωπαϊκή Ένωση να «εκδράμει». Το ότι θα «εκδράμει η Γαλλία έχει ήδη ανακοινωθεί. Με τις ευλογίες σύσσωμου του Γαλλικού λαού. Η Ολλανδία δήλωσε ήδη σε κατάσταση πολέμου ενάντια στο ISIS. Και αναμένουν και τη στήριξη των υπολοίπων. Σε αυτό το σημείο θεωρώ κομβική της Γερμανική αντίδραση. Οι συνθήκες μοιάζουν ώριμες ώστε η Γερμανική κοινή γνώμη να ξεπεράσει τις δεύτερες σκέψεις που έχει ως προς την ενεργό και έντονη συμμετοχή του Γερμανικού στρατού σε εκστρατείες εκτός των συνόρων της Γερμανίας. Αλλά τα λίγα μηνύματα που λαμβάνω κλίνουν προς αυτήν την κατεύθυνση.
Η αντίδραση όμως δεν μπορεί να είναι μόνο στρατιωτική: δεν πρέπει να επιτρέψουμε να είναι μόνο αυτή. Η αντίδραση πρέπει να είναι και ενάντια στον δεύτερο στρατηγικό στόχο του ISIS. Δε πρέπει να επιτραπεί στην ακροδεξιά της Ευρώπης να εκμεταλλευθεί το αίμα που χύθηκε. Η θυσία της ελευθερίας και των δικαιωμάτων του Ανθρώπου θα σηματοδοτήσει τη νίκη του ISIS. Όπως στο εξωτερικό η αντίδραση θα πρέπει να είναι στιβαρή και χωρίς έλεος απέναντι στο ISIS –και όχι στους Μουσουλμάνους-, έτσι και στο εσωτερικό ζητείται περισσότερος Διαφωτισμός, περισσότερη ελευθερία, περισσότερη αλληλεγγύη. Ώστε να αποδειχθεί ότι η Ευρώπη δεν άλλαξε από το ISIS: απλά ωρίμασε και ενηλικιώθηκε.
Δύο λόγια τέλος -γιατί πρέπει να ειπωθούν- για την σκατοψυχιά ορισμένων συμπατριωτών μας. Όχι το χτύπημα δεν έγινε με οργάνωση Ομπάμα και Ολάντ για επέμβαση στη Συρία. Όχι το χτύπημα δεν έγινε για να διακοπούν οι ροές των προσφύγων και δεν ήταν στημένο. Όχι για το χτύπημα δε φταίει η Δύση και ο καπιταλισμός. Όχι όταν θρηνούμε περισσότερο για τους Γάλλους πολίτες δεν είμαστε υποκριτές: διαφορετικά σε επηρεάζει ο θάνατος του αδερφού σου, από το θάνατο ενός ξένου. Είναι πιο επώδυνη η επίθεση στον τρόπο ζωής σου και στην Πατρίδα σου, σε σχέση με την επίθεση σε μία ξένη χώρα. Και τέλος, όχι δεν φταίνε οι Μουσουλμάνοι και οι Πρόσφυγες και δεν χρειάζεται μία Ευρώπη ακροδεξιό φρούριο. Και όσοι τα λένε αυτά λυπάμαι, χορεύουν πάνω σε τάφους αθώων. Πράγμα που δεν τους κάνει ιδιαίτερα καλύτερους από το ISIS . Ίδια σκατοψυχιά, ανελευθερία και Μεσαίωνα εκφράζουν. Απλά σε μικρότερο βαθμό
Υ.Γ.1: Πριν έναν χρόνο και κάτι είχα να επιλέξω ανάμεσα σε Μόναχο και Παρίσι. Μέχρι το 1996 και για έξι χρόνια πήγαινα σε ελληνογαλλικό γυμνάσιο και λύκειο. Η Γυναίκα μου έχει ζήσει στη Γαλλία 6 χρόνια. Και στο Μόναχο ζω πολύ κοντά στην Airbus Defence and Space και τη Microsoft Europe. Ακόμα και όλα αυτά να μην ίσχυαν όμως, πάλι Ευρωπαίος θα ήμουν που πονάει.
Υ.Γ.2: Να φοβάσαι μία δημοκρατία που πονάει. Και ελεύθερούς πολίτες που πολεμάνε για τη ζωή τους ενάντια σε δούλους που πολεμάνε για το θάνατο
Υ.Γ.3: Οι Γάλλοι δεν αποκαλούν το ISIS, ισλαμικό κράτος, γιατί ούτε κράτος είναι ούτε μπορεί να εκφράζει όλους τους μουσουλμάνους. Το αποκαλούν DAECH. Στο τέλος-τέλος 1.5 δισεκατομμύριο μουσουλμάνοι μίλησαν : #NotInMyName
Υ.Γ.4: Το πηλίκιο που έχω ως εικόνα στο άρθρο είναι το kepi blanc που φοράει Η Λεγεώνα των Ξένων. Είμαστε όλοι Γάλλοι par le sang versé (λόγω χυμένους αίματος).
Allons enfants de la Patrie......
Facebook: Christos Derdas
