Κι αν σου μιλώ με την αλήθεια μου
Κι αν τη δική σου απεγνωσμένα αναζητώ
Είναι γιατί οι αλήθειες
Που στα μάτια κοιτάμε θαρρετά
Χώρες είναι μαγικές, παραμυθένιες
Χώροι ξάφνου ανοιχτοί ανέφελοι
Καθάριες διηγήσεις οι νεράιδες και τα ξωτικά τους
Δράκοι και τέρατα οι ερμηνείες τους
Απ’όλα έχουν οι αλήθειες
Που στα μάτια κοιτάμε θαρρετά.
Κι είναι η αλήθεια αναλυμένο φως
Ουράνιο τόξο
Στου ψυχισμού τον ουρανό
Χρώματα χίλια
Χρώματα ψέματα
Μνήμες αμφίβολες
Μέταλλα γνήσια
Και κίβδηλα
Που απ’όλους τους άλλους
Μας ξεκόβουνε
Τις βαθιές μυστικές μας αλήθειες
Τις εύθραυστες
Τις πιο τρωτές
Παιδιά ασθενικά
Λαμπρά παιδιά μιας ί-διας δόξας
Στο φως ας βγάλουμε
Τον κόσμο να κοιτάξουν
Και με τις μυστικές των άλλων τις αλήθειες
Χέρι με χέρι να πιαστούν.
Δεν είναι οι αλήθειες μου βέλη
Που τρυπούνε και πληγώνουνε
Των άλλων ανθρώπων τις καρδιές
Οι αλήθειες μου είναι μόνο οι αλήθειες μου
Υπάρχουν
Σαν τη στοργή μου, σαν την αγάπη μου
Αυτόνομες, ακέραιες κι ερημικές
Γυμνές, τρομαγμένες και κατατρεγμένες
Δειλά διψούν για λίγη προσοχή
Για λίγη αναγνώριση.
Ανομολόγητες ας πάψουν να είναι οι αλήθειες μας
Έντιμα ας τις ομολογήσουμε
Κι ας πληγωθούμε
Κι ας πονέσουμε φριχτά
Για λίγο
Να φύγει το κρυφό το πύον
Ν’αναπνεύσουμε
Νέα ψυχή να λάμψει
Να μας οδηγήσει
Να μας ξεγεννήσει
Στης αλήθειας το ιερό το σταυροδρόμι
Και πάλι
Ας ανταμώσουμε.
………………………………………………
Ασημάκης Ασημακόπουλος, Στην έλξη του αίματος- 52 ποιήματα από το πράσινο τετράδιο, εκδ. Γαβριηλίδης 2015
Φωτογραφία:kazimierz.pietruszewski (η εκτίναξη της αλήθειας)
