Όσοι περάσαμε από το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, θυμόμαστε πολύ καλά, ότι το μάθημα των Θρησκευτικών ήταν επί της ουσίας μιας διαρκής κατήχηση στο χριστιανικό ορθόδοξο δόγμα, ενώ κάπου στη Β' Τάξη του Λυκείου πληροφορούμαστε και για τα λοιπά δόγματα του χριστιανισμού, τις άλλες θρησκείες και τον αθεϊσμό και αυτά, αν στο μεταξύ δεν είχε τελειώσει το σχολικό έτος, αφού κάποιος ευφάνταστος και θρήσκος μανδαρίνος του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων είχε τη φαεινή ιδέα να ενταχθεί η μη σχετική με το ορθόδοξο δόγμα ύλη μετά τη μέση του πολυσέλιδου βιβλίου.

Μια φορά και έναν καιρό, η Ελλάδα ανακάλυπτε τη χαρά της ιδιωτικής ραδιοφωνίας και τηλεόρασης και μαζί με αυτή τον κ. Βασίλειο Λεβέντη, ιδρυτή της «ΕΝΩΣΗΣ ΚΕΝΤΡΩΩΝ», ο οποίος από τη δική του, τοπική τηλεοπτική συχνότητα, κατακεραύνωνε το πολιτικό σύστημα της εποχής αλλά και την ελληνική κοινωνία και, ταυτόχρονα, πρότεινε τις δικές του λύσεις για τα προβλήματα της χώρας.

Όταν, τον περασμένο Ιανουάριο, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. κέρδισε τις εκλογές και σχημάτισε κυβέρνηση, είχε την ευκαιρία να πετύχει μια περισσότερο συμφέρουσα για τη χώρα συμφωνία και ταυτόχρονα να λάβει κάποια μέτρα για την αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας, χωρίς να καταφύγει σε καταστρατηγήσεις εργασιακών δικαιωμάτων. Κυρίως, όμως, η νέα συγκυβέρνηση είχε όλες τις προϋποθέσεις, ώστε να εφαρμόσει το πρόγραμμά της, στοιχείο το οποίο έλειπε από τους προκατόχους της.  

Η απολογία του Γεωργίου Παπαδόπουλου αποτελεί μνημείο κυνισμού, ασυστόλων ψευδών και μίσους προς τη δημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό. Είναι το παραλήρημα ενός ανθρώπου, που δεν ένοιωσε την ανάγκη να μετανοιώσει για τα δεινά, που προκάλεσε με τους συνεργούς του στην Ελλάδα επί 7 έτη, και η παραποίηση της ιστορικής πραγματικότητας, ώστε να εξυπηρετηθεί η άποψή του περί οχλοκρατίας, που τάχαμου επικρατούσε τον Απρίλιο του 1967 στη Ελλάδα, και καθιστούσε επιβεβλημένη την επέμβασή του για τη διάσωση της χώρας.

Στην αρχή, ο Υφυπουργός ΥΕΘΑ, κ. Ήσυχος, έθεσε το θέμα της διανομής ειδικών εντύπων στα σχολεία, ώστε να πληροφορηθούν οι μαθητές για τις γερμανικές οφειλές. Στη σύσκεψη, που συνεκάλεσε ο κ. Υφυπουργός, παρευρέθηκαν και εκπρόσωποι της ΟΛΜΕ και του ΥΠΕΠΘ.

Κάθε φορά, που συλλαμβάνεται ένα πρόσωπο για έγκλημα κατά της γενετησίας ελευθερίας ανηλίκου, τα διαδικτυακά φόρα – και όχι μόνο αυτά – παίρνουν φωτιά από αυτόκλητους εισαγγελείς, οι οποίοι συχνά αξιώνουν την επαναφορά της θανατικής ποινής, εύχονται ψόφο και σοδομισμό στο φερόμενο ως δράστη και εγκαλούν την πολιτεία, ότι αντιμετωπίζει με ηπιότητα τα πρόσωπα αυτά.

Αν ανατρέξει κανείς στην εποχή της παραίτησης της κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου, το 2011, θα ανακαλύψει, ότι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ανήκε στα κόμματα εκείνα, που στηλίτευσαν όχι μόνο τη νομιμότητα και τη σκοπιμότητα της κυβέρνησης Παπαδήμου, αλλά και την παρουσία του ΛΑ.Ο.Σ. στις τάξεις της, με αφορμή την ακροδεξιά ατζέντα του.

Δεν υπάρχει αντίρηση, ότι είναι καλή και επιβεβλημένη η κριτική στους ακκισμούς της κας. Ραχήλ Μακρή ή την κινδυνολογία της Ν.Δ., με αφορμή το ενδεχόμενο να κερδίσει τις ερχόμενες εκλογές ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και να σχηματίσει κυβέρνηση. Άλλωστε, μιλάμε για πολιτικά πρόσωπα και κόμματα, που διεκδικούν την ψήφο μας και αύριο ίσως εκλεγούν και λάβουν αποφάσεις για εμάς.

Ο κουρνιαχτός από το τραγικό συμβάν της 7^ης Ιανουαρίου, στο Παρίσι, έχει κατακαθίσει και η πορεία 2 εκ. ανθρώπων στο Παρίσι έχει περάσει στην ιστορία. Δεν είναι, άλλωστε, συνηθισμένο, τουλάχιστον στην Ευρώπη, να δολοφονούνται δέκα εργαζόμενοι μιας εφημερίδας, που υπηρετούσε πιστά τη βασική αρχή κάθε σατιρικού «ούτε ιερό ούτε όσιο», και δύο αστυνομικοί που έσπευσαν σε βοήθειά τους και όλα αυτά όχι σε κάποια χώρα με προνεοτερικές δομές αλλά στην καρδιά της Ευρώπης.

Μερικές μέρες μετά την ανακάλυψη ενός, ακόμα, νεκρού προσφύγα, ο κ. Πρωθυπουργός επέλεξε να επισκεφτεί το Νομό Έβρου και, συγκεκριμένα, την περιοχή όπου ευρίσκεται το γνωστό τείχος, που εμποδίζει, δήθεν, τους πρόσφυγες να εισέλθουν στη χώρα μας.