Πάντα πίστευα ότι ο αυθεντικός φιλελευθερισμός έτσι όπως τον αντιλαμβάνομαι εγώ και οι περισσότεροι στην Φιλελεύθερη Συμμαχία και ένα μεγάλος μέρος της Δράσης, είναι πιο κοντά ουσιαστικά στους νέους που είναι λάτρεις και φίλοι της ελευθερίας.
Εκεί ακριβώς είναι που η αριστερά έκανε και κάνει παιχνίδι. Οι νέοι στην Ελλάδα ανέκαθεν συνδύαζαν την αριστερά με την ελευθερία και την προάσπιση των ατομικών ελευθεριων και ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αυτό γιατί, πάντα σε όλα τα επαγγέλματα που αποκαλούμε κοινωνικό λειτούργημα αριστερούς συναντάς, πάντα σε δυναμικές ακτιβιστικές δράσεις, διεκδικήσεις δικαιωμάτων αριστερούς συναντάς, πάντα αυτοί είναι μπροστά.
Εάν σε όλους αυτούς τους νέους που πολλά πράγματα τα έχουν μπερδεμένα στο μυαλουδάκι τους, τους εξηγήσεις λίγα αυτονόητα πράγματα για την οικονομία, θα γίνουν φιλελεύθεροι, είναι μάλλον φιλελεύθεροι και δεν το γνωρίζουν.
Γιατί ο αυθεντικός φιλελευθερισμός δεν «πουλάει» ξενοφοβία και ισλαμοφοβία χωρίς να σημαίνει ότι δεν αντιλαμβάνεται τα αντικειμενικά προβλήματα, ούτε αντικομμουνισμό και ας είμαστε από την φύση μας αντικομμουνιστές, δεν το «πουλάει» όμως σαν πρωτεύον προϊόν, για να πάρει και από την ακροδεξιά, αλλά βγαίνει πάντα μπροστά όταν θίγονται ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες, διεκδικεί ένα κράτος πρόνοιας γιατί ο αυθεντικός φιλελευθερισμός προβλέπει κράτος πρόνοιας για τις αδύναμες κατηγοριες πολιτών - δεν είναι μονοπώλιο της Ελληνικής αριστεράς αυτό - και όχι μόνο φωνάζει για την φορομπηχτική πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης.
Ο νέος που βράζει το αίμα του με τις επαναστατικές τάσεις, είναι φιλελεύθερος και δεν το έχει αντιληφθεί, γιατί τα πρότυπα του φιλελευθερισμού στην Ελλάδα δεν είναι φιλελεύθεροι, τόσο απλά. Ουσιαστικά είναι συντηρητικοί, που θέλουν μια φιλελεύθερη οικονομία και να κρατήσουν όλα τα έθιμα και τις παραδόσεις που κρατάνε την χωρα πίσω πολιτισμικά, είναι αυτοί οι προοδευτικοί του κώλου, που τους συναντάς και στον «φιλελεύθερο» χώρο αλλα και στον χώρο της κεντροαριστεράς, που από τότε που γεννήθηκα, οταν πρόκειται για αλλαγές στα κοινωνικά θέματα, μια ζωή τους ακούω να λένε: «δεν είναι της ώρας», «έχουμε άλλες προτεραιότητες», «δεν είναι η κοινωνία έτοιμη.»
Για δείτε γύρω σας, πόσοι από αυτούς που αυτοπροσδιορίζονται φιλελεύθεροι είπαν έστω ένα μπράβο στον Φίλη, που πραγματικά προσπαθεί να κάνει μια μεγάλης σημασίας αλλαγή στο μάθημα των θρησκευτικών και να το γυρίσει στην θρησκειολογία, όπως είναι σε όλες τις δυτικές προηγμένες πολιτισμένες χώρες. Ελάχιστοι, γιατί οι περισσότεροι και από αυτούς είναι ιδεοληπτικοί, δεν μπορούν να δούνε κάτι το σωστό όταν το κάνει το αντίπαλος, ακόμα και εάν είναι και η θέση του κόμματος τους.
Πως όμως μπορούνε τα δυο και μοναδικά φιλελεύθερα κόμματα στην Ελλάδα η Φιλελεύθερη Συμμαχία και η Δράση, να προσεγγίσουν την νεολαία αλλά και τον μέσο πολίτη γενικότερα.
Η Δράση είναι μεν ένα Φιλελεύθερο Κόμμα στις θέσεις της, αλλά ουσιαστικά βγάζει έναν ελιτισμό, τα μέλη και τα στελέχη της από κουλτούρα καλά τα πάνε, αλλά φωνάζει από μακριά, δεν πήρε άλλωστε τυχαία τεράστια ποσοστά στην πρώτη εκλογική αναμέτρηση του 2012 στα Βόρεια και τα Νότια προάστια, στην Εκάλη, στην Γλυφάδα και την Βουλιαγμένη. Είναι πολύ «υψηλού επιπέδου» για να ρίξουνε τα μούτρα τους να μιλήσουν μια πιο απλή γλώσσα, να ανακατευτούνε με τον πολίτη της διπλανής μας πόρτας και όχι μονο με τους συμμαθητές τους από τα ιδιωτικά - και όχι μόνο - πανεπιστήμια, που θα συναγωνίζονται ποιος θα γράψει την καλύτερη σοφιστεία στο διαδίκτυο και να καλούν σε συγκεντρώσεις πενήντα μεσήλικων νοματαίων με γραβάτα κατά της βίας, με πλακάτ «ΟΧΙ στη ΒΙΑ», να γελάνε οι πιτσιρικάδες μαζί τους.
Μένει η αγαπημένη μου Φιλελεύθερη Συμμαχία, που ήταν και το μοναδικό Φιλελεύθερο κόμμα που είχε μια κάποια διείσδυση στην νεολαία και αυτό λόγω της προσωπικότητας και της αναγνωρισιμότητας του πρώην Προεδρου της Γρηγόρη Βαλλιανάτου και το ακτιβιστικό του προφίλ με την ακτιβιστική του δράση. Πάντα μπροστάρης στην διεκδίκηση δικαιωμάτων και σε συνδυασμό με το προφίλ κάποιων άλλων στελεχών και μελών, που τα νέα παιδιά τους ένιωθαν περισσότερο κοντά τους, άλλωστε τους έβλεπαν δίπλα τους στα Gay Pride και διάφορες άλλες δράσεις, αλλά διαβάζοντας και τις θέσεις του κόμματος.
Σήμερα η Φιλελεύθερη Συμμαχία έχει έναν επίσης αξιόλογο πρόεδρο που τον εκτιμώ πολύ, τον Μάκη Σπυράτο, με άλλα χαρακτηριστικά και ένα θετικό από αυτά είναι ότι το γενικότερο προφίλ του, αφαιρεί τα όπλα της προπαγάνδας ότι η Φιλελεύθερη Συμμαχία είναι ένα κόμμα που ασχολείται μόνο με τα προβλήματα των gay και γενικότερα μόνο με τα ανθρώπινα δικαιώματα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πάντα και αυτός δεν δίνει την απαραίτητη σημασία σε αυτά, όπως θα πρέπει να δίνει ένα αυθεντικό φιλελεύθερο κόμμα, όπως επίσης αξιόλογα είναι και τα περισσότερα στελέχη της συντονιστικής επιτροπής που τον περιστοιχίζουν.
Έχω όμως μια ένσταση που τους την έχω επισημάνει. Την νεολαία και τον πολίτη της διπλανής μας πόρτας, δεν τους προσεγγίζεις με βδομαδιάτικα πάρτι σε «ποτάδικα», να λέμε μεταξύ μας «τι γαμ@ τα παιδιά είμαστε» και πόσο «προχώ», αυτό είναι το εύκολο, είναι να είχαμε να λέγαμε ότι κάτι κάνουμε, είναι για αυτούς που μέσα από την πολιτική και τα κόμματα, ουσιαστικά ψάχνουν να δημιουργήσουν κοινωνικούς κύκλους.
Να είχαμε να λέγαμε, να πουλάμε την μούρη μας.
Πίστευα και πιστεύω ότι εάν Φιλελεύθερη Συμμαχία δημιουργούσε μια ακτιβιστική ομάδα δράσης, με επικεφαλή τον πρώην πρόεδρο Γρηγόρη Βαλλιανάτο, σε συνδυασμό με μια ομάδα επικοινωνίας που θα έβγαινε στα τηλεοπτικά παράθυρα, με επικεφαλής τον σημερινό πρόεδρο τον Μάκη Σπυράτο και άλλα αξιόλογα μέλη της συντονιστής επιτροπής, θα μπορούσε να κάνει θαύματα.
Έτσι κερδίζονται οι μάχες, έτσι τραβάς τα φώτα της δημοσιότητας, έτσι σε καλούν τα ΜΜΕ, έτσι κάνεις θόρυβο και έτσι βλέπουν τα νέα παιδιά και ο πολίτης της διπλανής μας πόρτας, ότι είσαι ένας από αυτούς και όχι οι ελιτιστές που μιλάνε μια γλώσσα που αυτοί δεν καταλαβαίνουν. Έτσι μεγαλώνεις, στην Ελλάδα τουλάχιστον και δεν «αναγκάζεις» να αποχωρήσουν αυθεντικά φιλελεύθερα μαχητικά μέλη ( κάποια από αυτά ιστορικά), επειδή δεν μπορείς να απομονώσεις τον «ακροδεξιό» που έχεις στην συντονιστική επιτροπή και τις μειοψηφικές φωνές, που «γερνουν» προς τα δεξιά.
Οι φιλελεύθεροι είμαστε φίλοι της ελευθερίας, είμαστε πιο κοντά σε πολλούς νέους που γοητεύονται από την Ελληνική αριστερά, όπως λανθασμένα αντιλαμβάνονται αυτοί την αριστερά (και τώρα πέφτουν από τα σύννεφα), που θα μάθουν πέντε αυτονόητα πράγματα για την οικονομία.
Θέλουμε και οι δυο ελευθερία και ίσες ευκαιρίες, ενώ δεν είμαστε το ίδιο κοντά με τον μέσο συντηρητικό που τον ενδιαφέρουν οι ελευθερίες μόνο όταν έχουν να κάνουν με την τσέπη του, ενώ κατά τα άλλα, στα κοινωνικά θέματα έχει μείνει τσοπάνης, αυτός δεν θα γίνει φιλελεύθερος ποτέ.
Facebook profile: Ο Κλόουν
