Αυτό που φαίνεται γραφικό και υπερβολικό σήμερα, θα είναι φυσιολογικό αύριο

Αυτό που φαίνεται γραφικό και υπερβολικό σήμερα, θα είναι φυσιολογικό αύριο

Πριν 5-6 χρόνια μια μικρή μειοψηφία έβαλε στον δημόσιο λόγο τον όρο "ομοφοβία", μια μικρή μειοψηφία φώναζε και διεκδικούσε τα αυτονόητα, ίσα θεσμικά δικαιώματα για όλους τους πολίτες ανεξαρτήτως σεξουαλικών και άλλων προσδιορισμών.

Το τι ακούγαμε δεν λέγεται, το "γραφικοί" ήταν ο πιο επιεικής χαρακτηρισμός, οι νέο-μικροαστοί που μέχρι το 1981 δεν είχαν κατέβει ακόμα από τα χωριά τους, που ζούσαν με το μπάνιο και την κουζίνα ξεχωριστά από το υπόλοιπο σπίτι και δεν είχαν ούτε πλακάκια, δεν χωρούσε το μυαλό τους ότι δεν έχεις το δικαίωμα να υποτιμάς και να προσβάλεις κανέναν για την σεξουαλική του επιλογή, ότι όλοι οι πολίτες δικαιούνται ίσα θεσμικά δικαιώματα ανεξαρτήτως φύλου και σεξουαλικού προσδιορισμού.

Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, τα gay pride έγιναν θεσμός, ο όρος ομοφοβία μπήκε για τα καλά στην ζωή μας και σε όλα τα ΜΜΕ, επώνυμοι που έκαναν ομοφοβικές επιθέσεις έχασαν την δουλειά τους, πολλοί ομοφοβικοί και ρατσιστές τρέμουν να εκφράσουν πια δημόσια την σκατοψυχιά τους, από εκεί που ήταν η ομοφυλοφιλία στίγμα, εμείς καταφέραμε να κάνουμε την ομοφοβία στίγμα, κόντρα σε όλους και σε όλα, κόντρα στους απολίτιστους χωριάτες, κόντρα στην θρησκεία του μίσους και των διαχωρισμών και φτάσαμε σε σημείο σήμερα το σύμφωνο συμβίωσης όπως δείχνουν τα πράγματα να καταψηφιστεί μόνο από το ΚΚΕ και τους νεοναζί (τι σύμπτωση).

Πέντε - έξι χρόνια μετά, αυτό που φάνταζε υπερβολικό και αδιανόητο σήμερα φαντάζει φυσιολογικό, ακόμα και η συντηρητική δεξιά μέχρι και οι ΑΝΕΛ μην έχοντας περιθώρια δείχνουν θετικοί προς την υπερψήφιση του νομοσχεδίου.

Το πάθος μας για την ζωή, για την ελευθερία και τα δικαιώματα μας, είναι μεγαλύτερο από τα στερεότυπα σας, τις προκαταλήψεις σας και τον συντηρητισμό σας.

 

Facebook profile: Ο Κλόουν