Όλοι είμαστε εξοικειωμένοι με την όψη των φρούτων και των λαχανικών, στους πάγκους των σούπερ μάρκετ. Αλλά αναρωτηθήκατε ποτέ πως μοιάζουν πριν μαζευτούν;

Μια ομάδα Αμερικανών και Ελλήνων αρχαιολόγων, ανακάλυψε τον σκελετό ενός ανθρώπου, χρονολογημένο 3.100 χρόνια πίσω. Ο τάφος του όμως είναι ένας βωμός που γινόταν θυσίες για τον Δία. Η ανακάλυψη έγινε στο όρος Λυκαίον στην Αρκαδία.

Δεν έχει να κάνει με τον εγκέφαλο σου.

Πρώτα πρώτα, ας βάλουμε κάτω τα τετριμμένα κοσμολογικά δεδομένα: η Γη μπορεί να φαίνεται σ’ εμάς, τα δίποδα ζωύφια, τεράστια με τα μέτρα του σύμπαντος, όμως, είναι τόσο απίστευτα μικρή, ώστε δίκαια οι ειδικοί την περιγράφουν σαν «έναν κόκκο άμμου στο σύμπαν». Ακόμα και σε σύγκριση με τον δικό μας Ήλιο, η Γη μοιάζει μ’ ένα κουκούτσι μπροστά σ’ ένα τεράστιο καρπούζι. Ο ίδιος ο Ήλιος πάλι, σε σύγκριση με τον ερυθρό γίγαντα Αρκτούρο, δεν είναι παρά ένας κίτρινος νάνος σε μέγεθος κουκουτσιού απέναντι σ’ ένα καρπούζι. Αν μάλιστα τον συγκρίνουμε με τον υπεργίγαντα Μπετελγκέζ στον αστερισμό του Ωρίωνα, το μέγεθος του κυριολεκτικά χάνεται.

Έχει εξαντλήσει τα όρια της φαντασίας του ο άνθρωπος στους χαρακτηρισμούς που έχει δώσει στον εαυτό του για να ωραιοποιήσει τις ιδιαιτερότητες του είδους του:

Homo abscoditus, ο απροσμέτρητος άνθρωπος, Homo aestheticus, ο αισθητικά προσανατολισμένος άνθρωπος, Homo creator, ο άνθρωπος δημιουργός, Homo innovator, ο άνθρωπος εφευρέτης, Homo ludens, ο παίζων άνθρωπος -για να μη μιλήσουμε βέβαια για τον επίσημο χαρακτηρισμό του ευγενούς βιολογικού μας είδους, που σε μια έξαρση αυτολιβανίσματος ονομάστηκε Homo sapiens, ο σοφός άνθρωπος.

Η σερεντίπιτι είναι ένα τυχαίο εύρημα από κάποιο λά­θος. Μια απροσδόκητη ανακάλυψη στην προσπάθεια για κάτι άλλο. Περιγράφει ανακαλύψεις που γίνονται είτε τυχαία είτε ψάχνοντας για κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που τελικά ανακαλύφτηκε. Η πρώτη αναφορά της λέξης απαντάται το 1754 από τον Άγγλο ιστορικό Horace Walpole σε γράμμα του προς τον διπλωμάτη Horace Mann.

Οι άνθρωποι αρέσκονται στο να αναβάλλουν. Ο κόσμος παλεύει με την τακτική διστακτικότητα από τους αρχαίους πολιτισμούς. Είναι εύκολο να κάνεις σχέδια και να σημειώνεις ημερομηνίες στο ημερολόγιο σου, αλλά σχεδόν αναμφίβολα κάποιες προθεσμίες θα περάσουν χωρίς να έχουν γίνει οι υποχρεώσεις.

Το 1914 ο Σερ Σάκλετον, 27 άντρες, 69 σκυλιά και μια γάτα ξεκίνησαν από το Μπουένος Άιρες για την Ανταρκτική. Αν και είχε ήδη ανακαλυφθεί πριν λίγο καιρό και ο Ν. Πόλος είχε «πατηθεί» προς θλίψη του Σάκλετον, οι θαρραλέοι τύποι είχαν ως στόχο να είναι οι πρώτοι που θα τη διασχίσουν με τα πόδια. Ο υπερ-δραστήριος Αγγλο-Ιρλανδός είχε καταφέρει να μαζέψει χρήματα τόσο από τη βρετανική κυβέρνηση, όσο και από ιδιώτες, ενώ περί τα 5.000 άτομα είχαν κάνει αίτηση για να τον ακολουθήσουν.

Ο μοναδικός δρόμος για την ευτυχία είναι να μην ανησυχούμε για πράγματα που ξεπερνούν τα όρια των δυνατοτήτων μας.

Πολλοί από μας παραπονιούνται: «Αχ, αν είχα καλύτερο σπίτι... αν είχα καλύτερη εμφάνιση... αν είχα καλύτερη δουλειά» — και παραιτούμαστε από την απόλαυση και τη βελτίωση όσων έχουμε ήδη. Πολλοί ανησυχούμε —«τρωγόμαστε»— για πράγματα που δεν μπορούμε να αλλάξουμε. Για παράδειγμα, δεν μπορούμε να αλλάξουμε το ότι είμαστε θνητοί ή το ότι τα αγαπημένα μας πρόσωπα έχουν ελαττώματα — κι ότι είναι επίσης ευάλωτα.