Μιχάλης Μιχαηλίδης
Γεννήθηκα στην δεκαετία του 60, αυτήν της αμφισβήτησης, της απελευθερωτικής δυναμικής και της rock.
Σπούδασα Νομική στην Ιταλία, χώρα που σου μεταλαμπαδεύει την αισθητική, την σύγχρονη ευρωπαική πολιτική, τη μόδα,την τέχνη.
Με την επιστροφή μου δραστηριοποιήθηκα επαγγελματικά στο χώρο της προσχολικής αγωγής και εδώ και 16 χρόνια ασχολούμαι με τις αγορές κεφαλαίου, μοιραζόμενος εμπειρίες, συναισθήματα, αγωνίες και ενθουσιασμούς.
Λάτρης της χρηματιστηριακής ανάλυσης, αλλά και της πολιτικής, η σύνδεσή τους συχνά προκαλεί εκρηκτικο μίγμα!
Θιασώτης του οικονομικού και κοινωνικού φιλελευθερισμού, αγαπώ τους ιμπρεσσιονιστές, εκστασιάζομαι (ακόμα) με τον αθλητισμό.
Αγαπημένες φράσεις:
"Μην τον είδατε, μην τον απαντήσατε" (όταν ανεβαίνει το χρηματιστήριο)
"Εχετε γειά βρυσούλες" (όταν πέφτει)
Γνώρισα τον Ομάρ στα μέσα της δεκαετίας του 80. Στην πατρίδα του τη Σομαλία, είχε ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος και ο ίδιος που καταγόταν από την Ιταλική Σομαλία, είχε καταφέρει να φύγει ερχόμενος στη Ρώμη, κυνηγώντας το ευρωπαϊκό όνειρο. Γελαστός, με τα λίγα κιλά του, στεγνό πρόσωπο που φανέρωνε την ελπίδα, ο Ομάρ πουλούσε λαθραία Marlboro κρυφά, κρυμμένα κάτω από τους αλουμινένιους πάγκους της λαϊκής της piazza Vittorio.
Ο Σύριζα ήρθε στην εξουσία, καβαλώντας το κύμα της οργής και της αντιμνημονιακής "εμπέδωσης", κραδαίνοντας την ελπίδα σε ένα λαό που μάταια προσπαθούσε να αμυνθεί, να καταλάβει, αν όχι να εξηγήσει το φαινόμενο αυτής της κρίσης.
Ήταν ένα κόμμα γενόσημο, που γιγαντώθηκε στα απόνερα της οικονομικής ανέχειας, αλλά και της συνεχιζόμενης αξιακής συρρίκνωσης ενός πολιτικού συστήματος, το οποίο είχε εγκλωβιστεί στην προσπάθεια να ανατρέψει μια κατάσταση, που το ίδιο είχε εν πολλοίς δημιουργήσει.
