Κοινωνία

Όποιος Έλληνας πολίτης θεωρεί πως η παρούσα κυβέρνηση έχει ως στόχο να εκτελέσει τη λαϊκή εντολή που έλαβε με τις εκλογές και να πάει σε σκληρή διαπραγμάτευση εντός του Ευρώ, φοβάμαι πως είναι θύμα εξαπάτησης.

Ο άνθρωπος που αξιώνει δημόσιο λόγο πρέπει να είναι προσεκτικός. Ο κάθε ένας από εμάς πρέπει να ζυγίζει αυτά που γράφει ή λέει σε μια συζήτηση. Λυπάμαι που αναγκάζομαι να γράψω ένα κείμενο που θα πρέπει να εστιάσει στις ανατριχιαστικές αντιδράσεις μελών της κοινωνίας και όχι ένα κείμενο προσανατολισμένο στην προστασία των παιδιών και της ανθρώπινης ζωής, αλλά φαίνεται πως τα δεύτερα μικρή αξία έχουν για την πλειοψηφία των εξοργισμένων.

Η απολογία του Γεωργίου Παπαδόπουλου αποτελεί μνημείο κυνισμού, ασυστόλων ψευδών και μίσους προς τη δημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό. Είναι το παραλήρημα ενός ανθρώπου, που δεν ένοιωσε την ανάγκη να μετανοιώσει για τα δεινά, που προκάλεσε με τους συνεργούς του στην Ελλάδα επί 7 έτη, και η παραποίηση της ιστορικής πραγματικότητας, ώστε να εξυπηρετηθεί η άποψή του περί οχλοκρατίας, που τάχαμου επικρατούσε τον Απρίλιο του 1967 στη Ελλάδα, και καθιστούσε επιβεβλημένη την επέμβασή του για τη διάσωση της χώρας.

Η διαχρονική αύξηση του μισθού παραδοσιακά συμβαδίζει με τη σταδιακή βελτίωση της αποδοτικότητας του ατόμου στην εργασία του. Η συσσώρευση εμπειρίας, η αφομοίωση γνώσης και η διαρκής εκπαίδευση και ενασχόληση με το ίδιο αντικείμενο, έχουν κάνει τη διαχρονική προσαρμογή των μισθών προς τα πάνω βιώσιμο στις σύγχρονες οικονομίες της ελεύθερης αγοράς, όπου επικρατεί η εξειδίκευση.

Σωρός δημοσιευμάτων, κριτικών, παραπόνων, απειλών για ένα γεγονός που δεν είναι παρά μια οδυνηρή απώλεια, πόνος για μια οικογένεια, για τους σημαντικούς άλλους που αγαπούσαν αυτόν το νέο και ήταν δίπλα του νοερά και μη.

Κάθε φορά, που συλλαμβάνεται ένα πρόσωπο για έγκλημα κατά της γενετησίας ελευθερίας ανηλίκου, τα διαδικτυακά φόρα – και όχι μόνο αυτά – παίρνουν φωτιά από αυτόκλητους εισαγγελείς, οι οποίοι συχνά αξιώνουν την επαναφορά της θανατικής ποινής, εύχονται ψόφο και σοδομισμό στο φερόμενο ως δράστη και εγκαλούν την πολιτεία, ότι αντιμετωπίζει με ηπιότητα τα πρόσωπα αυτά.

The people of West have been led in Mesopotamia into a trap from which it will be hard to escape with dignity and honor. T.E.Lowrence. Την εποχή που στην δύση επικρατούσε το σκότος του μεσαίωνα και οι άνθρωποι που υπερασπίζονταν και προωθούσαν την επιστήμη στην καλύτερη των περιπτώσεων αποτεφρώνονταν ή μετά από  βασανισμούς καλούνταν να αναιρέσουν τις ιδέες τους, στον Ισλαμικό κόσμο επικρατούσε μια άνθηση των γραμμάτων, των τεχνών και των επιστημών.

Σε επιστήμες όπου το πείραμα είναι δύσκολο να σχεδιαστεί σε ένα εργαστήρι, είναι δύσκολο και να κατασκευαστεί ένα πειραματικό design που να απομονώνει ελεγχόμενα τις συνέπειες ενός γεγονότος σε σχέση με τη δράση του γεγονότος καθαυτού.

Δύο μέρες τώρα παρακολουθώ με αμείωτο ενδιαφέρον τις εξελίξεις στη χώρα μας. Πραγματικά όπως ευρέως λέγεται, ξημέρωσε μέρα  ελπίδας, μέρα ξεβολέματος από τα συνηθισμένα και θράσος του ατόμου απέναντι  στην τρομολαγνεία.

Ποιες είναι οι συνέπειες σε ένα πληθυσμό, όπου κάθε αίσθημα ασφάλειας εξαφανίζεται και τη θέση της παίρνει ένας αγχώδης φόβος και μία ψυχική οπισθοδρόμηση; Τι γίνεται όταν το αίσθημα ασφάλειας αντικαθιστάται από μία οδυνηρή και αγχώδη αναμονή του αγνώστου;

Πενήντα μαστιγώματα κάθε Παρασκευή για είκοσι εβδομάδες, σύνολο χίλια μαστιγώματα σε μια διαδικασία που γίνεται δημόσια στην πόλη της Τζέντα. Αυτό είναι λοιπόν το απάνθρωπο τίμημα για την ελευθερία της έκφρασης και του ατόμου. Ο λόγος για τον νεαρό Σαουδάραβα «blogger» Raif Badawi.

Ο κουρνιαχτός από το τραγικό συμβάν της 7ης Ιανουαρίου, στο Παρίσι, έχει κατακαθίσει και η πορεία 2 εκ. ανθρώπων στο Παρίσι έχει περάσει στην ιστορία. Δεν είναι, άλλωστε, συνηθισμένο, τουλάχιστον στην Ευρώπη, να δολοφονούνται δέκα εργαζόμενοι μιας εφημερίδας, που υπηρετούσε πιστά τη βασική αρχή κάθε σατιρικού «ούτε ιερό ούτε όσιο», και δύο αστυνομικοί που έσπευσαν σε βοήθειά τους και όλα αυτά όχι σε κάποια χώρα με προνεοτερικές δομές αλλά στην καρδιά της Ευρώπης.

Σελίδα 25 από 40