Κάθε χρόνο προς το τέλος της Σαρακοστής, η χώρα μπαίνει σε ένα κλίμα κατάνυξης και πένθους, αρκετοί γίνονται προσωρινά χορτοφάγοι ή πεσκετέριαν, κοιτάνε λυπημένοι έναν περιφερόμενο ανθοκεντημένο φέρετρο και το δράμα κορυφώνεται με πολλαπλές λαμπάδες και όργια χοληστερίνης την επόμενη μέρα.
Είναι ένα συνταρακτικό και πολύχρωμο σόου με ήθη και έθιμα να ποικιλομορφούν στις διάφορες περιοχές της Ελλάδας το οποίο ολοκληρώνεται με μια γεμάτη κοιλιά και το εκάστοτε έμφραγμα του μυοκαρδίου.
Για εμάς τους άθεους/αγνωστικιστές που δεν ανήκουμε στην «πλειοψηφία» των προσδιορισμένων ως Χριστιανών Ορθόδοξων είναι ένα σόου και τίποτε άλλο.
Μπορεί να μην μας συγκινεί το ετήσιο πένθος ενός μυθολογικού προσώπου της Αρχίας Ιουδαίας που έτσι κι αλλιώς μες στο τριήμερο θα έχει αναστηθεί, αλλά το αναγνωρίζουμε ως αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής παράδοσης και δεν έχουμε κανένα πρόβλημα αυτό να συμβαίνει κάθε Πάσχα με φυσικά την συνεχόμενη μας απαίτηση να μην πληρώνονται έξοδα αποστολής μιας φλόγας με τιμές αρχηγού κράτους απο τον οβολό μας.
Όσο λοιπόν τα αδέλφια μας οι χριστιανοί θα κλαίνε τον μεσσία τους μερικοί από εμάς είπαμε να βγούμε από την εξίσωση και χωρίς να τους ενοχλούμε να κάνουμε το χαβαλέ μας, στην μορφή μιας απαλής αντίδρασης, καταναλώνοντας μη-νηστίσιμα φαγητά σε εστιατόρια που, χάρη της ανεξιθρησκείας που προσφέρει το σύνταγμα, ήδη τα σερβίρουν.
Ο λεγόμενος «φανερός δείπνος» της Ένωσης Αθέων, ως εσωτερικό αστείο, είναι μια πενταετή παράδοση χωρίς την παραμικρή δημοσιότητα μέχρι το 2016 όταν, θρησκευτικά και παραθρησκευτικά μέσα επικοινωνίας αποφάσισαν να τον δημοσιοποιήσουν. Αυτό δεν σταμάτησε το γεγονός να συμβαίνει μιας και η ελευθερία της επιλογής σίτισης και συνάντησης υπάρχει ακόμη, αλλά παρά τις συνεχείς εξηγήσεις από την Ένωση, αυτό το μικρό, άνευ σημασίας για τους πιστούς γεγονός, έβγαλε για άλλη μια φορά των χειρότερο τους εαυτό.
Μιλούνια εκνευρισμένων, θιγμένων και έξαλλων πιστών στους ιστότοπους και κοινωνικούς ιστούς αποφάσισαν να αμυνθούν της «ορθοδοξία» τους εξαπολύοντας έναν οχετό κατάρων και υβρεολογίων που θα ντρόπιαζαν ακόμη και τον πιο άξεστο οπαδό ποδοσφαίρου.
Κοσμητικές εκφράσεις όπως «στο Ιράν θα σας εκτελούσαν», «καρκίνο στα παιδιά σας» και το αγαπημένο μου «να σας κάτσει το κρεάς το λαιμό και να ψοφήσετε» έδειχναν πόσο ο Έλληνας αγαπάει την ορθοδοξία του. Υπήρχαν μέχρι και απειλές από τον κλήρο και εθνικιστικές οργανώσεις, ακόμη και αρχηγούς κομμάτων, φωνάζοντας για ψυχολογική αλλά και φυσική βία κατά των «προκαλούντων άθεων».
Όση ώρα διαβάζετε αυτό το άρθρο, σας ξαναθυμίζω οτι το γεγονός του Φανερού Δείπνου δεν έγινε μπροστά σε εκκλησία, πλήθος πιστών ή σε συμβολικό δημόσιο χώρο αλλά σε εστιατόρια που ήδη σέρβιραν κρέας.
Άμα το ορίσουμε ως αντίδραση, ακτιβισμός ή έστω και πρόκληση, είναι η πιο ήπια μορφή αντίλογου σε μία χώρα που ο κλήρος μισθοδοτείται από το δημόσιο ταμείο, παρεμβαίνει αυταρχικά στα κρατικά θέματα και εξαπολύει ποινικά κολάσιμες ρητορικές μίσους προς μεινότητες.
Και ανάμεσα σε όλα αυτά, που στο καλό είναι η χριστιανοσύνη θαμμένη;
Αν χρεώσουμε όλες τις αυστηρότητες της θρησκείας μας στον όρο «ορθοδοξία», η χριστιανισμός τείνει να εξαφανίζεται. Στην Επιστολή προς Εφέσιους, η Καινή Διαθήκη λέει:
Εφ. 4,29 Καθε ρυπαρός λόγος ας μη βγαίνη ποτέ από το στόμα σας, αλλ' αντιθέτως να βγαίνη κάθε καλός λόγος, κατάλληλος να θεραπεύη και να οικοδομή την παρουσιαζομένην ανάγκην, δια να δώση χάριν εις αυτούς που τον ακούουν.
Εφ. 4,30 Και μη λυπείτε με τα απρεπή λόγια σας το Αγιον Πνεύμα του Θεού, με το οποίον έχετε σφραγισθή και προορισθή, δια να λάβετε την πλήρη απολύτρωσιν κατά την ημέραν της δευτέρας παρουσίας.
Εφ. 4,31 Καθε εσωτερική πικρία εναντίον του άλλου και θυμός και οργή και θυμώδης ξεφωνητά και ύβρις εναντίον του πλησίον ας φύγη και ας λείψη εντελώς από σας, όπως και κάθε άλλη κακοβουλία και κακοτροπία εις βάρος του άλλου.
Εφ. 4,32 Να γίνεσθε δε αγαθοί και ευεργετικοί μεταξύ σας, εύσπλαγχνοι και συμπονετικοί, συγχωρούντες ο ένας τον άλλον, όπως και ο Θεός δια του Χριστού μας έχει συγχωρήσει.
Ο λόγος που οι Έλληνες ορθόδοξοι χριστιανοί είναι το περισσότερο ορθόδοξοι και το λιγότερο χριστιανοί, είναι επειδή δεν διαβάζει σχεδόν κανένας τους την Βίβλο. Η εμπειρία των περισσότερων ως ελληνορθόδοξων είναι οι παραδόσεις, η παρουσία στην εκκλησία και η τήρηση κάποιων κανόνων σίτησης και ένδυσης.
Και φυσικά να μην παραβλέψουμε την οικονομική ενίσχυση της εκκλησίας για να δοθούν οι απαραίτητες τελετές βάπτισης, γάμου και κηδείας που με τόσο κόπο προσπαθεί να κρατήσει για τον εαυτό της το μεγαλύτερο κομμάτι της αγοράς.
Η αλήθεια είναι ότι για να είναι κάποιος σωστός και συνεπής ορθόδοξος, ο χριστιανισμός δεν χρειάζεται και τόσο. Είναι ουσιαστικά το υπόβαθρο για την συνεχόμενη ροή χρηματισμού στην Εκκλησία Α.Ε. και ένας μηχανισμός να κερδίζουν ψήφους οι πολιτικοί.
Η ορθοδοξία είναι το φάρμακο για την απώλεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, ένα μέσο εθνικής ταυτότητας για όσους η ελληνική γραμματεία και κληρονομία απαιτεί πολλή μελέτη και ένα εργαλείο για να ξεσηκώνονται τα πλήθη.
Αλλά το δήθεν πανανθρώπινο μήνυμα του χριστιανισμού για αγάπη, αλληλεγγύη, συγχώρεση και ταπεινοφροσύνη χάνεται μέσα σε όλες το σύστημα εξομολόγησης πίστης που δεν υπάρχει ως όραμα για την ανθρωπότητα αλλά ως φράκτης για να νιώθουμε εμείς υπερήφανοι στην απομόνωση που απορρέει απο την ανασφάλειά μας ως έθνος.
Τόση αυτή η ανασφάλεια, που την προκαλούν 60 άτομα σε μια μακρινή ταβέρνα..
Facebook: George Julius Perakis
