Να πάει να γαμ@@ει η Ευρώπη σας...

Αυτά και άλλα πολλά πιο άθλια και πιο ευφάνταστα μπορεί να διαβάσει κανείς από "ευαίσθητους" ή αληθινά ευαίσθητους φίλους και πολίτες, με αφορμή το δράμα των προσφύγων και την αντίδραση της Ευρώπης σε αυτό.

Όμως αληθεια... γιατί πάλι η Ευρώπη;

Γιατί για ο,τιδήποτε συμβαίνει στον κόσμο, το ανάθεμα των ευαίσθητων -των εντός και των εκτός εισαγωγικών- πέφτει στην Ευρώπη..;

Η Ευρώπη, έχει τεράστιες αδυναμίες και πολύ μικρούς "ηγέτες".

Η Ευρώπη έχει και λαούς στην δύναμη της βούλησης των οποίων, οι "ευαίσθητοι δημοκράτες" κατά τα άλλα πάντα ομνύουν...

Αυτοί λοιπόν οι λαοί, συχνά στρέφονται προς τις "ιδέες" (αν είναι αυτές ιδέες) της ξενοφοβίας, των κλειστών κοινωνιών, και του απομονωτισμού. Συχνά κάτω από την πίεση της λαϊκής έκφρασης και ετυμηγορίας, προβάλλουν ξανά την άσχημη φάτσα τους ηλίθιοι και επικίνδυνοι εθνικισμοί.

Αυτό για να μην ξεχνάμε πως στις δημοκρατίες, ευθύνες έχουν και οι λαοί για την πορεία των πραγμάτων. Και ο βολικός λαϊκισμός να τα φορτώνουμε όλα στις "ηγεσίες", είναι παραπλανητικός... οπως κάθε λαϊκισμός.

Ναι, η Ευρώπη έχει ακόμα πολλές αδυναμίες. Έχει μεγάλο έλλειμμα στρατηγικής, δεν έχει επεξεργαστεί όσο πρέπει ζητήματα και δεν έχει βρει απαντήσεις που άπτονται σε σύγχρονα ερωτήματα.

Έχει επίσης μια δυσκίνητη και εκνευριστικά αναποφάσιστη γραφειοκρατία η Ευρωπη... Που οδηγεί σε ένα tango αποφάσεων και συμπεριφορών, με ένα βήμα μπροστά και συχνά δύο βήματα πίσω.

Αλλά -διάολε- δεν φταίει για όλα η Ευρώπη! Όχι, δεν φταίει για όλα.

Η Ευρώπη αντιμετωπίζει την καταιγίδα μιας ανθρωπιστικής τραγωδίας. Και κάνει πολλά γι'αυτο.

Θα μπορούσε περισσότερα; Πιθανόν, θα μπορούσε. Άλλα αυτό είναι θέμα εκτίμησης καθενός. Άλλος θα πει ότι δύσκολα μπορούν να γίνουν πιο πολλά. Όμως σε κάθε περίπτωση, είναι η Ευρώπη αυτή που προσπαθεί να δώσει λύσεις. Με τις όποιες αδυναμίες της, με τις καθυστερήσεις ή και τις αβελτηρίες της... η Ευρώπη είναι η μοναδική γη υποδοχής και ελπίδας για τους δυστυχισμένους αυτούς ανθρώπους.

Για να σκεφτούμε: Ποια άλλα κράτη και ποιοί άλλοι λαοί έχουν συμπαρασταθεί περισσότερο από τους Ευρωπαίους... Ποιοί -πολλές φορές παρά τα δικά τους εσωτερικά προβλήματα- έχουν κάνει περισσότερα απέναντι σε αυτήν την τραγωδία; Ποιοί έχουν επιδείξει μεγαλύτερη ευαισθησία και ανθρωπισμό;

Που είναι τα "αδελφά Αραβικά κράτη"; Πολλά από αυτά έχουν άφθονους πόρους και υποδομές για να υποδεχτούν και να βοηθήσουν. Άφθονους. Που είναι η δική τους συμμετοχή; Πέρα από τους "αδελφούς Αραβικούς λαούς" της μέσης Ανατολής, υπάρχουν και οι Αραβικές χώρες του Maghreb... δηλαδη της "δυτικής Αραβίας". Των Αραβικών κρατών που βρίσκονται δυτικά της Αιγύπτου, στην Βόρεια και Μεσογειακή Αφρική. Που είναι η συμμετοχή τους και η ευαισθησία τους για τα κατατρεγμένα αδέρφια τους;

Ακόμα και την Αυστραλία μπορώ να σκεφτώ. Πρόκειται για την πιο αραιοκατοικημένη ήπειρο του πλανήτη. Τεράστιες εκτάσεις, και μια οικονομία εύρωστη που θα μπορούσε -εστω προσωρινά- να δηλώσει την ανθρωπιστική της συμπαράσταση με διάφορους τρόπους.

Κανείς, τίποτα, πουθενά.

Όλες οι ελπίδες των κατατρεγμένων και ξεριζωμένων ανθρώπων ακουμπάνε στους ώμους της Ευρώπης. Και η Ευρώπη προσπαθεί. Δεν γυρνάει την πλάτη, δεν βουλιάζει τα πλοία τους. Τους μαζεύει, τους περιθάλπει, τους συντρέχει.

Είναι η Ευρώπη, αυτή που τους δίνει δεύτερη ευκαιρία.

Είναι η Ευρώπη, αυτή που τους δίνει μια δεύτερη ζωή.

Η Ευρώπη, κανείς άλλος! Πουθενά!

Όχι, δεν φταίει για όλα η Ευρώπη. Ούτε φταίει που άλλοι αλλού, τραβάνε άλλους δρόμους και δεν έγιναν ποτέ Ευρώπη. Δεν ζήτησαν κοινοβουλευτισμό... δεν ζήτησαν ανεξιθρησκεία... δεν ζήτησαν κράτος δικαίου... δεν ζήτησαν ανοχή... δεν ζήτησαν ανοικτές κοινωνίες. Δεν εμπιστεύτηκαν τις ανοιχτές αγορές και την διάχυση του πλούτου που προσφέρει ευκαιρίες και μόρφωση σε όλο και περισσότερους.

Οι Ευρωπαϊκοί λαοί τα ζήτησαν αυτά. Και μάτωσαν γι'αυτα.

Δεν φταίει για όλα η Ευρώπη ΜΑΣ.

Γιατί αυτό το ανάθεμα..;

Καταλαβαίνω το γιατί: Γιατί κάποιοι δυσκολεύονται να χωνέψουν πως η Ευρώπη ΜΑΣ είναι ο καλύτερος από ΟΛΟΥΣ τους υπάρχοντες κόσμους. Ζώντας στην ελευθερία και στην άνεση των ευρωπαϊκών κοινωνιών -εντός ή εκτός Ελλαδας- βρίσκουν την Ευρώπη "λίγη", γιατί δεν της συγχωρούν πως νίκησε τις δικές τους κοσμοθεωρίες και τις ιδεοληψίες τους που χρεοκόπησαν παντού.

Αν η κριτική στην Ευρώπη είχε αφετηρία την απαίτηση για περισσότερη Ευρώπη και για πιο μεγάλα βήματα στην κατεύθυνση αυτην... θα συμφωνούσα με την γκρίνια.

Όμως δεν πρόκειται γι'αυτο. Έχουμε να κάνουμε με έναν ιδεολογικοποιημένο αντιευρωπαϊσμό. Που δεν συγχωρεί στον καλύτερο από όλους τους υπάρχοντες κόσμους απλά ότι είναι αυτό: Ο καλύτερος! Ο πιο ελεύθερος! Ο πιο ανοιχτός! Ο πιο ανθρώπινος και ο πιο δίκαιος!

Και με αυτό, συμφωνούν και οι ίδιοι οι πρόσφυγες.

Γιατί δεν έχουμε ακόμα δει ουρές και ρεύμα προσφύγων προς την Βόρεια Κορέα, ας πούμε.

Ή μήπως συνέβη... και μου διέφυγε; Νομίζω όχι.

Περισσότερο πιθανό είναι, αργά ή γρήγορα να δούμε ρεύματα προσφύγων ΑΠΟ την Βόρεια Κορέα. Όπως τα είδαμε πριν κάποια χρόνια από την -τοτε- Ανατολική Ευρώπη των "λαϊκών κατακτήσεων".

Φτάνει λοιπόν αυτή η φτηνή επίθεση στην Ευρώπη μας.

Ας φωνάξουμε μαζί, για τα πιο πολλά που ίσως μπορεί να κάνει πιο γρήγορα. Ναι, τότε θα είμαι μαζί με αυτές τις φωνές. Αλλά φτάνει, με αυτό το μίσος. Φτάνει με τα κόμπλεξ και τα σύνδρομα. Φτάνει...

Η δυστυχία των ξεριζωμένων ανθρώπων ακουμπάει στην δική μας Ευρώπη, στον δικό μας κόσμο. Και είναι ΑΥΤΟΣ ο κόσμος και όχι κανένας άλλος (συμπεριλαμβανομένων και των ΗΠΑ) που τους δίνει ό,τι καλύτερο μπορούν να περιμένουν κάθε φορά που βρίσκουν στέρεα γη ξανά: ελπίδα!

Αυτή είναι η Ευρώπη ΜΑΣ: Η ελπίδα ΤΟΥΣ.

Ίσως σε λίγα χρόνια, και η Ευρώπη ΤΟΥΣ.

Όλα αυτά τα παιδιά και τα μωρά που δεχόμαστε στην αγκαλιά μας σήμερα, θα κλείσουν αύριο στην δική τους αγκαλιά τον κόσμο των ανοικτών κοινωνιών και της ελευθερίας.

Και αυτό όλο, μέσα στην θλίψη και στην τραγωδία, αξίζει ένα κάποιο χαμόγελο...

Facebook: Spyros Hatiras