Μια υποδειγματική, για το συντηρητισμό της, δήλωση

Μια υποδειγματική, για το συντηρητισμό της, δήλωση

Η δήλωση του κ. Σιμαρδάνη, ότι δεν νιώθει περήφανος, που είναι ομοφυλόφιλος, δεν είναι φρέσκια αλλά διατυπώθηκε κάπου στο 2012.Έκτοτε παίζει συχνά και κυρίως μετά από κάθε Athens Pride, ως υπόδειγμα σοβαρότητας, με την υποσημείωση ότι αυτή δεν απαντά στους συμμετέχοντες στην εν λόγω εκδήλωση.

Τίποτε πρωτότυπο και τίποτε μη αναμενόμενο σε μια κοινωνία, που θεωρεί κατά πλειοψηφία, ότι, όποιος δεν συμμερίζεται τις σεξουαλικές νόρμες της πλειοψηφίας, πρέπει να ζει κρυμμένος και να μην εκδηλώνεται, για να μην προκαλέσει τα χρηστά ήθη, και να λουστεί όσες βρισιές περιέχει η πλούσια γλώσσα μας!

Μια προσεκτικότερη ανάγνωση καταδεικνύει, ότι η επίμαχη αυτή δήλωση όχι μόνο δεν είναι υποδειγματική αλλά βρίθει συντηρητισμού, και ας προέρχεται από ένα πρόσωπο, που δεν δίστασε να αποκαλύψει, ότι είναι ομοφυλόφιλος, σε μια χώρα ακόμα αρνητική σε μεγάλο ποσοστό απέναντι σε ό,τι δεν ευθυγραμμίζεται με την ετεροφυλοφιλία.

Η πρώτη σκέψη, στο άκουσμα της παραπάνω δήλωσης, είναι, ότι, κατά πάσα πιθανότητα, ο κ. Σιμαρδάνης μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον, το οποίο σεβάστηκε την ομοφυλοφιλία του και δεν του δημιούργησε το παραμικρό πρόβλημα. Πιθανότατα ανάλογο σεβασμό εισέπραξε και στον επαγγελματικό του χώρο, όπου συνήθως επικρατεί ένα πιο φιλελεύθερο κλίμα απέναντι στα πρόσωπα αυτά.

Ωστόσο, για κάθε Σιμαρδάνη υπάρχουν χιλιάδες παιδιά, ακόμα και συνάδελφοι του πολλώ δε μάλλον κόσμος από άλλους επαγγελματικούς κλάδους, που δεν τολμούν να μιλήσουν ανοικτά, και χιλιάδες παιδιά στην επαρχία, τα οποία στιγματίζονται ως ανώμαλα, γίνονται στόχος επιθέσεων ακόμα και στο σχολείο τους και συχνά τους διαγράφουν οι οικογένειές τους, λόγω του σεξουαλικού τους προσανατολισμού.

Το Athens Pride γίνεται, μεταξύ άλλων, και γι' αυτά τα παιδιά, ώστε να μην ντρέπονται να δηλώσουν αυτό, που είναι, και να πάψει αυτή η ηλίθια προκατάληψη σε βάρος τους. Αν βρεθεί κάποιος στην αθάνατη ελληνική επαρχία και μιλήσει περί ομοφυλοφιλίας, παρενδυσίας κ.λπ., θα βαρεθεί ν’ ακούει προσβλητικά σχόλια για τους ΛΟΑΔ και κομπασμούς, που θυμίζουν ορεσιβίους της εποχής του Όθωνα. Και θα φρίξει, σαν διαπιστώσει, ότι ως και νεότατα παιδιά, με εντελώς διαφορετικά ερεθίσματα από τους γεννήτορές τους, έχουν ασπαστεί αυτή τη φρικτή και φασιστική αντίληψη.

Αλλά μάλλον δεν περνά από το μυαλό του κ. Σιμαρδάνη, ότι το περιβάλλον, όπου μεγάλωσε και δημιούργησε, δεν έχει καμμία σχέση με αυτό, στο οποίο ζουν και προσπαθούν να επιβιώσουν ουκ ολίγοι συμπολίτες μας ΛΟΑΔ. Επιπλέον, σκοπός του εν λόγω Pride δεν είναι να νιώσει έτσι σκέτα περήφανος ο ομοφυλόφιλος.

Ο άνθρωπος, που έκανε αυτή την ερώτηση στον κ. Σιμαρδάνη, είτε δεν έχει ιδέα, τι εστί Athens Pride, είτε απλά εξέφρασε ένα, ακόμα, μύθο εξ όσων κυκλοφορούν για την επίμαχη εκδήλωση. Δεν προκύπτει, όμως, ότι ο κύριος αυτός διόρθωσε το δημοσιογράφο, που του έκανε αυτή την ερώτηση. Και αυτό δεν είναι θετικό γι’ αυτόν, ο οποίος θα μπορούσε να βάλει τον άσχετο ή απλά αγενή δημοσιογράφο στη θέση του και να ξεκαθαρίσει, ότι το Athens Pride δεν έχει καμμία σχέση με τις βλακείες, που κυκλοφορούν στα διάφορα φόρα.

H στάση του εν λόγω ηθοποιού είναι σεβαστή αλλά σε καμμία περίπτωση δεν βοηθάει τους ΛΟΑΔ να αντιμετωπίσουν τον περίγυρό τους και να σπάσουν τις εις βάρος τους προκαταλήψεις. Ο κ. Σιμαρδάνης επέλεξε να ιδιωτεύσει μετά τη δημοσιοποίηση της είδησης, ότι είναι ομοφυλόφιλος. Δικαίωμά του αναντίρρητα αλλά αυτή η στάση δεν τον καθιστά πρότυπο. Μοιάζει περισσότερο σαν τον άνθρωπο, ο οποίος γνωστοποίησε την ερωτική του ταυτότητα και μετά επέστρεψε στον κόσμο του, όπου μπορεί να ζήσει ακίνδυνα, αδιαφορώντας, αν τριγύρω του άλλοι ΛΟΑΔ πέφτουν θύματα βίας ακόμα και από τις οικογένειές τους, ζουν άστεγα και αφημένα στην τύχη τους, "για να μη ντροπιαστεί το σόι", ή καταλήγουν να παντρευτούν, για να βουλώσουν τα στόματα των κακεντρεχών, και καταδικάζονται έτσι να ζήσουν μια ζωή δυστυχισμένη.

Λυπάμαι, λοιπόν, αλλά η επίμαχη δήλωση ούτε αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση ούτε βοηθά, όσα παιδιά θέλουν να σπάσουν τη σιωπή τους και να δώσουν ένα τέλος στο μίσος και την άρνηση ενός πολύ μεγάλου κομματιού της ελληνικής κοινωνίας να αποδεχθεί, ότι οι ΛΟΑΔ είναι και πρέπει να κρίνονται ως ισότιμα μέλη της κοινωνίας μας.Να το πω διαφορετικά, μοιάζει να καλεί τους ΛΟΑΔ να πουν, τι είναι, και μετά να επιστρέψουν στις εστίες τους, αγνοώντας τι μπορεί να τους περιμένει εκεί και ότι αυτό, που τους περιμένει, δεν έχει καμμία απολύτως σχέση, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, με το δικό του περιβάλλον.