Λιγότερος Τόπος - Ιορδάνης Σενόγλου

Λιγότερος Τόπος - Ιορδάνης Σενόγλου

Έσπρωχνε ένα παιδικό καρότσι που 'χε πάνω του

προσαρτημένο κάποιο μακρόστενο χαρτοκιβώτιο.

Ήταν δεν ήταν ένα μέτρο ψηλός.

Παιδί με βλέμμα γυαλιστερό για μεροκάματο.

Τι παράδοξο που ήταν το βλέμμα του...

Αχειροποίητη θλίψη δίχως ίχνος παιδικότητας

να πλησιάζει λαίμαργα ένα κάδο-θηρίο ελπίδας.

Στρώθηκε αμέσως στη δουλειά.

Άρχισε να ξεκοκαλίζει τον κάδο για κέρδος, όπως

κάποιος που ξέρει να τρώει το ψάρι.

Η άσφαλτος άχνιζε σαν μαγειρείο, ένα λεωφορείο

δίπλα του ξεφύσηξε μπαϊλντισμένο

στα παράθυρά του αστραποβολούσε η αφηρημάδα

του μεσημεριού.

0 ήλιος έπεφτε τώρα κατακέφαλα.

Ένας άδειος τενεκές από φέτα,

τον ακούμπησε κάτω και με το πόδι γυμνό στη σαγιονάρα,

άρχισε τα χτυπήματα.

Τσαλακωμένα τα τρόπαια πιάνουν λιγότερο χώρο.

***

 

danis 

Ντάνης Σενόγλου

(φωτογραφία: Δημήτρης Μιχαλάκης)