Αρχίζεις και θυμώνεις και ταυτόχρονα έρχεσαι σ'επαφή με τη δική σου μυστικοπάθεια όταν ήσουν σε εκπαιδευτικές ομάδες με άλλους ψ και δεν μοιραζόσουν τίποτα για το παρελθόν σου.

Όσο σε πίεζαν και ζήταγαν να μάθουν, τόσο αρνιόσουν πεισματικά αφήνοντας να εννοηθεί πως τα δικά σου θέματα είναι μοναδικά και μπορούν να κατανοηθούν μόνο από άλλους «ξεχωριστούς» ανθρώπους.

Συγκινείσαι βαθιά απ'όσα διαβάζεις και σκέφτεσαι τι είναι αυτό που σε αγγίζει τόσο. Το τραύμα του άλλου, το δικό σου, η ματαίωση που νιώθεις κάποιες φορές απ'την πορεία σου ως θεραπευόμενη;

«Εγώ θεωρώ ότι οι πληγές που μας έχουν σημαδέψει δεν κλείνουν ποτέ. Μαθαίνουμε απλώς να ζούμε μαζί τους»

Πως τολμάει, λες.

Αρχίζει και παίζει η ταινία στο μυαλό σου. Με πόση πίστη, πείσμα, ελπίδα, φόβο, άγνοια και μεγαλομανία ξεκίνησες.

Πίστη στη θεραπεία. Ακλόνητη.

Είχες διαβάσει και τόσα πολλά και «απλώς» περίμενες να περάσεις όσο πιο αναίμακτα γίνεται το στάδιο της ενδόρρηξης και να φτάσεις στη λεγόμενη «έκρηξη».

Δε δίνεις μεγάλη σημασία στα «ψιλά γράμματα του συμβολαίου» που τονίζουν πως η θεραπεία δεν σταματά σ'αυτό το σημείο.

Χρειάζεται δουλειά για να δει ο πελάτης (εσύ) τις νέες του δυνατότητες και πως αυτές αλληλεπιδρούν με το περιβάλλον του. Είχες την άγνοια του άπειρου ανθρώπου απ' τη μια και τη μεγαλομανία του νάρκισσου απ΄την άλλη.

Είχες πείσμα στο να είσαι αυτό που επιλέγεις να γίνεις και όχι αυτά που σου συνέβησαν. Είχες ελπίδα -μάλλον ψευδαίσθηση- πως θα μηδένιζε το κοντέρ και θα ξανάρχιζες.

Είναι η περίοδος που αποκτάς θεραπευτικά εργαλεία, παίρνεις μέρος σε βιωματικές ομάδες με μεγάλα ονόματα του χώρου –κάθεσαι δίπλα τους, τους παρατηρείς και αναρρωτιέσαι τι θέματα να έχουν εκείνοι και πως τα έλυσαν.

Ήσουν κ σίγουρη πως τα έλυσαν- Ευχαριστείς την τύχη σου που ακόμα δεν έχεις μάθει για κάποιον φοβερό ψ στη Μποτσουάνα να τρέχεις να τον βρεις.

Όλα τα παραπάνω μαζί με φόβο.

Φόβο για το θυμό σου.

Που στο διάολο θα πάει όλος αυτός ο θυμός;

Τρόμαζες πως εάν τον άφηνες ανεξέλεγκτο, θα ήταν καταστροφικός για σένα και εκείνους.

Πριν δυο χρόνια μαθαίνεις για μια νέα πρωτοποριακή μέθοδο.

Η ψ σου προτείνει να το δοκιμάσετε.

Ακόμα και τότε δεν θες ν'αποδεχτείς πως το delete βγαίνει μόνο σε πληκτρολόγιο.

Της λες πως και εάν σου πει να κρεμαστείς απ' το ταβάνι, θα το κάνεις.

Σ'αυτές τις συνεδρίες βγαίνει όλο το σκατό στην επιφάνεια αλλά μαζί και ο υπέροχος υποστηρικτικός σου ενήλικας.

Πριν λίγο καιρό τελειώνεις κ εσύ αυτή την εκπαίδευση. Τώρα όμως μπορείς και βλέπεις όλη την εικόνα.

«Η ψυχοτραυματολογία συμμαχεί με το 'υγιές εγώ' και χτίζει με προσοχή μια θεραπευτική σχέση εμπιστοσύνης με στόχο την επεξεργασία και αφομοίωση του τραυματικού βιώματος».

Τώρα πια το έχεις αποδεχθεί. Και είσαι εντάξει μ'αυτό.

Ο τίτλος του ποστ είναι από την ταινία του Mike Leigh Μυστικά και Ψέματα

Νάσια Ευθυμιοπούλου  Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια Gestalt.

Πηγή: analiseto.tumblr.com