Οι εναλλακτικοί αυτοί γκραφιτάδες αντί για σπρέι χρησιμοποιούν κλωστές και μαλλί για πλέξιμο και, όπως και στο παραδοσιακό γκράφιτι, έχουν ως στόχο όχι μόνο τον καλλωπισμό αλλά και το να στείλουν το μήνυμά τους.
Η τέχνη ή το κίνημα- όπως συχνά αποκαλείται- του yarnbombing ξεκίνησε το 2005 στο Χιούστον του Τέξας από την Αμερικανίδα Μάγκντα Σάιεγκ, η οποία αποφάσισε να κατεβάσει τα πλεκτά έργα της στους δρόμους και μέσα σε λίγα χρόνια η καλλιτέχνης κατάφερε να φτιάξει το δικό της crew από yarnbombers με το όνομα “Knitta Please”.
Η μόδα εξαπλώθηκε γρήγορα σε διάφορα μέρη του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης και της Ευρώπης. Στη γερμανική πόλη του Βέλμπερτ μια κλαίουσα ιτιά φαντάζει πολύ πιο εύθυμη απ' ό,τι υποδεικνύει το όνομά της, αφού η καλλιτεχνική ομάδα B-Arbeiten φρόντισε να ντύσει τον κορμό της με ένα πουλόβερ στα χρώματα του ουράνιου τόξου.
Η ίδια ομάδα, η οποία δημιουργήθηκε από την 50χρονη καθηγήτρια ζωγραφικής, Ούτε Λέναρτζ Λέμπεκ, έχει στολίσει διάφορα σημεία σε γερμανικές πόλεις, ενώ σε αντίθεση με τα υπόλοιπα crews ενσωματώνει και λέξεις: “Θάρρος”, “Ιδέα”, “Χώρος” είναι μερικά από τα μηνύματα που αναγράφονται στα έργα τους.
Ως είδος street art το yarnbombing, το οποίο, αν και μη μόνιμο, είναι παράνομο όπως το graffiti, μπορεί να περάσει ισχυρά πολιτικά μηνύματα. Στην Κοπεγχάγη, η Μαριάν Γιόργκενσεν με τη βοήθεια καλλιτεχνών από όλον τον κόσμο, έντυσε ένα τανκ του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στα ροζ για να διαμαρτυρηθεί για την εμπλοκή της Δανίας στον πόλεμο στο Ιράκ.
Στις 9 Ιουνίου 2012, στην περιοχή Los Feliz των ΗΠΑ, ένα group από Yarn Bombers, επονομαζόμενοι ως "KnitRiot Collective", έπλεξαν 99 πλεκτά σπιτάκια και τα κρέμασαν στα δέντρα μπροστά από την κεντρική τράπεζα της Αμερικής, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την οικονομική κρίση και τους ανθρώπους που χάνουν τα σπίτια τους και μένουν άστεγοι από τις κατασχέσεις.
Στο Ντόρτμουντ της Γερμανίας, το δίδυμο Strick & Liesel κάλυψε από κορμούς δένδρων μέχρι λάμπες με κιτρινόμαυρα πλεκτά σήματα κινδύνου ραδιενέργειας για να ζητήσει το κλείσιμο των πυρηνικών εργοστασίων στη χώρα, ένα αίτημα που εκφράζει ένα αυξανόμενο τμήμα της γερμανικής κοινωνίας.
Πάντως τα περισσότερα έργα yarnbombing ή graffiti knitting επιδιώκουν και πετυχαίνουν να χρωματίσουν τα μονότονα αστικά τοπία και να τέρψουν τα βλέμματα των περαστικών. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι το μάλλινο ροζ σκουφάκι που ζεσταίνει μια στάση λεωφορείου στο Μόντρεαλ, ο πολύχρωμος λονδρέζικος τηλεφωνικός θάλαμος του διάσημου crew “Knit the City”, το γιγάντιο πουλόβερ με το οποίο έντυσε η Μάγκντα Σάιεγκ ένα λεωφορείο στην Πόλη του Μεξικού, καθώς και μάλλινες παρεμβάσεις σε διάφορα αγάλματα στον κόσμο, τα οποία οι καλλιτέχνες τολμούν να ζεστάνουν με κάλτσες και κασκόλ!