Επιστήμη

Όταν η Αθηνά και ο Ποσειδώνας συγκρούστηκαν για την εύνοια των Αθηναίων, όταν διαγωνίστηκαν για την ανάληψη της προστασίας της πόλης σε αγώνα αμφίρροπο, οι πολίτες κλήθηκαν να αποφα­σίσουν με βάση τα δώρα των θεών.

Ξέρατε ότι η πρώτη χημειοθεραπεία για τον καρκίνο βασίστηκε σε μια μαζική δηλητηρίαση που συνέβη κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο;

Πώς βρήκαν τα κύτταρα, τα στοιχεία, τα άτομα και τα υποατομικά σωματίδια τον δρόμο τους προς τον εγκέφαλο, τα οστά και το σώμα μας;

Στα πρώτα, βίαια χρόνια της, η Γη ήταν ένα τοπίο κόλασης που πέταξε από τα σπλάχνα της το φεγγάρι, έπειτα από μια πύρινη σύγκρουση με έναν άλλο πρωτοπλανήτη, υποπτεύονται τώρα οι επιστήμονες, σύμφωνα με ρεπορτάζ του CNN. Αργότερα, μετατράπηκε από μια υδάτινη έκταση σε μια γιγάντια χιονόμπαλα που σχεδόν έσβησε όλη την υπάρχουσα ζωή.

Ο άνθρωπος που σχεδίασε την επίθεση με χημικά αέρια στο Υπρ, ο δημιουργός αυτής της νέας μορφής πολέμου, ήταν ο χημικός Φριτς Χάμπερ. Ο εβραϊκής καταγωγής Χάμπερ ήταν άνθρωπος ιδιοφυής, ο μόνος, ίσως, ικανός να κατανοήσει τις περίπλοκες μοριακές αντιδράσεις που είχαν κάνει το δέρμα των 1.500 νεκρών στρατιωτών στο Υπρ να μελανιάσει. Η επιτυχία της αποστολής του τού χάρισε τον βαθμό του λοχαγού, τη θέση του διευθυντή στο τμήμα Χημείας του Υπουργείου Πολέμου και ένα δείπνο με τον ίδιο τον Κάιζερ Γουλιέλμο Β'.

Στην κωμωδία του Ουίλιαμ Σαίξπηρ “Ο Έμπορος της Βενετίας” η ηρωίδα του έργου Πόρτια τραγουδά:

“Πες μου, από που προέρχεται η ερωτική επιθυμία…
από την καρδιά ή το κεφάλι…;”

Αν κοιτάξετε τις κάρτες για την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, είναι ξεκάθαρο ότι η αγάπη γεννιέται στην καρδιά και όχι στο κεφάλι. Όλες οι κάρτες έχουν κόκκινες καρδιές επάνω τους. Αλλά κάνουν όλοι λάθος. Η αγάπη, στην πραγματικότητα, ζει στον εγκέφαλο.

«Όμως, Φρεντ, ποιο είναι τελικά πιο ισχυρό; Η φύση ή η ανατροφή;» ρώτησε η Έβελιν.
«Αμφότερα. Και τα δύο αποδεικνύονται θεμελιώδη για τη συμπεριφορά. Η φύση λειτουργεί μέσω της ανατροφής. Η νοημοσύνη είναι απότοκη δύο παραγόντων: του γενετικού υλικού, που κληρονομείται από τους γονείς, και των περιβαλλοντικών επιρροών επί αυτής της κληρονομιάς. Βλέπετε, η συνεισφορά τους δεν είναι δυνατόν να διαχωριστεί». Ο καθηγητής έμπλεξε τα δάχτυλά του και προσποιήθηκε ότι έκανε να τα ξεμπλέξει αλλά δεν υπάκουαν. «Παρ’ όλα αυτά, αν υποθέσουμε ότι δύο άτομα μεγαλώνουν σε παρόμοιο κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον και με παρόμοια εκπαίδευση, μπορούμε να πούμε ότι ο δείκτης νοημοσύνης τους θα καθοριστεί πρωτίστως από το γενετικό υλικό και τις διαφορές των κινήτρων». Ο καθηγητής βιάστηκε να προσθέσει: «Αλλά κι αυτά τα ίδια τα κίνητρα φέρουν επίσης κληρονομική και μαζί περιβαλλοντική σύσταση».

Η ανθρωπότητα είναι ο καλεσμένος που απουσιάζει από τη γιορτή της Προέλευσης των Ειδών. Η διάσημη φράση, «θα ριχτεί φως στην προέλευση του ανθρώπου και στην ιστορία του», είναι ένας υπολογισμένος ευφημισμός που θα μπορούσε να ταιριάζει -στα χρονικά της επιστήμης- μόνο με την αντίστοιχη διάσημη φράση των Watson και Crick, «Δεν έχει ξεφύγει από την προσοχή μας ότι το ειδικό συνταίριασμα που προτείνουμε, παραπέμπει ευθέως σε έναν πιθανό μηχανισμό αντιγραφής του γενετικού υλικού». Μέχρι τη στιγμή που ο Δαρβίνος κατάφερε τελικά να ρίξει αυτό το φως το 1871, κάποιοι άλλοι είχαν βρεθεί εκεί πριν από αυτόν. Και το μεγαλύτερο μέρος του The Descent of Man (Η Καταγωγή του Ανθρώπου) δεν μιλάει για τους ανθρώπους, αλλά για μια «άλλη» θεωρία του Δαρβίνου, την επιλογή διά του φύλου («sexual selection»).

Όπως και όλα τα άλλα ζώα, εμείς οι άνθρωποι είμαστε προϊόν εκατοντάδων εκατομμυρίων ετών εξέλιξης. Ο εγκέφαλος εξελίσσεται όπως όλα τα άλλα μέρη του σώματος - που σημαίνει πως ό,τι κάνουμε, ό,τι μας αρέσει να κάνουμε, ό,τι θεωρούμε σωστό ή λάθος, είναι επίσης προϊόν εξελικτικής διαδικασίας. […] Μέσω εξέλιξης έχουμε αναπτύξει ηθικές αξίες, τις οποίες κληρονομήσαμε από τους μακρινούς προγόνους μας.