Ψυχολογικός πόλεμος: τεχνικές και μέθοδοι για να πας το αγαπημένο σου σπορ σε άλλο επίπεδο!

Ψυχολογικός πόλεμος: τεχνικές και μέθοδοι για να πας το αγαπημένο σου σπορ σε άλλο επίπεδο!

(Το Zyklon B γράφει τη στήλη Sci-Zophrenia στο Fridge.gr)

Λατρεύω τους ανθρώπους, είναι τρομερά εύθραυστοι - σαν πορσελάνινα κουκλάκια! Λίγο να παίξεις μαζί τους, σπάνε -ή λυγίζουν αν το πας λάου λάου- και... σπάνε τόσο απολαυστικά! Τι; Μην κοιτάς το κείμενο λες και διαβάζεις τα λόγια κάποιου κοινωνικοπαθή, μανούλα είσαι εσύ ή -με μεγάλη πιθανότητα- κάποιο άτομο του περίγυρού σου σε αυτές τις συμπεριφορές!

Ψυχολογικοί εκβιασμοί, πρόκληση ενοχών, μικροδολοπλοκίες, χειρισμοί των μειονεκτημάτων των -πώς τους είπες;- αγαπημένων σου προσώπων, δεν μπορείς να ισχυριστείς πως ο "ψυχολογικός πόλεμος" σου είναι άγνωστος όταν η ζωή σου είναι καρμπόν τούρκικο σήριαλ. Άιντε, να σου δώσουμε ένα ελαφρυντικό πως -σε σχέση με τους δολοπλόκους των ταινιών και των τούρκικων σήριαλ- μπορούμε να ισχυριστούμε πως αυτές οι συμπεριφορές δεν πηγάζουν από ένα υγιές άτομο, έχεις και εσύ τα θέματά σου. Ακριβώς αυτά τα θέματα που κάνουν κι εσένα ένα πορσελάνινο κουκλάκι, έτοιμο να σε σπάσει κάποιος άλλος εκμεταλλευόμενός τα!

Όχι όμως, σήμερα δεν θα μιλήσουμε για τόσο "χαμηλές τέχνες", ας το τραβήξουμε στα άκρα -χωρίς την Βίκυ Φλέσσα, πλέον- κάνοντας όλους τους χαμηλοτεχνίτες να φαντάζουν "κατά τύχη σκόρερ", νεροκουβαλητές του αγώνα ή μικρά ψαράκια έτοιμα να φαγωθούν από τον καρχαρία. Παρά το ανέβασμα σε άλλη λίγκα, θα διατηρήσουμε τον "προσωπικό" χαρακτήρα του ψυχολογικού πολέμου και δεν θα τσαλαβουτήξουμε σε νερά μαζικής προπαγάνδας, psy ops στρατού με ρίψεις φυλλαδίων από αεροσκάφη ή ηχεία που εκπέμπουν στην διαπασών μηνύματα.

Για να δούμε... πάμε για ακόμα έναν γύρο "κατσαβίδι στο κεφάλι", λίγο πιο μοχθηρό αυτήν την φορά!

Gaslighting


Ναι - εκείνος ο τύπος πάλι! Ο τύπος που κάθε φορά που σε έβλεπε άναβε μια φορητή γκαζόλαμπα που πάντα είχε μαζί του και την έφεγγε στα μούτρα σου μέχρι που... έβγαλες ασφαλιστικά μέτρα εναντίων του και τον μπαγλαρώσαν ψυχιατρείο. Αν κρίνουμε όμως από το ότι δεν άργησες να του κάνεις παρέα στο διπλανό δωμάτιο, ουρλιάζοντας νυχθημερόν και σκαλίζοντας την φιγούρα της Μόνα Λίζα στα περιττώματά σου, η μέθοδός του μάλλον δούλεψε επαρκώς καλά. Θα μπορούσε όμως να δουλέψει καλύτερα, αν δεν είχε εγκλειστεί και ο ίδιος στην τρελότρυπα.

Η συστάδα τεχνικών που αποτελούν το gaslighting έχουν ως στόχο να σε κάνουν να αμφιβάλλεις για την κρίση σου, τη μνήμη σου και γενικότερα τον εαυτό σου - και σιγά σιγά θα ακολουθήσουν και οι γύρω σου να σε αμφισβητούν εξίσου. Μην ξύνεις το κεφάλι σου τίγκα στην απορία, το gaslighting μεταφράζεται κομψά στο "πώς να τρελάνεις κάποιον". Για να στο κάνει κάποιος, χρησιμοποιεί τον χειρότερο εχθρό σου εναντίων του καλύτερου σύμμαχού σου - ο οποίος είναι ο εαυτός σου και στις δυο περιπτώσεις.

Η πιο απλή, απαλή και συνηθισμένη γεύση gaslighting είναι η αγαπημένη στους κοινωνιοπαθείς (sociopaths, βλέπε ναρκίσσους), και είναι αυτή που ίσως να μην την αναγνώριζες ως τέτοια μέθοδο αλλά να την κατέτασσες απλά στις περιπτώσεις "συναισθηματικής κακοποίησης", συνήθως από κοντινό άτομο (π.χ., ερωτικό σύντροφο, η εγγύτητα εξασφαλίζει ένα πρώτο "στοκ" εμπιστοσύνης, όπως επίσης και συνεχή επιρροή).

Εδώ οι κανόνες είναι απλοί: φροντίζεις το θύμα σου να χάσει σταδιακά την αυτοπεποίθησή του και να αρχίσει να αμφιβάλλει για τον εαυτό του με το να αμφισβητείς κατά πόσο θυμάται τα γεγονότα σωστά και κατά πόσο κρίνει σωστά τις καταστάσεις και τις προθέσεις των άλλων. Συνήθη εργαλεία προς επίτευξη αυτών των καταστάσεων είναι να προτείνεις και να επιμένεις σε εκδοχές γεγονότων που δεν έγιναν ποτέ και είτε σε "συμφέρουν", αν πρόκειται για διαφωνία μεταξύ σας, είτε "ρίχνουν" το θύμα. Αναφέρεις, επίσης, συχνά πως παρεξηγεί πράγματα, πως υπεραντιδράει, πως ο Χ-Ψ δεν εννοούσε ακριβώς έτσι όπως το πήρε το θύμα αυτό που είπε κτλ. .

Όταν καμφθεί η πίστη του στον εαυτό του, και εσωτερικοποιήσει τις "ποιότητες" που του προσδίδεις, τότε το θύμα σου γίνεται εκμεταλλεύσιμο από εσένα. Αξίζει να σημειωθεί πως κάποιος μπορεί αυθεντικά να αμφισβητήσει την μνήμη ή την κρίση σου χωρίς αυτό να είναι gaslighting - η ειδοποιός διαφορά του gaslighting είναι ότι γίνεται συστηματικά, με τον θύτη να γνωρίζει πως αυτά που σου λέει είναι μπούρδες με σκοπό να σε "χειριστεί". Εδώ θα χαρούν ιδιαίτερα οι φεμινίστριες φίλες της στήλης να διαβάσουν πως μια εκδοχή κοινωνικού gaslighting  είναι ίσως αυτή που οδηγεί αρκετές γυναίκες να "επωμιστούν" και να παραδεχθούν "οικειοθελώς" ιδιότητες που... τις χρωματίζουν με κάτι λιγότερο από όμορφα χρώματα: "είμαι υστερική/τρελή", "δεν είμαι καλή στο παρκάρισμα" και άλλες δηλώσεις, που με λίγο κατάλληλο ρύθμισμα των αντιληπτικών φίλτρων μπορούν να γίνουν αυτοεκπληρούμενες προφητείες.

Τούτα όμως τα κολπάκια είναι για φλώρους χωρίς δεξιότητες, για κοινωνιοπαθείς του γλυκού νερού που αρκούνται σε μια faux-διατάραξη της αυτό-πεποίθησης του άλλου! Τα χοντρά κολπάκια αρχίζουν όταν παρεμβαίνεις στην πραγματικότητα του άλλου με έναν τρόπο σχεδόν κινηματογραφικό. Τον βοηθάς να βρει τα κλειδιά του ή το τσαντάκι του που έχασε, και μετά από κάμποσο ψάξιμο τον αφήνεις να τα ανακαλύψει εκεί που τα έβαλε(ς): στην κατάψυξη (όχι, δεν βάζει μόνο ο αλτσχαϊμεριασμένος παππούς τις παντόφλες του εκεί). Μπαίνεις στο σπίτι του όταν λείπει και βάζεις το πατάκι τις εξώπορτας στον φούρνο - αν θες, γαρνίρεις κατάλληλα, και ας καλέσει την αστυνομία για την πιο παράξενη διάρρηξη που έχει γίνει. Ανταλλάσσεις το περιεχόμενο μεταξύ δυο USB drives του, αλλάζεις την διαρρύθμιση αντικειμένων στον χώρο του, αντιγράφεις το στιλ ντυσίματός του και εννοείται πως το αρνείσαι.

Κάνεις, με άλλα λόγια, οτιδήποτε σου κατέβει στο κεφάλι και θα προβλημάτιζε κάποιον, με απώτερο σκοπό να κλονίσεις την πίστη του στον εαυτό του, φροντίζοντας τις περισσότερες φορές οι αλλαγές να είναι αντιληπτές μόνο για το συγκεκριμένο άτομο ή τα πράγματα να έχουν γυρίσει στο νορμάλ όταν θα βρεθούν τρίτοι να κρίνουν την κατάσταση. Το όριο είναι μόνο η νοσηρή σου φαντασία και πλέον ίσως και οι τεχνολογικές σου γνώσεις.

Μιας που είπαμε για τεχνολογία, το όλο "τεχνολογικό μπουμ" με φεσιμπούκια, ημέλια, σμαρτφόνια σου δίνει μια  τεράστια βάση δεδομένων από την οποία αντλείς πληροφορίες για τον στόχο σου και μια μεγάλη πλατφόρμα να παίξεις όσο έξυπνα και με όση τέχνη θες/μπορείς: email που εξαφανίζονται, μικρές κινήσεις σε λογαριασμούς κοινωνικών δικτύων που δεν τους έκανε το άτομο, παράξενες κλήσεις που... εξαφανίζονται τα ίχνη τους και ότι βάνει ο νους σου. Εδώ ο δράστης ακολουθεί την "φυσική πορεία" τέτοιων πραγμάτων, γνωρίζοντας πως στην αρχή ίσως μπορεί να δράσει πιο "χοντρά" και με το που το θύμα αρχίσει να ψάχνει αν "κάτι παίζει" να κινηθεί πιο προσεκτικά και υπόγεια - συνοδεύοντας, φυσικά, αν είναι κοντά στο θύμα, το όλο δράμα με ένα ρεσιτάλ βοήθειας, το οποίο μετατρέπεται στο πέρας του χρόνου σε εκείνη την καταραμένη "κατανόηση", ίσως σποραδικά και σε χλευασμό. Tο ίδιο δηλαδή που πιθανότατα θα κάνει και ο περίγυρος του ατόμου, πριν πάρει απόφαση πως "το άτομο δεν πάει καλά".

Ο δράστης πολλές φορές δεν χρειάζεται να κάνει πολλά, δεδομένης της παράνοιας πολλών ατόμων, των "σπασμένων/ζοριών/κόμπλεξ" μέσα τους και λοιπών "bugs" που τους συνοδεύουν από τα μικράτα τους ή πολύ απλά λόγω του ότι είναι "απλά άνθρωποι". Είναι σχετικά προσδοκώμενο το θύμα από ένα σημείο και μετά να "συνεργαστεί" στο θάψιμο του εαυτού του. Ο έξυπνος "ψυχολογικός πολεμιστής" επίσης γνωρίζει πως δεν είναι σώνει και καλά απαραίτητο αυτά να γίνουν "μαζεμένα", μπορεί κάλλιστα να τα δωρίσει σε δόσεις σα να ήταν ο Θεοδόσης: έτσι μπορεί να "μιμηθεί" τις ώσεις παρανοϊκών/σχιζοφρενικών επεισοδίων, να πιάνει το θύμα απροετοίμαστο σε κάθε "εκ νέου" προσπάθεια ή να κρατήσει το θύμα μόνιμα σε τσίτα: μη μασάς, τι είπαμε; Θα συνεργαστεί, μόνο του θα αρχίσει να βλέπει πράγματα και απειλές εκεί που δεν υπάρχουν, αν δουλευτεί καλά η φάση. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί τέχνη, σωστά;

Να θυμάσαι: όσο πιο σουρεαλιστικό είναι το gaslighting, τόσο πιο πολύ κάνει το άτομο να αμφιβάλλει για το "αν την παλεύει" και τόσο μικρότερες οι πιθανότητες να τον πιστέψουν οι γύρω του (από γονείς, εραστές μέχρι και... ψυχιάτρους) πως όλα αυτά όντως συμβαίνουν. Όλα τα παραπάνω συνδυάζονται έξοχα με οποιαδήποτε άλλη μορφή ψυχολογικής και συναισθηματικής κακοποίησης - πάνε σαν το χαβιάρι με το κρακεράκι και το βούτυρο!

Αν έφτασες ως εδώ και αναρωτιέσαι τι σχέση έχουν όλα τούτα με γκαζόλαμπες, φωτισμό με γκάζι και... gaslighting, αρκέσου στο ότι το όνομα βγαίνει από το θεατρικό και τις κινηματογραφικές μεταφορές του έργου Gas Light, όπου στο όλο σενάριο ο "θύτης" χρησιμοποιεί τέτοιου είδους τεχνικές απέναντι στο "θύμα" του.

Ψυχοχημικός πόλεμος


Αν τα πιο πάνω -οι πιο ήπιες και λιγότερο ακραίες μορφές τους τουλάχιστον- είναι νόμιμα ή πέφτουν σε γκρίζα περιοχή του νόμου, ας περάσουμε το αυλάκι και ας πάμε στο εντελώς παράνομο και ανήθικο, σε πράξεις που στο βιβλίο του Ζαϊκλονιού είναι "θανάσιμα αμαρτήματα": η χημική παρεμβολή στην συνειδητότητα ενός ατόμου χωρίς τη γνώση και τη συναίνεσή του.

Η ιστορία αυτή κρατάει από πολύ παλιά, προ Χριστού, όταν το χρησιμοποιούσε στις πολεμικές τακτικές του ο Αννίβας, πάει μέχρι τον Αμαζόνιο όπου ανάμεσα στους "καλοκάγαθους" σαμάνους υπήρχαν και μοχθηροί Brujos και φτάνει μέχρι την νεότερη ιστορία. Τόσες ξένες σειρές βλέπεις, κατεβάζεις τις σεζόν με το τεραμπάιτ, κάπου θα έχει πάει το ματάκι σου αναφορές στο πρόγραμμα της CIA MKULTRA, το MKDELTA, το Edgewood Arsenal και τις δοκιμές ψυχοτρόπων ουσιών που όλα αυτά περιελάμβαναν. Ώρα να σου βάλω λίγο Ketchum στα πατατάκια σου - ψάξου, όχι στην Heinz αλλά στον James Ketchum!

Η χρήση μιας ουσίας με ψυχοτροπικά αποτελέσματα έναντι κάποιου ατόμου μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ψυχολογικό πόλεμο (συγκεκριμένα είναι υποκατηγορία του χημικού πολέμου).

Οι στόχοι; Α) Η δημιουργία αισθημάτων "τρέλας", πανικού και φρίκης στο θύμα, πως "το χάνει", Β) η μη-θανάσιμη εξουδετέρωση του θύματος κατά την διάρκεια μιας κρίσιμης περιόδου για το ίδιο ή για τον θύτη, Γ) η αμαύρωση του θύματος στην υπόληψη τρίτων.

Μια ουσία που έχει χρησιμοποιηθεί έτσι είναι το LSD : άοσμο, άγευστο, ενεργό σε δοσολογίες των μικρογραμμαρίων, μπορεί να χορηγηθεί εύκολα χωρίς να εγείρει υποψίες από την πλευρά του θύματος. Αν κάποτε φρίκαρες με μισό ή ένα τριπάκι σε κάποιο πάρτι και σου έχει μείνει να το λες -έχοντας λάβει την συγκεκριμένη δόση οικοιοθελώς και πιθανότατα γνωρίζοντας τα αποτελέσματά της- φαντάσου τι θα γινόταν αν κάποιος λάμβανε την πενταπλάσια ή την δεκαπλάσια δόση χωρίς να το γνωρίζει, την πλέον ακατάλληλη στιγμή. Πριν από εκείνο το σημαντικό επαγγελματικό meeting. Στο βραδινό του όταν έχει απλωθεί η σιγαλιά της νύχτας και το μυαλό αρχίζει να κάνει παιχνίδια. Πριν βγει για να συναντηθεί με μέλη της οικογένειάς του. Άσχημο; Πιθανότατα συνταγή για "bad trip", που λες και εσύ, bad trip με αρχίδια που θα αφήσει το άτομο πολύ πολύ μπερδεμένο και πιθανότατα εκτεθειμένο σε τρίτους.

Μια άλλη ουσία που πάλι έχει πρωταγωνιστήσει σε παρόμοια σενάρια είναι το BZ, γνωστό και ως QNB ή EA-2277, γνωστό και ως 3-κινουκλιδινυλοβενζύλιο. Τούτο ανήκει στην κατηγορία των ουσιών με αντιχολινεργική δράση και είναι... ας μην κάψουμε πολύ τον καμένο εγκέφαλό σου, μια "πιο δυνατή και μακρόσυρτη από πλευράς αποτελεσμάτων" κατηγορία ουσιών που περιλαμβάνει ονόματα όπως η ατροπίνη και η σκοπολαμίνη ή, αν προτιμάς φυτάκια, τα αποτελέσματα θυμίζουν ντατούρα, μπελαντόνα και μανδραγόρα - τα οποία... Ω, τι παράξενο, έχουν χρησιμοποιηθεί και αυτά με παρόμοιους τρόπους.

Τα αποτελέσματα αυτών των απρόβλεπτων ουσιών είναι αυτό που θα ονόμαζες ντελίριο: για να στο θέσω απλά, κάθε περιγραφή ωχριά μπροστά στην πραγματικότητα - μπορούν να σε κάνουν να συμπεριφερθείς σαν ψύχης στα ντουζένια του, θα μιλάς με άτομα που δεν είναι εκεί, θα καπνίσεις φανταστικά τσιγάρα, θα συμπεριφερθείς εντελώς εκτός χαρακτήρα στους τριγύρω σου, και για όλα αυτά πιθανότατα θα έχεις κενά μνήμης κατά την διάρκεια της εμπειρίας αλλά και αργότερα. Οι φίλοι σου ή οι μπάτσοι θα είναι αυτοί που θα σου αφηγηθούν το πως έβγαλες τα ρούχα σου και έτρεξες γυμνός μέσα στο πολυκατάστημα - προς μεγάλη τους έκπληξη, δεδομένου πως γενικά είναι πολύ κορέκτ τυπάκι. Αν υπάρχει μια κλάση ουσιών που πάνω στην οξεία φάση των αποτελεσμάτων τους θα μπορούσαν εύκολα να αναγκάσουν τρίτους να σε χώσουν σε ψυχιατρείο, αυτές είναι τα αντιχολινεργικά.

Πέραν αυτών των ουσιών -και άλλων τόσων- με οξεία αποτελέσματα, υπάρχουν και άλλες ουσίες που θα μπορούσαν να επιστρατευτούν όπως αγχογόνες ή καταθλιψιογόνες ουσίες: τέτοιες ουσίες υπάρχουν και ως ερευνητικά εργαλεία (π.χ. FG-7142, DMCM, και ZK-93426, που είναι κατά κόρον ανταγωνιστές των GABAa υποδοχέων και ανήκουν στα "αγχογόνα") είτε ως φάρμακα των οποίων κατάθλιψη ή άγχος αποτελούν παρενέργειες. Και όχι, θα σου χαλάσω την στύση, δεν θα σου πω ποια είναι.

Εννοείται πάλι πως οι παραπάνω ουσίες μπορούν να συνδυαστούν με το gaslighting, ενισχύοντας το για το άτομο και δίνοντας και ένα υπέροχο κρεσέντο στο "Ρεσιτάλ για Τρίτους". Εννοείται επίσης πως αυτές οι ουσίες με τις εμπειρίες που μπορούν να "χαρίσουν" στο θύμα (αλλά και από νευροχημκής πλευράς), εν δυνάμει μπορούν να αφήσουν ψυχολογικά κουσούρια για μια ζωή. Γλυκά και ευχάριστα πράγματα!

Αισθητηριακή αποστέρηση/αισθητηριακή υπερφόρτωση


Αν ο ψυχοχημικός πόλεμος σου φάνηκε τίγκα παράνομος και "ανήθικος", ετοιμάσου για τακτικές παραστρατιωτικών οργανώσεων: για να βάλουμε μπρος, ξεκινάμε με μια απαγωγή του θύματος - όχι, βρε, μην πάει ο νους σου στο κακό, ούτε νύχια θα του βγάλουμε, ούτε ξύδι θα του δίνουμε να πιει όταν μας ζητάει νερό, απλά θα το μεταφέρουμε στον "ειδικά διαμορφωμένο χώρο".

Ποιος είναι αυτός ο χώρος; Ένα δωμάτιο αισθητηριακής απομόνωσης/ αισθητηριακής αποστέρησης. Είναι ένα δωμάτιο κατασκότεινο -δεν μπορείς να δεις την τύφλα σου πουθενά- και επενδυμένο με ηχομόνωση έτσι ώστε  να μην μπορείς επίσης να ακούσεις τίποτα, ίσως μόνο την ανάσα σου. Η όλη κατάσταση εν μέρει θυμίζει τις "δεξαμενές απομόνωσης" του John Lilly, εδώ όμως δεν σε χώσαν για μείνεις ένα "χαρωπό δεκαπεντάλεπτο" μέσα στο οποίο πιθανόν να βιώσεις τον εγκέφαλό σου να προσπαθεί -απουσία ερεθισμάτων- να "αυτοαπασχοληθεί" (το αντίστοιχο του να την παίζεις συνέχεια μπροστά στον υπολογιστή σου λόγω βαρεμάρας). Σε χώνουν για "απροσδιόριστο χρόνο".

Στην αρχή τα πράγματα ίσως είναι "ενδιαφέροντα", "χαλαρωτικά", ίσως σου αρέσει λίγο και το παιχνίδι του μυαλού με τα χρωματάκια και τα σχήματα που ίσως δεις. Αργά ή γρήγορα, όμως, θα αρχίσεις να σαλτέρνεις κανονικά: θα αρχίσουν φουλ παραισθήσεις και ψευδαισθήσεις (από ανθρώπους και οντότητες, μέχρι μικρά αυτοκινητάκια και νάνους με strap-on) ως μέρος του φαινομένου "prisoner's cinema", θα χάσεις την αίσθηση του χρόνου, θα βιώσεις αίσθημα πανικού - και πιθανότατα θα πάρει πολύ την κάτω βόλτα η μνήμη σου και άλλες νοητικές σου λειτουργίες, ακόμα και όταν σε απελευθερώσουν.

Ο εγκέφαλος είναι εργαλείο που προσαρμόζεται, και τα βιολογικά συστήματα πολλές φορές έχουν "ενσωματωμένο" "power saving mode" υπό την έννοια του ότι αν δεν χρησιμοποιείς κάτι αυτό "ατονεί", διότι αλλιώς ξοδεύει τζάμπα ενέργεια - πράγμα καθόλου προσαρμοστικό από εξελικτική άποψη.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον μην σου κάνει εντύπωση αν τα νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου σου αρχίσουν να... βαράνε μύγες, χαμηλώνοντας την δραστηριότητά τους ή λύοντας συνάψεις, τραβώντας πίσω τους άξονές τους (χμ, είναι μια πιθανότητα, ψάξε το). Παρόμοια κατάσταση ίσως μπορεί να επιφέρει ένα συνεχόμενο μονότονο ερέθισμα, εδώ σκέψου να είσαι κλεισμένος σε ένα φωτεινό ολόλευκο δωμάτιο, όπου το μόνο φαΐ που σου σερβίρουν είναι άσπρο ρύζι, σερβιρισμένο σε άσπρα πιάτα υπό την 24/7 συνοδεία... λευκού ήχου. Ετοιμάσου να βιώσεις το φαινόμενο Ganzfeld: πιθανότατα πάλι να έχεις ψευδαισθήσεις αλλά και να... νιώθεις τυφλός, να βλέπεις μαύρο μπροστά σου παρά την όλη ασπρίλα!

Στο άλλο άκρο των τακτικών για να "σπάσεις" κάποιον βρίσκεται η αισθητηριακή υπερφόρτωση. Δοκίμασε, αντί του ολοσκότεινου δωματίου απουσία ήχου, να τον βάλεις σε ένα δωμάτιο όπου 5 διαφορετικά ηχεία παίζουν στην διαπασών: το ένα τζαζ, το άλλο death metal, το τρίτο ένα mix and match πολιτικών δηλώσεων σε διάφορες γλώσσες, το τέταρτο ραδιόφωνο του οποίου η συχνότητα αλλάζει συνεχώς και το πέμπτο -Ω Η ΦΡΙΚΗ- τον τελευταίο δίσκο του Notis, διακοπτόμενο από τα φωνητικά "δεν τσιμπάω" του Ρακιντζή (Peslac μανάρι μου, αφιερωμένο!). Γάρνιρε το σκηνικό με στροβοσκοπικά φώτα που αναβοσβήνουν σε ακανόνιστο ρυθμό, βάλε μια πουτανιά από έντονες οσμές (προτίμησε άσχημες), και άνοιγε σε άτακτα χρονικά διαστήματα τα μπεκ στο ταβάνι να τον βρέχουν, άλλοτε με κρύο και άλλοτε με ζεστό νερό. Το γαμήσαμε και ψόφησε; Τα πράγματα μπορούν να γίνουν και πιο απλά, αλλά πιάνεις το νόημα - ο εγκέφαλος θα φλιπάρει, πιθανότατα θα απολαύσεις και την υπέροχη στέρηση ύπνου που από μόνη της μπορεί να σαλτάρει έναν άνθρωπο.

Ως την επόμενη φορά, φυλάξου... το "κυνήγι" είναι σπορ που δεν το κατέχεις.

Το αυθεντικό άρθρο μπορεί να βρεθεί ΕΔΩ