Από το site boro.gr
Μια βασική διαφορά του ανθρώπου από τα άλλα ζώα είναι η ικανότητα να αντιλαμβάνεται και να αναλύει με τη λογική τα διάφορα φαινόμενα. Η θέσπιση διαφόρων κανόνων ή και νόμων είναι ζήτημα ηθικής και ζήτημα προστασίας ανθρώπινων δικαιωμάτων. Εύστοχα θα πει κανείς, ότι μπορεί η ομοφυλοφιλία να απαντάται στη φύση, αλλά στη φύση απαντάται και ο κανιβαλισμός, ο βιασμός, η παιδεραστία κ.ο.κ., οπότε για ποιο λόγο να γίνει αποδεκτή η ομοφυλοφιλία από την κοινωνία;
Αν το κοινωνικό περιβάλλον και τα εξωτερικά ερεθίσματα παίζουν κι αυτά κάποιο ρόλο στη διαμόρφωση του σεξουαλικού προσανατολισμού (εκτός της «γενετικής» προδιάθεσης), μήπως υπάρχει κίνδυνος τα ανήλικα παιδιά να παρασυρθούν και να γίνουν ομοφυλόφιλα;
Μια βασική διαφορά της ομοφυλοφιλίας σε σχέση με άλλες σεξουαλικές συμπεριφορές είναι ότι δεν περιλαμβάνει παραβίαση δικαιωμάτων άλλων ανθρώπων, ούτε η ίδια η σεξουαλική πράξη συμβαίνει χωρίς τη συγκατάθεση του άλλου ατόμου. Η κοινωνική συνείδηση όμως, έχει εμποτιστεί μέσω των προκαταλήψεων, των θρησκειών, των μέσων ενημέρωσης κτλ, με την πεποίθηση ότι η ομοφυλοφιλία είναι ανωμαλία και ο ομοφυλόφιλος είναι πιο πιθανό να είναι ακόμη και παιδεραστής. Δεν είναι τυχαίο ότι στη Γαλλία, μια από τις λέξεις που χρησιμοποιούν για να πουν κάποιον ομοφυλόφιλο είναι συνώνυμη της παιδεραστίας (pédé = pédéraste). Ειδικά, στη χώρα μας λέξεις όπως ο πούστης (τουρκικής προέλευσης που σημαίνει παθητικός ομοφυλόφιλος άνδρας), χρησιμοποιούνται κατά κόρον για τους άνδρες ομοφυλόφιλους, αλλά και για να περιγράψουν κάποιον που φέρεται ύπουλα ή ακόμα και σαν έκφραση οργής.
Δικαιολογείται αυτή η στάση απέναντι στους ομοφυλόφιλους; Γιατί να διαφέρει η παιδεραστία όταν τη διαπράττει ένας ετεροφυλόφιλος σε σχέση με το αν τη διαπράττει ένας ομοφυλόφιλος; Γιατί ένας βιασμός είναι χειρότερος αν ο θύτης είναι ομοφυλόφιλος και ποια η ηθική και η νομική διαφορά; Είναι οι ομοφυλόφιλοι πιο επιρρεπείς στο να είναι παιδεραστές ή επηρεάζουν περισσότερο το συναισθηματικό κόσμο των παιδιών;
Ας δούμε τι αναφέρει η αμερικανική ψυχολογική εταιρεία (APA) για το σεξουαλικό προσανατολισμό και σε σχέση με τα παραπάνω. Στόχος της APA είναι να περιορίσει το κοινωνικό στίγμα, σύμφωνα με το οποίο ο ομοφυλόφιλοι θεωρούνται φορείς μιας ψυχικής νόσου και να προσφέρει τις απαραίτητες εκείνες πληροφορίες ώστε να γίνει περισσότερο κατανοητή η έννοια του σεξουαλικού προσανατολισμού. Παράλληλα, παρουσιάζει τις επιπτώσεις της προκατάληψης και της διάκρισης εις βάρος αυτών που προσδιορίζονται ως ομοφυλόφιλοι ή αμφίφυλοι. Στο site της δίνονται παράλληλα και στοιχεία που δείχνουν ότι δεν υπάρχει κάποια επιστημονική βάση στο να αρνούμαστε τον γάμο σε ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι ή να αμφισβητούμε την ικανότητά τους να μεγαλώνουν παιδιά.
Σε ένα άλλο άρθρο δίνεται μια σειρά από μελέτες και παρουσιάζονται αναλυτικά οι έρευνες και τα συμπεράσματά τους για το αν οι ομοφυλόφιλοι είναι περισσότερο πιθανό ή όχι να είναι παιδεραστές έναντι των ετεροφυλόφιλων. Τόσο η APA όσο και οι μελέτες αυτές καταλήγουν στα εξής συμπεράσματα:
1. Δεν υπάρχει καμία επιστημονική βάση στο να συμπεράνουμε ότι οι μητέρες-λεσβίες ή άντρες-gay είναι ακατάλληλοι γονείς εξαιτίας του σεξουαλικού τους προσανατολισμού (Armesto, 2002; Patterson, 2000; Tasker & Golombok, 1997). Απεναντίας, τα αποτελέσματα των ερευνών δείχνουν ότι οι ομοφυλόφιλοι γονείς παρέχουν την ίδια υποστήριξη και ένα εξίσου υγιές περιβάλλον για τα παιδιά τους με τους ετεροφυλόφιλους γονείς.
2. Οι σεξουαλικές ταυτότητες (συμπεριλαμβανομένης της ταυτότητας του φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού) αναπτύσσονται με τους ίδιους τρόπους στα παιδιά των λεσβιών μητέρων, όπως κάνουν στα παιδιά των ετεροφυλόφιλων γονέων (Patterson, 2004a).
3. Μελέτες για άλλες πτυχές της προσωπικής ανάπτυξης αποκαλύπτουν ομοίως λίγες διαφορές μεταξύ των παιδιών των λεσβιών μητέρων και των παιδιών των ετεροφυλόφιλων γονέων (Perrin, 2002; Stacey & Biblarz, 2001; Tasker, 1999).
4. Δεν υπάρχει καμία πραγματική επιστημονική βάση για να αποφεύγεται η πρόσληψη ομοφυλόφιλων ή αμφιφυλόφιλων, απλά με βάση τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό, για τις θέσεις που αφορούν την ευθύνη ή την εποπτεία των άλλων, όπως παιδιά, έφηβοι ή ενήλικες.
5. Η εμπειρική έρευνα δεν αποδεικνύει ότι οι ομοφυλόφιλοι ή αμφιφυλόφιλοι άνδρες έχουν περισσότερες πιθανότητες να παρενοχλούν τα παιδιά από τους ετεροφυλόφιλους άνδρες. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι ομοφυλόφιλοι ή αμφίφυλοι δεν παρενοχλούν ποτέ παιδιά. Απλά δεν υπάρχει επιστημονική βάση για να επιβεβαιώσει ότι είναι πιο πιθανό να το πράξουν. Εξάλλου, οι περισσότεροι παιδεραστές θα λέγαμε ότι δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως έχοντες συγκεκριμένο σεξουαλικό προσανατολισμό. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι τα παιδιά και μόνο.
Κι όμως παρά τα παραπάνω, μια από τις αγαπημένες θεωρίες συνωμοσίας, αρκετών ανθρώπων (εμφανίστηκε και με την εμφάνιση της Conchita Wurst) είναι ότι οι ομοφυλόφιλοι προσπαθούν να επιβάλλουν το σεξουαλικό τους προσανατολισμό στον κόσμο και αυτό τελικά θα οδηγήσει στον κοινωνικό εκφυλισμό. Στο επόμενο λοιπόν και τελευταίο άρθρο γι αυτό το θέμα, θα αναλυθεί γιατί δεν είναι πιθανό να ισχύει κάτι τέτοιο.
