Codex Alimentarius: μια άποψη για το "σχέδιο αποπληθυσμού μέσω ελέγχου της διατροφής"

Codex Alimentarius , ο περιβόητος διατροφικός κώδικας Codex Alimentarius , ο περιβόητος διατροφικός κώδικας

(To Zyklon B γράφει τη στήλη Sci-zophrenia στο Fridge.gr)

Τον "παλιό καλό καιρό", τότε που όλα τα τρόφιμα ήταν "αγνά" και δεν είχε γεννηθεί ακόμα ο θεός Γούγλης, υπήρχαν κάτι θαυμαστά μέρη τα οποία ονομάζονταν βιβλιοθήκες, στα οποία πήγαινες αν έπρεπε να βρεις κάποια πληροφορία. Το ζαϊκλόνι θυμάται την πρώτη επαφή του με την βιβλιοθήκη, όπου μικρό και άμαθο με έπιασε η βιβλιοθηκάριος από το χέρι και σαν μια διαφορετική Σπεράντζα Βρανά με οδήγησε στο πίσω μέρος του "σπιτιού", το αναγνωστήριο της βιβλιοθήκης.

Εκεί από τα πρώτα μου κιόλας ξεφυλλίσματα άρχισα να βλέπω πως και άλλοι διαβάζουν αν και δεν  τους έβλεπα συχνά γύρω μου: μερικές σελίδες ήταν τσαλακωμένες, άλλες είχαν λιγδωμένες δαχτυλιές ή μικροσχισίματα, οι περισσότερες όμως των περισσότερων βιβλίων είχαν κυκλικά καφετιά σημάδια σαν αυτά που αφήνει η κούπα του καφέ αν δεν την σκουπίσεις καλά και την ακουμπήσεις πάνω στο βιβλίο. Τα φαγητά και οι καφέδες απαγορεύονταν στη βιβλιοθήκη, οπότε έτσι έμαθα το "μικρό μυστικό" που εξηγούσε τα σημάδια του καφέ: μπορούσες να τα πάρεις μαζί σου σπίτι!

Έκτοτε πολλά βιβλία υιοθετήθηκαν για λίγο από εμένα και περνούσαν τα βράδια τους στο σπίτι μου. Τα διάβαζα και παρατηρούσα τα σημάδια που είχαν αφήσει άλλοι, ιδίως τα κυκλικά καφετιά σημάδια της κούπας... Σιγά σιγά, σαν καλό μιμητικό ζωάκι έμαθα και εγώ να ακουμπώ την κούπα με τον καφέ μου πάνω τους. Δεν άργησα να μπω όμως στον πειρασμό...Ήθελα να μάθω παραπάνω. Τα σημάδια θα μου μαρτυρούσαν πολλά για το άτομο που διάβασε το βιβλίο. Έσκυψα, μύρισα ένα από αυτά και μια ανεπαίσθητη "γήινη" ξεθυμασμένη μυρωδιά γαργάλησε τα ρουθούνια μου. Και ναι, δεν ντρέπομαι να το παραδεχτώ, έβγαλα έξω την πρόστυχη γλωσσίτσα μου και το έγλειψα λίγο, το δοκίμασα, είχε μια ελαφριά πικράδα.

Από εκείνο το σημείο και μετά κατάλαβα πως η μισή ιστορία του βιβλίου βρισκόταν στις λέξεις και η άλλη μίση στα σημάδια πάνω του... Παρατήρησα πως τα πιο κοινωνικοπολιτικά βιβλία είχαν πιο σκούρα σημάδια, αυτός που τα διάβαζε κατανάλωνε δυνατό, σκέτο καφέ για να εστιαστεί πάνω στο δυσκολονόητο βιβλίο! Σε πιο ελαφριά ή λογοτεχνικά η ομορφιά του λόγου συνέπαιρνε τον αναγνώστη και αυτός ξεχνούσε την κούπα με τον Latte καφέ του πάνω στις σελίδες, ορισμένες φορές και τον καπουτσίνο του. Γλείφοντας  και μυρίζοντας είχα μάθει να ξεχωρίζω σχεδόν όλες τις ποικιλίες: μπορούσα να σου πω αν είναι αφρικανικό η κολομβιανό χαρμάνι, αν ο αναγνώστης προτιμούσε καφέ ή λευκή ζάχαρη... Το μικρό ζαϊκλόνι είχε πλέον εθιστεί σε αυτό το παράξενο συνήθειο της καφεβιβλιογνωσίας!

Οι εποχές πέρασαν, ήρθε το ίντερνετ και μπήκε στη ζωή μας ο Γούγλης. Τα βιβλία έμειναν στο ράφι και ήταν καιρός να "προσαρμοστώ" και εγώ και  έτσι αποφάσισα να επισκεφτώ ένα ίντερνετ καφέ. Μικρό και άμαθο, για ακόμα μια φορά μπήκα στο μαγαζί, πήγα στον κισέ και όταν ζήτησα έναν υπολογιστή - άκουσα με περισσή χαρά τον ιδιοκτήτη να με ρωτάει "για παιχνίδι ή για ίντερνετ και διάβασμα;". Έτσι, οδηγήθηκα στο "αναγνωστήριο" του μαγαζιού, στρογγυλοκάθησα και άνοιξα έναν υπολογιστή έτοιμη να διαβάσω "ψηφιακά". Ξάφνου με το που φώτησε η οθόνη είδα τα σημάδια από τις κούπες του καφέ! Μα... πώς ήταν δυνατόν; Πώς καποιος θα μπορούσε να ακουμπήσει την κούπα του κάθετα στο επίπεδο της οθόνης; Πλησίασα, μύρισα, έγλυψα τα ξεραμένα υπολλείματα και... ήταν το βαρύ κολομβιανό χαρμάνι, κάτι βαρύ και δύσκολο διάβαζε αυτός που τα άφησε πίσω του!

Βγήκα τρεκλίζοντας από το μαγαζί βουρ για βιβλιοθήκη να βρω μια απάντηση. Εκεί, στο γκισέ όπως πάντα με περίμενε η βιβλιοθηκάριος. Όταν με είδε να μπαίνω αλαφιασμένο με πλησίασε. Της είπα τι είδα στο νετ καφέ, τη ρώτησα πως είναι δυνατόν κάποιοι να αψηφούν τον νόμο της βαρύτητας και αυτή αφότου χαμογέλασε γλυκόπικρα, μου έκανε νόημα να κάνω ησυχία και με οδήγησε -από το χέρι, όπως παλιά- πίσω στο αναγνωστήριο. Τότε πίσω από τα ράφια το είδα! Ήταν τρεις τύποι σκυμμένοι πάνω από τα τραπεζάκια τους, με το βιβλίο στο χέρι και τα παντελόνια κατεβασμένα. Μόνο που τα βιβλία δεν τα είχαν μπροστά στα πρόσωπά τους αλλά τα είχαν κολλήσει σχεδόν με πάθος πάνω στα γυμνά τους κωλομέρια και τα πηγαίνανε πέρα δώθε. "Διαβάζουν με ...τις σούφρες τους;!;!", την ρώτησα γεμάτος έκπληξη και φρίκη και η βιβλιοθηκάριος με διόρθωσε "διαβάζουν με τις μυωπικές σούφρες τους, δες πόσο κολλητά τα κρατάνε - ούτε μισό εκατοστό απόσταση!".

Μπορεί να μην ξαναπάτησα στη βιβλιοθήκη αλλά η όλη εμπειρία μού άφησε κάτι πέρα από τις τάσεις κοπρολαγνίας που ακόμα προσπαθώ να κουμαντάρω: τη γνώση πως πολλοί άνθρωποι διαβάζουν με τον κώλο τους. Ακόμα και η επιλεκτική προσοχή και η επιλεκτική μνήμη δεν φτάνουν να εξηγήσουν το πώς ένα άτομο με πλήρεις αναγνωστικές ικανότητες μπορεί άλλα να διαβάσει και άλλα να καταλάβει. Παραδείγματα τέτοια υπάρχουν πάμπολλα, όρεξη να έχεις να τα ξεθάβεις... Το παράδειγμα όμως που θα πιάσουμε σήμερα είναι αυτό που διάβασες στον τίτλο: το φοβερό και τρομερό Codex Alimentarius ή μάλλον το πως έφτασε στα αυτιά/μάτια σου!

Τι είναι το Codex Alimentarius;

Το Codex Alimentarius ουσιαστικά μεταφράζεται σε "βιβλίο των τροφών". Είναι μια διεθνώς αναγνωρισμένη συλλογή από standards που αφορούν οποιαδήποτε τροφή, σε όλα της τα επίπεδα: από το πως θα πρέπει να συλλεχθεί, τι ελέγχους θα πρέπει να περάσει, πώς θα πρέπει να συσκευαστεί, τι πρέπει να γράφει πάνω η ετικέτα έως και πώς πρέπει να μαγειρευτεί - όλα αυτά υπό το πλαίσιο της ποιότητας και της ασφάλειάς της. Φαντάσου το σαν μια τεράστια λίστα που λέει "το καλύτερο θα ήταν η τάδε διαδικασία να γίνεται έτσι" για κάθε τρόφιμο (ακόμα και για τα "μεταλλαγμένα"). Σκέψου το σαν ένα σύστημα πιστοποίησης της τροφής (βλέπε ISO ή HACCP) και δες το όχι ως "νόμο που επιβάλλεται" αλλά περισσότερο ως "οδηγίες/συμβουλές". Ως τώρα η κάθε χώρα ήταν ελεύθερη στο αν θέλει να το εφαρμόσει ή όχι, μπορούσε αν ήθελε να μετατρέψει όλο ή άρθρα του σε νόμους, αν θεωρούσε πως διαφυλάσσει την υγεία των καταναλωτών.

http://www.youtube.com/watch?v=9RAxMZofQME

Πώς όμως εσύ άκουσες κάτι τόσο φλώρικο και βαρετό και μάλιστα ασχολείσαι με αυτό; Είχε πέσει η ιστοσελίδα του Facebook, δεν είχες τι να κάνεις και άρχισες να ψάχνεις την παγκόσμια νομοθεσία; Όχι ακριβώς - έπεσες πάνω σε δημοσιεύσεις (και επαναεπαναεπαναδημοσιεύσεις) ενός κειμένου το οποίο προειδοποιεί για τον Codex Alimentarius. Λέει πως είναι "το απόλυτο μέσο για να μας εξολοθρεύσουν όλους σε μια φρενήρη προσπάθεια αποπληθυσμού του πλανήτη", πως είναι "μέθοδος ελέγχου των μαζών", "διατροφική γενοκτονία" και "σχέδιο μαζικής εξόντωσης". Το ενδιαφέρον ουσιαστικά γι' αυτόν τον κώδικα, ο οποίος υπάρχει από αρκετά παλιά, αναζωπυρώθηκε όταν με αρκετά ύποπτο τρόπο (στην ζούλα) ψηφίστηκε στην Αμερική η τροπολογία S-510 του κώδικα που αλλάζει κάποια πράγματα αλλά κυρίως -απ' όσο φαίνεται- κάνει τον κώδικα υποχρεωτικό για όλες τις χώρες του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, στον οποίο ανήκει και η Ελλάδα. Αν όντως επιβληθεί και στην Ελλάδα ο κώδικας, οποιαδήποτε παράβασή του θα επιφέρει οικονομικές και άλλες κυρώσεις. Σκέψου το σαν έναν νόμο που, αντί με τη παράβαση του να τιμωρείται ένα άτομο, τιμωρείται μια χώρα.

Υπέροχα, ακόμα ένας νόμος... Είχαμε λίγους και θέλαμε έναν παραπάνω. Πού είναι όμως το τρομαχτικό και το φρικαλέο στο Codex και στον S-510;

Έλα ντε. Αν θες να απολαύσεις τον θεσπέσιο ήχο των καλοκαιρινών τζιτζικιών απλά ρώτα στην παρέα που συζητιέται το θέμα "ποιος έχει διαβάσει το Codex Alimentarius ή έστω το S-510;". Κανείς! Παρόλαυτα θα δεις πως όλοι  έχουν άποψη, όλοι έχουν δει κάποιο ντοκυμαντέρ γι' αυτόν, όλοι έχουν διαβάσει κάποια κριτική γι' αυτόν, αλλα ύποπτα λίγοι μπήκαν στον κόπο να διαβάσουν το πρωτότυπο κείμενο. Γιατί; Διότι και το Codex Alimentarius αλλά και ο νόμος S 510 είναι τρομερά δυσεύρετα! Μας τα κρύβουν!

http://www.youtube.com/watch?v=nZpOAauAvjI

Το τρομαχτικό και το φρικαλέο έρχεται από... τις ιστοσελίδες και τα video που αναφέρονται στο Codex: δεν έχεις αναρωτηθεί ποτέ πως γίνεται να υπάρχουν "τρομολάγνοι" δημοσιογράφοι και μάλιστα να είναι "πετυχημένοι" αν ο τρόμος δεν πουλάει; Ένα τέτοιο "ελληνικό" δείγμα μπορεί να βρεθεί σε αυτή την ιστοσελίδα, το κείμενο που θα διαβάσεις κυκλοφορεί κυριολεκτικά παντού στο ίντερνετ. Τι λέει περιληπτικά το κείμενο; Πως την γάμησες χοντρά φίλε αναγνώστη!

Έχει και λέει επι τροχάδην: βιταμίνες και μέταλλα θα κηρυχθούν παράνομα (σκληρός καιρός για τους Manowar), δεν θα μπορείς να τις παίρνεις ούτε σε συμπλήρωμα (χαπάκι) σε "θεραπευτικές ποσότητες", και τα τρόφιμα θα ακτινοβολούνται με ραδιενέργεια για να γίνουν πιο φτωχά σε αυτά τα στοιχεία. Το νερό υποχρεωτικά θα φθοριώνεται και το φθόριο αυτό θα βγαίνει από "απόβλητα". Οι αγελάδες υποχρεωτικά θα λαμβάνουν την "αυξητική ορμόνη" rBGH για να παράγουν περισσότερο γάλα και θα παίρνουν επίσης αντιβιωτικά. Θα επιτραπεί η παρουσία αφλατοξίνης (την θυμάσαι;) στην τροφή και τέλος θα απαγορευτεί η πώληση φαρμακευτικών βοτάνων. Όλα αυτά φυσικά θα γίνουν για να μας ξεκάνουν...

Ωχ... Θα τα πιάσουμε ένα ένα;


Ναι, όντως τη γάμησες... Θα τα πιάσουμε ένα ένα και θα αφήσουμε άλλα τόσα παρόμοια.  Έχε κατά νου επίσης πως για  όλα αυτά που αναφέρουν παραπάνω, δεν δίνουν το κομμάτι του νόμου που τα αναφέρει.

Βιταμίνες και μέταλλα λοιπόν...

Ο νόμος ουσιαστικά αναφέρει πως οι βιταμίνες μπορούν να έχουν παρενέργειες, οπότε τα συμπληρώματα διατροφής που τις περιέχουν θα πρέπει να έχουν κάποιο όριο στο τι ποσότητες χρησιμοποιούν. Π.χ., θα δεις πως ορισμένα σκευάσματα βιταμίνης C την έχουν σε ποσότητα πολύ μεγαλύτερη από ο,τι προτείνεται ως μέση ανάγκη του οργανισμού (περιέχει 1000% της Συνιστώμενης Ημερήσιας Δόσης [ΣΗΔ]). Οι παρενέργεις που θα δεις εδώ θα σου θυμίσουν περισσότερο "χαρτάκι φαρμάκων". H υπερβιταμίνωση με βιταμίνη A μπορεί να προκαλέσει ζημιές στο συκώτι, τριχόπτωση, ίσως και φαινόμενα οστεοπόρωσης.

Εδώ επίσης γίνεται από το ελληνικό κείμενο άλλη μια παρανόηση: η φράση "θεραπευτικές ποσότητες" προκύπτει από τον αμερικάνικό νόμο περι σκευασμάτων. Αυτός θεσπισμένος από το FDA (σαν τον δικό μας ΕΟΦ), αναφέρει πως "ένα σκεύασμα για να μπορεί να αναγράφει πως μπορεί να θεραπεύσει ή να προλάβει κάποια νόσο θα πρέπει να έχει αποδειχθεί η αποτελεσματικότητά του επιστημονικά". Για αυτό βλέπεις οι παράξενες σκόνες του εξωτερικού να έχουν πάνω στα μπουκαλάκια τους το περιβόητο "This product is not meant to diagnose or treat any condition". Είναι ουσιαστικά ένα παραθυράκι του νόμου που επιτρέπει την διακίνηση πολλών σκευασμάτων (και φυτικών) που είναι "ευρέως γνωστά" για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες, χωρίς αυτές να έχουν αποδειχθεί και έτσι μπορείς να βρεις τα πάντα στην αγορά, αρκεί να μην πλασάρονται ως "φάρμακευτικά". Δεν "απαγορεύονται οι βιταμίνες", απαγορεύονται οι υπερβολικές δόσεις τους σε συμπληρώματα διατροφής.

http://www.youtube.com/watch?v=5SMgfR2m4Lc

Και η ακτινοβόληση;

Η ακτινοβόληση που προτείνεται δεν εξαλείφει τις βιταμίνες ή τα μέταλλα, αλλά προτείνεται για τους μικροοργανισμούς (βακτήρια, ιοί). Στα χαμηλά  επίπεδα που χρησιμοποείται η ραδιενέργεια δεν προκαλεί τέτοιου είδους απώλειες στα τρόφιμα, χώρια που τα μέταλλα λίγο δύσκολο να εξαλειφθούν (μπορούν να "μεταστοιχειωθούν", βλέπε... φιλοσοφική λίθος, αλλά θέλουν πολύ περισσότερη ραδιενέργεια).

Το φθόριο όμως; Το νερό;

Το φθόριο που προέκυψε; Α, ναι, το βάζουν σε οδοντόπαστες και νερό για να μας ελέγχουν. Εδώ όποιος έχει βρεί δυσκολίες στο να βρει πηγές που στηρίζουν με επιχειρήματα (επιστημονικά και... μη), το ότι το φθόριο έχει "κατευναστικά" και "ζομποποιητικά" αποτελέσματα, ας μην κοιμάται μόνος τα βράδια κλαίγοντας - ας μάθει πως υπάρχουν και άλλοι με την ίδια δυσκολία. Επιχειρήματα, κύριοι! Το ότι θα βγαίνει το φθόριο από απόβλητα δεν γνωρίζω από που προέρχεται αλλά ακόμα και σε αυτό το τρομαχτικό σενάριο... εχμ... αν το καλοσκεφτείς το νερό φτιάχνεται από οξυγόνο που είναι "οξειδωτικό, επικίνδυνο και εύφλεκτο" και το εκρηκτικό υδρογόνο. Η προέλευση μιας ουσίας δεν έχει σημασία αν η απομόνωσή της ήταν καλή, ούτε ο τρόπος που έγινε η σύνθεσή της. Ακούς εσύ εκεί στο βάθος του γκούλαγκ (πηγή;);

Οι αγελάδες και οι ορμόνες;

Φθάνουμε λοιπόν και στην περίπτωση των ορμονών στις αγελάδες: οι ορμόνες που αναφέρονται είναι ανασυνδυασμένες ορμόνες (διάβαζε: γενετική μηχανική) και χρησιμοποιούνται για να κατεβάσει η αγελάδα γάλα  Αυτό έχει δύο αποτελέσματα που ανησυχούν κάθε "αγανακτησμένο" καταναλωτή. Το πρώτο είναι πως οι αγελάδες παρουσιάζουν μαστίτιδα (όπως η μανούλα σου όταν ήσουν παιδούλα που της είχες μαδήσει τις ρωγίτσες) για την οποία οι κτηνοτρόφοι χρησιμοποιούν αντιβιωτικά για να την αντιμετωπίσουν.

Το δεύτερο είναι πως στο γάλα αυτών των αγελάδων παρατηρούνται αυξημένες ποσότητες της ορμόνης IGF (μια ορμόνη με "αναβολικά" αποτελέσματα). Όσον αφορά το πρώτο ναι, μπορούν να αναπτύξουν μαστίτιδα αλλά... η χρήση της ορμόνης  rBGH δεν είναι υποχρεωτική, σε διάφορες χώρες είναι κάτι που το "σνομπάρουν". Η χρήση των αντιβιωτικών δεν είναι "απαιτούμενη" για τη θεραπεία της μαστίτιδας, οπότε αυτό είναι επιλογή του κτηνοτρόφου. Πολλοί επίσης φοβούνται την ορμόνη που εκκρίνεται στο γάλα της αγελάδας, την IGF. Η ερώτηση εδώ είναι η εξής: "γιατί τα μπιλντέρια στα γυμναστήρια την βαράνε ένεση αυτή αντί να την παίρνουν σε χαπάκι;". Διότι αν φας IGF θα τη χωνέψεις (πρωτεϊνη λέμε!) και δεν θα περάσει στο αίμα σου ακέραια. Κοινώς; Άκόμα και να ήταν επιβεβλημένη η χρήση ορμονών στην αγελάδα, εσύ δεν θα πάθαινες κάτι πίνοντάς το!

http://www.youtube.com/watch?v=eF_M13CMS6w

Και το ότι θα μας δηλητηριάζουν με αφλατοξίνες;

Οι αφλατοξίνες που αναφέρονται (στο κρέας) βρίσκονται στα φυστίκια και άλλους ξηρούς καρπούς κυρίως και αποτελούν προϊόν μυκήτων. Ο νόμος δεν επιβάλλει την παρουσία της αφλατοξίνης ούτε την "ανέχεται" σε μεγάλα επίπεδα: αναφέρει απλά πως είναι αποδεκτό να περιέχεται στην τροφή ως ένα Χ ποσοστό. Είναι αδύνατον να αποφύγεις τις αφλατοξίνες, αλλά μπορείς να ελέγχεις τα τρόφιμα για τα επίπεδά τους και να βάζεις σε καραντίνα αυτά που την περιέχουν άνω των συμφωνημένων ορίων (τα όρια μπορούν να αλλάξουν, ανάλογα το τι δείχνουν οι κατα καιρούς έρευνες).

Ναι, καλά όλα αυτά αλλά τα βότανα που θα μας απαγορεύσουν;

Η πώληση βοτάνων με φαρμακευτικές ιδιότητες είναι τεράστια συζήτηση από μόνη της - πολύ δύσκολα μπορεί να εμποδιστεί, το παιχνίδι "γάτας-ποντικιού" που συμβαίνει στην Αμερική μπορεί να εφαρμοστεί και εδώ όπου τα φαρμακευτικά βότανα θα πωλούνται με το αντίστοιχο σηματάκι (δεν είναι για διάγνωση ή θεραπεία) οπότε μην φρικέρνεις με τη διαθεσιμότητά τους. Έχε κατά νου όμως πως και αυτά έχουν παρενέργειες και πως το ότι "ακούς" πως ένα βότανο θεραπεύει κάτι δεν είναι σώνει και καλά έγκυρο ε; Ακόμα και υπό αυστηρότατες συνθήκες τα βότανα θα μπορούσαν να πωλούνταν ως "διακοσμητικά" ή ως "αρωματικά". Ένα παράδειγμα "απαγορευμένου" (από τον ΕΟΦ!) βοτάνου το οποίο μπορεί να βρεθεί με μεγάλη ευκολία στα βοτανοπωλεία είναι η εφέδρα.

Ποια η άποψή σου για το Codex, θα κάνει κακό;

Εξαρτάται από το πώς θα εφαρμοστεί. Οι διατάξεις του θα μπορούσαν να βλάψουν μικρομεσαίους παραγωγούς διότι τίθεται το θέμα του πως θα πληρώσουν τους ελέγχους που πιστοποιούν πως το προϊόν τους είναι ασφαλές. Το να μπορούν να "εξασφαλίσουν" το προϊόν τους σύμφωνα με τις μεθόδους που προτείνονται μπορεί να γίνει αρκετά ακριβό. Αυτός ίσως είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος που θα έδινε προβάδισμα σε εταιρείες με μεγαλύτερο budget.

Πέραν αυτού, αν εγώ δομούσα την πραγματικότητα που βιώνεις θα φρόντιζα να είσαι ελεύθερος να κάνεις ό,τι θες. Ναι, πραγματικά! Να φας ό,τι θες, να καπνίσεις ό,τι θες, να γιατρευτείς όπως θες ή να πεθάνεις προσπαθώντας. Στο δικό μου κράτος θα μπορούσες να αγοράσεις και αρσενικό (το βαρύ μέταλλο ντε, όχι τον Γιώργο τον κουνιστό που ακούει Twisted Sister), να το φας αν θες, αλλά υπ' ευθύνη σου. Η μόνη "τιμωρία" που θα έπεφτε θα ήταν αν ο κατασκευαστής/προμηθευτής της σκόνης, του χαπιού ή του βοτάνου δεν ανέφερε τι περιέχει μέσα ή αν έκανε ψευδή δήλωση περί τούτου. Όπως και να έχει, ακόμα και να επιβληθούν αυστηρότερα μέτρα από αυτά που αναφέρονται στην ελληνική εκδοχή του κειμένου, ου χουριάτς είναι πάντα πιο έξυπνος : θα βρει τρόπο να "λυγίζει" τον νόμο όπως κάνει και για τόσα άλλα.

http://www.youtube.com/watch?v=cDpP-BVYt5Q

Τι πιο ταιριαστό τέλος εδώ από το να δοκιμάσουμε να απαντήσουμε την ερώτηση που θέτει ο συγγραφέας του κειμένου που σουλατσάρει στο email σου: "μήπως όμως δε γνωρίζουμε την ιστορία του παρανοϊκού συλλογικού νου;". Τη γνωρίζουμε χιλιετηρίδες τώρα, γι' αυτό και σάλεψες με τον Codex Alimentarius... Μακάρι όση προσοχή δείχνεις πως ασκείς στο τι μπαίνει στο στόμα σου να έδειχνες και για το τι μπαίνει στο κεφάλι σου: πράγματα που μπαίνουν από το στόμα σου αργά ή γρήγορα θα βγουν, αν μπούν στο κεφάλι σου μπορούν να μείνουν για πάντα.

Το αυθεντικό άρθρο μπορεί να βρεθεί ΕΔΩ