Jean-Paul Sartre - "Γράμματα στον Κάστορα"
Στη Σιμόν ντε Μπωβουάρ. 14 Ιουλίου
(...)
Έκανε λοιπόν μούτρα κι εγώ γκρίνιαζα. Πήγαμε στο Φάλσταφ και την κατσάδιασα κανονικά. Τότε έπεσε μονοκόμματα, σαν κομμένο δέντρο, στην αγκαλιά μου και μου ζήτησε να την πάω σπίτι μου, και το έκανα.
Μίλαν Κούντερα - Το αστείο
Η φυσική αγάπη σχεδόν σπάνια ενώνεται με την αγάπη της ψυχής. Τι ακριβώς κάνει η ψυχή, όταν το σώμα σμίγει με κινήσεις τόσο αιώνιες, τόσο καθολικές κι αμετάβλητες με άλλο σώμα; Τι δεν επινοεί σ' αυτές τις στιγμές φανερώνοντας την υπεροχή της πάνω στην αδρανή μονοτονία της σαρκικής ζωής!
Η διακριτική γοητεία της μέσης ηλικίας
Η οικογένεια ως ζωντανός οργανισμός διανύει έναν κύκλο ζωής. Ένας παράγοντας που μας επιτρέπει να χωρίσουμε αυτόν τον κύκλο σε φάσεις είναι οι ηλικίες των μελών.
Σκέπτουμαι μια ζωή που θα ‘τανε βαριά σα σήμερα…
Τα χρήματα δεν φέρνουν την ευτυχία, αλλά...
Έχουν υπάρξει πολλές έρευνες γύρω από τη σχέση ανάμεσα στα χρήματα και το κατά πόσο φέρνουν την ευτυχία. Αυτό στο οποίο φαίνεται να συμφωνούν οι περισσότερες έρευνες έως τώρα είναι πως υπάρχει μια συσχέτιση μεταξύ των δύο, αλλά σίγουρα αυτή η σχέση δεν είναι ξεκάθαρη και γραμμική.
Nazim Hikmet - Νανούρισμα στο γιο μου
O πατέρας-ποιητής παραστέκεται στο άρρωστο παιδί του και υπαγορεύει στη μητέρα το παρακάτω ασυνήθιστο νανούρισμα.
Οι φίλοι μας ορίζουν τις απόψεις μας
Όλοι μας έχουμε τη τάση να επιλέγουμε για παρέες και φίλους άτομα που έχουν απόψεις που ταιριάζουν με τις δικές μας. Είναι απολύτως λογικό να συμβαίνει αυτό. Αν δεν ταίριαζαν οι ιδέες τους και τα πιστεύω τους με τα δικά μας θα δυσκολευόμασταν να βρούμε κοινά σημεία και έτσι δεν θα μπορούσαμε να έρθουμε κοντά.
Αξιότιμοι γονείς, μεγαλώσατε παιδιά ή νάρκισσους;
Και έπειτα λένε πως τα παιδιά άλλαξαν. Φυσικά και άλλαξαν. Ανατρέχοντας στη δική μου εποχή, που δεν είναι δα και τόσο μακρινή, τα παιδιά άλλαξαν. Μικροί και παρεξηγημένοι ήρωες, εάν μου επιτρέπετε.
Edgar Morin: «Τι είναι μία λογική ζωή;»
Eύα Στάμου, Η επέλαση της ροζ λογοτεχνίας
Στο Ημερολόγιο της Μπρίτζετ Τζόουνς πρωταγωνιστεί μία συνηθισμένη Αγγλίδα μικροαστικής καταγωγής που προσπαθεί να κάνει καριέρα σε εκδοτικό οίκο. Εκεί, αντιμετωπίζει ποικίλα εμπόδια επιστρατεύοντας την υπομονή, την πονηριά και το χιούμορ της.
Τραβάτε με κι ας κλαίω
Στα διαπροσωπικά παίγνια των ανθρώπων , η θέση του θύματος είναι καταρχήν περιζήτητη. Καθένας σπρώχνει , τραβάει, κάνει κόλπα, βάζει στους άλλους ή στον εαυτό του τρικλοποδιές, κινεί γνωστούς και βάζει μέσον, εξαντλεί πόρους και μυαλό, κατά κανόνα ασυναίσθητα, ασυνείδητα, ώστε να βρεθεί εκείνος στην θέση του θύματος, όποτε προβλέπεται και συχνά προβλέπεται.
Όχι άλλες συμβουλές...
Έχουν ζητήσει σε όλους μας και έχουμε όλοι μπει στον πειρασμό ή πέσει στην παγίδα να δώσουμε τις σωστότερες.
Ο λόγος για τις συμβουλές, που δυστυχώς ή ευτυχώς είναι αναπόσπαστο μέρος της ανθρώπινης φύσης.
Μήπως όμως κάποιες φορές το ποτήρι ξεχειλίζει;