Μάργκαρετ Άτγουντ | Άλας
Βασίλης Καραβίτης | Το άπιαστο Πρo-πο
Ωραία λοιπόν.
Ας συνεχίσουμε κι απόψε την κουβέντα μας.
Για πόλεις που θα βρούνε το νέο σφυγμό τους
γι' ανθρώπους που θα φέρουνε νεόκοπους προορισμούς
Γιάννης Βαρβέρης | Σχέδιο Ύπνου
Τελευταία νυστάζω.
Στάζω τον ύπνο σε ό,τι κάνω.
Εγώ που δεν γνωρίζω στο λεκανοπέδιο άλλον
ευφυέστερο από μένα
θέλω να κοιμηθώ.
Μενέλαος Λουντέμης: «Αν μ’ αγαπούσες δε θα μου το’ λεγες...»
Αχ, τι βαρύ έγκλημα έκανα να μην πω πως σ’ αγαπούσα πολύ, πολύ,
όσο δε λέγεται, όσο δε γράφεται, όσο δεν αντέχεται.
Τότε μπορεί και να μην έφευγες.
Μενέλαος Λουντέμης | Ό,τι αγαπήσαμε
Τον αγαπήσαμε, πολύ τον αγαπήσαμε
αυτόν τον απαίσιο – αυτόν τον θεσπέσιο –
κόσμο μας.
Τον αγαπήσαμε κι ας τον βλέπαμε
πίσω απ’ τα σίδερα.
Κατερίνα Αγγελάκη – Ρουκ: «Τι θέλει το πουλί απ’ το δωμάτιο;»
Ποιος χτυπάει το τζάμι;
Ένα πουλί!
Φαντάστηκες ποτέ πουλί
τόσο επίμονα με τη μύτη
τικ τικ, τικ τικ
κι έπειτα πάλι: τικ τικ…
Κική Δημουλά | Σχολαστικότητες
Charles Bukowski | Ο χορός της ζωής
Η περιοχή που διαχωρίζει την ψυχή απ’το μυαλό
προσβάλλεται ποικιλοτρόπως
από την εμπειρία –
Κάποιοι χάνουν όλο το μυαλό και γίνονται ψυχή:
τρελοί.
Μπέρτολτ Μπρέχτ | Το κομμένο σκοινί
Pablo Neruda | Θα ξέρεις πως δε σ’αγαπώ
Θα ξέρεις πως δε σ' αγαπώ και πως
σ' αγαπώ αφού η ζωή μας δυο έχει τρόπους,
η λέξη είναι φτερούγα της σιωπής,
έχει η φωτιά το 'να μισό από κρύο.
Τάσος Λειβαδίτης | Σε παλιό στυλ
Οι εραστές είναι ακριβά, ένδοξα κύπελλα, όπου ο ένας πίνει τον άλλον.
Το πρωί πηγαίνουν σε ολοπόρφυρους, βασιλικούς δρόμους
και το βράδυ πλαγιάζουν σε κρεβάτια κι από θρύλους πιο βαθειά.
Τάσος Λειβαδίτης | Την πόρτα ανοίγω το βράδυ
Την πόρτα ανοίγω το βράδυ,
τη λάμπα κρατώ ψηλά,
να δούνε της γης οι θλιμμένοι,
να ’ρθούνε, να βρουν συντροφιά.