Τί συμβαίνει επιτέλους με την ορθοδοξία στην Ελλάδα;

Τί συμβαίνει επιτέλους με την ορθοδοξία στην Ελλάδα;

Δεκαπενταύγουστος στο εξοχικό. Ξυπνάω το πρωί και ανοίγω την τηλεόραση να δω ότι έχασα από το προηγούμενο βράδυ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο στην Βραζιλία. Ο τελικός του τένις ανδρών και ο τελικός τριπλούν γυναικών έγιναν ξημερώματα την ώρα που κοιμόμουν. Πρώτο σοκ. Η ΕΡΤ1 και η ΕΡΤ3 έδειχναν θεία λειτουργία. Στην κορύφωση των Ολυμπιακών Αγώνων και δυο από τα τρία κρατικά κανάλια έδειχναν εκκλησίες με παππάδες και το ποίμνιό τους. Δεν αρκούσε η λειτουργία από την εκκλησία στην Τήνο που έδειχνε η ΕΡΤ1, έπρεπε να δούμε και τον Άνθιμο στην ΕΡΤ3 και ενδεχομένως να ακούσουμε άλλο ένα ρατσιστικό και ομοφοβικό παραλήρημα του.

Ανοίγω το tablet να δω, τουλάχιστον, εκεί τα video από τα αγωνίσματα που με ενδιέφεραν. Δεύτερο σοκ. Το μάτι μου πέφτει στις ειδήσεις. Ο κεντρώος και φιλελεύθερος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Κυριάκος Μητσοτάκης, έκανε την εξής δήλωση: «Παρά τις δυσκολίες μπορούμε, με τη βοήθεια και τη δύναμη της Παναγίας, να τα καταφέρουμε. Στην Παναγία, άλλωστε, ο λαός μας ακουμπά τον πόνο, τις αγωνίες, τις ελπίδες και τις προσευχές του». Ένας νέος (στην ηλικία) πολιτικός, με σπουδές στο Harvard, με διεθνείς παραστάσεις, αισθάνεται την ανάγκη να απευθυνθεί πρωτίστως στο εκ δεξιών του χριστιανοδημοκρατικό κοινό.

Το τρίτο σοκ δεν ήταν ακριβώς σοκ γιατί οι δηλώσεις προήλθαν από τον Προκόπη Παυλόπουλο. Που είναι όμως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Από την Παναγία Σουμελά λοιπόν, ο ΠτΔ διάλεξε την ημέρα της κοίμησης της Θεοτόκου για να επιτεθεί στην Τουρκία για την γενοκτονία των Ποντίων. Προφανώς απευθυνόταν στο σωστό ακροατήριο, αυτό που αρέσκεται να ακούει θρησκευτικές και εθνικιστικές κορώνες ταυτόχρονα.

Δεν θα ασχοληθώ με τις δηλώσεις των υπολοίπων (την κυβέρνηση εκπροσώπησε επάξια ο Πάνος Καμμένος ο οποίος μας κούφανε με «την Υπέρμαχο Στρατηγό») αλλά αντιλαμβάνεστε ότι κινήθηκαν σε ανάλογους τόνους. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, o οποίος δήλωσε άθεος πριν γίνει πρωθυπουργός, σε ανύποπτο χρόνο έχει κάνει δηλώσεις όπως «Δεν πιστεύω στο Θεό πάω όμως στην εκκλησία γιατί σέβομαι την θρησκεία» και «Δεν πιστεύω στο Θεό πάω όμως στο Άγιον Όρος γιατί σέβομαι τους μοναχούς που δίνουν μάχη καθημερινά, διατελώντας ένα πολύ δύσκολο έργο. «Σέβομαι τους Ιερείς και το κοινωνικό τους έργο». Και βέβαια δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό σε αυτές τις δηλώσεις (κι εγώ, άθεος ων, σέβομαι το κοινωνικό έργο των ιερέων) υπάρχει όμως ύποπτη σιγή όταν ιερείς κάνουν μισαλλόδοξες, ρατσιστικές και ομοφοβικές δηλώσεις, ακόμα και εναντίων μελών της κυβέρνησης, όπως η επίθεση του Αμβρόσιου προς τον υπουργό Παιδείας προ μηνών.

Και αν υποθέσουμε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ψαρεύει για ψήφους στα νερά της χριστιανικής δεξιάς και τους χαϊδεύει τ’ αυτιά, τι είναι αυτό που οδηγεί τα αριστερά και προοδευτικά μέλη της κυβέρνησης, δηλωμένοι άθεοι πολλοί από αυτούς, να εντείνουν τους εναγκαλισμούς τους με την εκκλησία, να φιλάνε εικόνες και χέρια ιερέων; Τι συμβαίνει τελικά με την ορθοδοξία στην Ελλάδα; Γιατί κυβερνήσεις επί κυβερνήσεων δεν μπορούν να θεσμοθετήσουν την καύση των νεκρών; Γιατί εν έτει 2016 τα σχολικά βιβλία ως προς το θρησκευτικό τους αλλά συχνά και το ιστορικό τους περιεχόμενο πρέπει τυπικά ή άτυπα να λογοκρίνονται από το ιερατείο; Τι είναι αυτό σε τελική ανάλυση που καθιστά τον αυτονόητο για δυτική χώρα διαχωρισμό του κράτους με την εκκλησία, θέμα ταμπού ακόμα και για την αριστερή σημερινή κυβέρνηση;

Προς άγραν ψήφων θα μου πείτε. Θα σας πίστευα, μέχρι πριν μερικά χρόνια. Πρόσφατη έρευνα της Kapa Research (Απρίλιος 2015) δείχνει τα πράγματα αρκετά διαφορετικά απ’ όσο τα φαντάζεται και ο πιο απαισιόδοξος κοσμικός. Το 17,4% δηλώνουν άθεοι ενώ άλλο ένα 7,4% δηλώνουν αγνωστικιστές. Ένα εντυπωσιακό 25% περίπου, ενώ σε ανάλογες έρευνες πριν 10 χρόνια τα ποσοστά αυτά δεν ξεπερνούσαν το 3%. Το 49,9% δηλώνει ότι η θρησκεία παίζει μικρό ή καθόλου ρόλο στην ζωή του. Το 45,9% δηλώνει άθρησκο (not religious) όταν το αντίστοιχο ποσοστό το 2001 ήταν 13%. Το 74% πηγαίνει σπάνια ή ποτέ στην εκκλησία. Το 41% πιστεύει ότι τα θρησκευτικά στα σχολεία δεν θα έπρεπε να είναι υποχρεωτικά ενώ άλλο ένα 45% πιστεύει ότι θα πρέπει να αντικατασταθούν με θρησκειολογία.

Με όλα τα παραπάνω ευρήματα και με αριστερή κυβέρνηση στην εξουσία, η πλειοψηφία των οποίων ορκίστηκαν με πολιτικό όρκο και δηλώνουν άθεοι, γιατί κανείς δεν τολμά να ανοίξει το θέμα του διαχωρισμού κράτους εκκλησίας; Γιατί ο άθεος πρωθυπουργός και ο άθεος υπουργός παιδείας συνεχίζουν τα χειροφιλήματα στους εκπροσώπους του ιερατείου; Αντίθετα, προβαίνουν σε δηλώσεις καθησυχασμού της εκκλησίας ότι δεν πρόκειται να απολυθούν ιερείς, ούτε να μειωθούν οι μισθοί τους, προκαλώντας αν μη τι άλλο μια κοινωνία στα όρια της εξαθλίωσης (ή και κάτω από αυτά).

Και αν συμβαίνουν αυτά σήμερα, τι θα γίνει αύριο όταν κυβέρνηση (ή κορμός της) θα είναι η Νέα Δημοκρατία, μεγάλα τμήματα της οποίας αποτελούνται από χριστιανοδημοκράτες και συντηρητικούς;

Τελικά τι συμβαίνει με την ορθοδοξία στην Ελλάδα και πότε επιτέλους θα πάψουμε να είμαστε η τελευταία θεοκρατία της Δύσης;

Είμαστε εμποτισμένοι εξ απαλών ονύχων με το μικρόβιο της ορθοδοξίας. Μαθαίνουμε από παιδιά ότι η Παναγία, ως άλλη θεά Αθηνά στον Τρωικό πόλεμο, πολεμά μαζί με τους Έλληνες, βοηθώντας μας να κατατροπώσουμε τους αλλόθρησκους (αλλόθρησκοι λογίζονται και οι καθολικοί). Μαθαίνουμε από παιδιά σαν ιστορικά γεγονότα αστικούς μύθους, όπως το κρυφό σχολειό. Μαθαίνουμε, εσφαλμένα, ότι η ορθόδοξη εκκλησία μας κράτησε ενωμένους κατά την διάρκεια της τουρκοκρατίας. Δεν μαθαίνουμε για τον πραγματικό της ρόλο, κατά της ελληνικής επανάστασης, δεν μας λέει κανείς ότι η εκκλησία αφόρισε την επανάσταση. Το ίδιο μας το σύνταγμα ξεκινάει με την φράση «Εις το όνομα της Αγίας, Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος». Σε όλες τις θρησκευτικές γιορτές, καλή ώρα, κατακλυζόμαστε από εικόνες με γονυκλισίες από ανώνυμους και επώνυμους. Οι τελευταίοι δε, οι περισσότεροι τέλος πάντων, αισθάνονται την ανάγκη, όπως οι πολιτικοί, να δηλώσουν με κάθε τρόπο την πίστη τους και να αποδώσουν στα θεία τις επιτυχίες τους.

Να τι συμβαίνει με την ορθοδοξία στην Ελλάδα. Και δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος ότι κάποια στιγμή σύντομα θα πάψουμε να είμαστε η τελευταία θεοκρατία του δυτικού κόσμου.