«Τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα θεωρούνται από πολυτέλεια έως ανοησία»

22.01.2014
«Τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα θεωρούνται από πολυτέλεια έως ανοησία»

Το όνομα του Γρηγόρη Βαλλιανάτου έχει συνδεθεί με πολλές ιδιότητες. Δημοσιογράφος, σύμβουλος πολιτικών, εκπρόσωπος των ομοφυλοφίλων και πλέον με την πολιτική. Τα post του στην σελίδα του στο facebook, προκαλούν ποικίλες αντιδράσεις, ενώ η φράση του «Απόψε δυστυχώς είμαστε όλοι Χ.Α.», για την οποία δηλώνει πως δεν έχει μετανιώσει, ξεσήκωσε σωρεία συζητήσεων.

Ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος, μιλά στο postin.gr για την ενασχόλησή του με την πολιτική, τον Γιώργο Παπανδρέου, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τον φασισμό αλλά και για το θρυλικό Factory.

Αν σας ρωτούσα τι επάγγελμα κάνετε τι θα μου απαντούσατε;

Μάρκετινγκ. Παλαιότερα ασχολούμουν με τη δημοσιογραφία. Όταν όμως ασχολείται κάποιος με την πολιτική, δεν νομίζω ότι είναι ηθικό να κάνει δημοσιογραφία, αυτό είναι το πρόβλημα. Κατά τα άλλα το μάρκετινγκ παραμένει μια δυνατότητα.

Από όλους αυτούς τους χώρους που έχετε περάσει, τι σας έχει μείνει;

Γλυκιά είναι η γεύση. Κατ' αρχήν είμαι ακόμα από τους ανθρώπους που εργάζονται και στην Ελλάδα σήμερα φαντάζομαι ότι αυτό σχεδόν καταγγέλλεται! Είμαι ένας άνθρωπος που δουλεύω σκληρά πολλά χρόνια και αυτό είναι γνωστό.

Πάντως τα όσα γράφετε στο facebook, σχολιάζονται, και σχολιάζονται ποικιλοτρόπως

Φαντάζομαι ότι ο κόσμος κρίνει ότι μερικά από αυτά που λέω είναι καλά. Ετσι κρίνει και τα λιγότερο καλά που λέω!

Απαντάτε με χιούμορ ακόμα και στα πιο αρνητικά σχόλια.

Είναι μια σχολή αυτή. Μιλάω με όλο τον κόσμο και όποτε έχει νόημα να απαντήσω, το κάνω.

«Απόψε δυστυχώς είμαστε όλοι Χ.Α.». Κάποιοι για αυτό σας το σχόλια σας είπαν Χρυσαυγίτη. Τι απαντάτε;

Δεν πειράζει. Αυτό έγινε αρκετό καιρό πριν. Ουσιαστικά είναι ένας σκληρός τρόπος να καταλαβαίνουν κάποιοι βαθιά μέσα τους πως ο φασισμός είναι απεριόριστος.

Γιατί ασχοληθήκατε με την πολιτική;

Ασχολούμαι με την πολιτική, όχι ως πολιτικός. Η πολιτική ήταν το αντικείμενο της δουλειάς μου από τότε που άρχισα να ασχολούμαι με το μάρκετινγκ και τους πολιτικούς. Τώρα ασχολήθηκα με την πολιτική με την κλασική έννοια γιατί περνάμε μια κρίση και επειδή η γενιά μου θεωρείται ότι έχει καταστρέψει τον τόπο. Νομίζω ότι μερικοί από εμάς που είχαμε διαφορετική αντίληψη και είμασταν εξαίρεση, θα έπρεπε να ακουστούν.

Είπατε ότι «θεωρείται ότι έχει καταστρέψει τον τόπο» για τη γενιά σας. Κατά τη γνώμη σας δεν το έχει κάνει;

Το έχει κάνει, αλλά υπάρχουν και εξαιρέσεις που πάντα ήταν εμφανείς. Είναι άδικο να τους βάζουμε όλους σε ένα τσουβάλι. Ενας άνθρωπος ο οποίος θεωρείται περιθωριακός, αντίθετος με αυτά που λέγονται, δεν είναι δίκαιο να συμπεριλαμβάνεται στον κύριο όγκο των ατζαμήδων! Υπογράφω από το 1983 δημόσια και νομίζω ότι διεκδικώ τουλάχιστον αυτό που έγραφα. Όχι παραπάνω, όχι παρακάτω.

Ποια είναι η σχέση σας σήμερα με τον Γιώργο Παπανδρέου;

Είναι ένας από τους πελάτες μου, είναι φίλος μου. Διαφωνούσαμε πολιτικά αλλά έχουμε μια πολύ καλή συνεργασία σε θέματα επικοινωνίας.

Σε τι επίπεδο βρίσκονται στην Ελλάδα τα ανθρώπινα δικαιώματα;

Τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα θεωρούνται από πολυτέλεια έως ανοησία. Αυτή είναι η εκπαίδευση των ανθρώπων, των νέων παιδιών που στο σχολείο δεν μαθαίνουν καθόλου τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις. Αυτά δεν είναι μέρος της εκπαίδευσής μας και γι' αυτό η Χρυσή Αυγή και διάφοροι άλλοι άνθρωποι βρίσκουν πρόσφορο έδαφος να προσελκύσουν τα νέα παιδιά.

Είναι κάποιοι που λένε πως «εδώ δεν έχουμε ψωμί να φάμε, θα ασχοληθούμε με τα ανθρώπινα δικαιώματα;». Τι απαντάτε;

Θα τους πω ότι όταν δεν έχουμε ψωμί να φάμε και μας αγαπάνε, είναι καλύτερα από το όταν δεν έχουμε ψωμί να φάμε και δεν μας αγαπάνε.

Το όνομά σας έχει συνδεθεί με το θρυλικό Factory. Πώς ήταν εκείνη η εποχή και τι έχει αλλάξει σήμερα;

Μιλάμε για 20 χρόνια πριν, που τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Το Factory ήταν ένας χώρος όπου οι ομοφυλόφιλοι απέκτησαν αυτοσεβασμό και αυτοπεποίθηση και σηματοδότησε μία πολύ διαφορετική αντίληψη για το πώς οι ομοφυλόφιλοι διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Είναι κάτι που συνεχίστηκε με διάφορα άλλα μαγαζιά και τώρα πλέον υπάρχουν πολλές προσπάθειες που συνεχίζουν αυτό το έργο.

Εχουμε πολλά χρόνια να σας δούμε στην τηλεόραση.

Αυτή είναι η αντίληψη της δημοκρατίας από τη δημόσια και την ιδιωτική τηλεόραση. Από τότε που έγινα πρόεδρος της Φιλελεύθερης Συμμαχίας, ποτέ δεν καλούμαι στην τηλεόραση. Υπάρχουν μόνο εξαιρέσεις που τις ευχαριστώ. Στη Δημόσια Τηλεόραση, η οποία έχει και το θράσος να ζητά την στήριξη της Φιλελεύθερης Συμμαχίας, δεν έχω βγει ποτέ...

Της Αλεξάνδρας Παναγοπούλου

Πηγή:  postin.gr