Δεν μπορώ να καταλάβω αν έχουμε πολιτικό ή ποινικό έγκλημα. Δεν ξέρω στην περίπτωση του πολιτικού εγκλήματος αν είναι αντεκδίκηση ή προβοκάτσια. Δεν είμαι σε θέση να εκτιμήσω στην περίπτωση της προβοκάτσιας ποιό άκρο ή ποιό κέντρο ωφελείται από αυτή. Μπορώ να καταλάβω μόνο ότι σπείραμε ανέμους, θερίζουμε θύελλες, οι εξελίξεις δρομολογούνται ραγδαία και πάντα σε βάρος μας. Στη δολοφονία φύσσα πάγωσα, με τα σημερινά αλήθεια φοβάμαι ότι μπήκαμε για τα καλά στο χορό και θα χορέψουμε.

 

Όλοι οι πυλώνες θεωρητικής αφαλείας, κράτος, συνταγματικό τόξο, κοινή λογική, ορθός λόγος, δικαιοσύνη, η πολυδιαφημισμένη ευπ, αποδεικνύονται ανίκανοι να σταματήσουν την καθαρή τρέλα που θέλει να βρέξει με αίμα τα χέρια της. Νομίζω δούρειος ίππος που δρομολόγησε τις εξελίξεις υπήρξε η ατομική στιγμή που ο καθένας μας επικρότησε αναλόγως πεποιθήσεων σε κάποια φάση κάποιο από όλα τα πρόδρομα φαινόμενα των σημερινών εξελίξεων, όταν ήταν στη λάιτ μορφή τους.

 

Το γιαουρτάκι, τις ψιλές, τα ικριώματα στο σύνταγμα, τους ματατζήδες που χειροτονούσανε κοσμάκη αδιακρίτως, την μια κάποια αυτή βία που κατά βάθος δε μας πολυχάλασε. Όμως, όταν ανοίγεις την πόρτα στη λίγη βία, την καλή, ποτέ δεν είσαι σίγουρος ότι θα την προλάβεις πριν γίνει σε dt κακή, τυφλή και αιματοβαμμένη. 

 

Δεν καταδικάζω τη βία μόνο από όπου και αν προέρχεται. Την καταδικάζω και κατά όποιου και αν στρέφεται. Την καταδικάζω και όταν εκφέρεται λεκτικά με μποφίλιες ευχές (να πεθάνουν οι χρυσαυγίτες) και όταν υλοποιείται -με νεκρό είτε τον μπακογιάννη, είτε τον φύσσα, είτε τον προς το παρόν ανώνυμο χρυσαυγίτη. Την καταδικάζω και όταν προέρχεται από το κράτος και όταν στρέφεται κατά του κράτους. Το κυριότερο: δεν τη θέλω, την καταδικάζω, δεν την ανέχομαι, την περιφρονώ όχι μόνο όταν με πλήττει, αλλα, κυρίως, όταν με συμφέρει. Εκεί νομίζω είναι το στοιχημα. Να αρνηθούμε τη βία που κατά περίπτωση (prima facie νομίζουμε ότι) μας συμφέρει.

 

Αναδημοσίευση από τον τοίχο της Filothei Varsami (facebook)