Ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα

20.04.2014
Ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα

Κανείς ποτέ δεν αγάπησε τον Ιούδα. Δεν ξέρω κανέναν που να έδωσε το όνομα του στο παιδί του. Και, όμως, χωρίς την δική του παρέμβαση, ή αν θες προδοσία, δε θα εξελισσόταν η ιστορία. Δε ξέρουμε καν αν θα υπήρχε η Ανάσταση. Παρ' όλα αυτά, όλοι επιμένουν να τον μισούν.

Και αυτό, φυσικά, δε συνέβη μόνο μια φορά στην ιστορία.

Καθημερινά πολλοί ανακαλύπτουν Ιούδες στη ζωή τους.

Ονοματίζουν προδότη εκείνον που νομίζουν ότι βρίσκεται απέναντι τους και απέναντι από τα θέλω τους.

Εκπλήσσονται από μια αντίθετη γνώμη από τη δική τους.

Σοκάρονται από τον αντίλογο.

Νιώθουν να απειλούνται από την ύπαρξη άλλων εναλλακτικών από αυτές που είχαν φανταστεί.

Αρκεί, κάποιος να ταράξει τη λιμνάζουσα ζωή τους για να τον καταδικάσουν.

Πεισματικά, επιμένουν να βλέπουν μόνο τα λίγα τετραγωνικά που περιβάλλουν την ύπαρξη τους από την αδυναμία τους να κοιτάξουν μακριά στον ορίζοντα τους.

Κατασκευάζουν ερασιτεχνικά έναν Ιούδα για να έχουν κάποιον να κατηγορήσουν και να φορτώσουν την ανεπάρκεια τους.

Περιφρονούν το προδότη και του φορτώνουν το βάρος της δυστυχίας τους.

Ποτέ δε θα παραδεχτούν πως «οι εχθροί είναι μια κάποια λύσις».

Ο Ιούδας μέσα τους θα είναι πάντα εκείνος που φέρει όλα τα δεινά της ζωής τους.

Εκείνος που τους ξεβόλεψε από τον καναπέ.

Εκείνος που τους έδωσε τον μπάτσο όταν έπρεπε να ξυπνήσουν από την αιώνια νιρβάνα τους.

Ποτέ δε θα μπουν στη διαδικασία να τον ευχαριστήσουν για αυτό.

Θα κρύψουν έντεχνα την εξέλιξη που θα έχουν μετά από την παρέμβαση του στη ζωή τους. Ποτέ δε θα του αφιερώσουν την ανάσταση τους.

Δε θα τολμήσουν να κάνουν το μίσος τους αγάπη.

Δε θα επιτρέψουν στον εαυτό τους να παραδεχτεί πως μέχρι μια δυστυχία να τους επισκεφτεί, ένας πόνος να τους κλονίσει ή μια ήττα να κατεβάσει στη γη το εγώ τους, βρισκόντουσαν σε τέλμα.

Δε θα ομολογήσουν ποτέ πως αγωνιωδώς περίμεναν έναν μικρό θάνατο για να βιώσουν μια ανάσταση.

Θα ισχυρίζονται πάντα πως ο Ιούδας τους πρόδωσε.

Θα αναθεματίζουν την καλή τους πίστη.

Θα ορκίζονται πως δεν το περίμεναν ποτέ αυτό να τους συμβεί. Θα παίρνουν το ύφος της απόγνωσης και θα το παίζουν χριστοί.

Δε θα είναι, όμως.

Γιατί ευλογημένος είναι όποιος ζει και μάχεται καθημερινά για την ζωή του και όχι όποιος περιμένει κάτι να τον ταρακουνήσει για να σηκωθεί από τη θεσούλα του.

Ευλογημένος είναι εκείνος που παλεύει με τα φαντάσματα που έχει μέσα του όχι με εκείνα που νομίζει ότι υπάρχουν τριγύρω.

Ευλογημένος δεν είναι εκείνος που κατασκευάζει Ιούδες για να βιώσει Αναστάσεις.

Ευλογημένος είναι αυτός που καταλαβαίνει πως ο μόνος προδότης που έχει κάποιος στη ζωή του είναι ο ίδιος του εαυτός.

Στη τελική, αν δεν καταφέρεις να βρεις έναν Ιούδα για να γίνει ο αποδιοπομπαίος τράγος της ζωής σου, τι θα κάνεις;

Θα περιμένεις άπρακτος μέχρι κάποιος να σε πληγώσει για να στείλεις το μήνυμα ότι υπάρχεις με τις κραυγές του πόνου σου;

Μήπως πρέπει να αρχίσεις να επιβάλλεσαι με την ευτυχία;

Μήπως επιτέλους πρέπει να δει πως Ιούδες δεν υπάρχουν και υπάρχουν μόνο μικροί, ανατρεπτικοί ήρωες που δίνουν άλλη διάσταση σε μια ιστορία;

Αλήθεια αντέχεις να ζεις περιμένοντας συνέχεια τον εχθρό σου;

Ο Ιούδας φιλάει υπέροχα γιατί σου προσφέρει μια λύση.

Εκείνη τη λύση που δεν είδαν ποτέ τα επιλεκτικά, μυωπικά μάτια σου.

Μήπως, λοιπόν, δε πρέπει να τον κατηγορείς πια; Ή ακόμα καλύτερα;, μήπως ήρθε εκείνη η στιγμή που πρέπει να αποχαιρετήσεις τους Ιούδες και να πάρεις επιτέλους τη ζωή στα χέρια σου;

Μήπως δε πρέπει πια να περιμένεις τους Βαρβάρους για να υπερασπίσεις την ύπαρξη σου, το σπίτι σου, τα θέλω και τις ανάγκες σου;

Μήπως να δεις πως είναι πιο ωραίο να προχωράς μπροστά με δυνατά βήματα και όχι τρέχοντας γιατί κάποιος σε κυνηγάει;

Η Ανάσταση έπεται του θανάτου.

Η ζωή δεν έχει καμιά σχέση με τον θάνατο.

Δεν μπορείς απλώς να Ζήσεις;

Ζήσε όμορφα. Σταμάτα να προδίδεις τον εαυτό σου.

Περιμένοντας τους Βαρβάρους

-Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.

-Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μιά τέτοια απραξία;
Τι κάθοντ' οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;

-Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.

-Γιατί ο αυτοκράτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη,
και κάθεται στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη
στον θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορώνα;

-Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Κι ο αυτοκράτωρ περιμένει να δεχθεί
τον αρχηγό τους. Μάλιστα ετοίμασε
για να τον δώσει μια περγαμηνή. Εκεί
τον έγραψε τίτλους πολλούς κι ονόματα.

-Γιατί οι δυό μας ύπατοι κ' οι πραίτορες εβγήκαν
σήμερα με τες κόκκινες, τες κεντημένες τόγες·
γιατί βραχιόλια φόρεσαν με τόσους αμεθύστους,
και δαχτυλίδια με λαμπρά γυαλιστερά σμαράγδια·
γιατί να πιάσουν σήμερα πολύτιμα μπαστούνια
μ' ασήμια και μαλάματα έκτακτα σκαλισμένα;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
και τέτοια πράγματα θαμπόνουν τους βαρβάρους.

-Γιατί κ' οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα
να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
κι αυτοί βαριούντ' ευφράδειες και δημηγορίες.

-Γιατί ν' αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία
κ' η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που έγιναν).
Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ' οι πλατέες,
κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;

Γιατί ενύχτωσε κ' οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
Και μερικοί έφθασαν απ' τα σύνορα,
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.

Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μιά κάποια λύσις.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (150 χρόνια από τη γέννηση του, 80 χρόνια από το θάνατο του)

Δώρα Μάστορα

Πηγή: galsnguys.gr