Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο σύζυγος ή τα παιδιά του ανθρώπου που νοσεί αρχίζουν να δέχονται και να καταλαβαίνουν τη νέα σχέση, σημειώνουν ειδικοί.
Ένα από τα παραδείγματα, είναι εβδομηνταεφτάχρονος άντρας στις ΗΠΑ που βρήκε συντροφιά σε μια γυναίκα στο γηροκομείο. Περνούσαν τον χρόνο τους μαζί, κρατώντας το χέρι ο ένας του άλλου μπροστά στους συγγενείς τους.
Το θέμα αυτό αποτελεί και θέμα ταινιών. Σε πρόσφατη αμερικανική ταινία, η γυναίκα που πάσχει από τη νόσο σταδιακά ξεχνάει τον σύζυγό της και δημιουργεί σχέση με άλλον άντρα που γνωρίζει στο ίδρυμα όπου φιλοξενείται. Ο σύζυγος, με τον καιρό, αρχίζει να αποδέχεται τη σχέση, κατανοώντας ότι δίνει στη σύζυγό του ασφάλεια και σταθερότητα μέσα στη σύγχυση που μπορεί να φέρει η νόσος.
Στις ΗΠΑ, οι περισσότεροι σύζυγοι ή τα παιδιά έχουν αναταποκριθεί θετικά σε αυτές τις νέες σχέσεις που δεν είναι σπάνιες, δηλώνει η Dr.Schemp. Eιδικοί δηλώνουν ότι πολλοί εκπλήσσονται όταν μαθαίνουν ότι οι ασθενείς μπορεί να έχουν πλούσια συναισθηματική ζωή.
Οι επιπτώσεις της νόσου δεν περιορίζουν την ανάγκη για κοινωνική επαφή του ασθενούς ούτε την επιθυμία του για αξιοπρέπεια και νόημα. Η νόσος συνήθως οδηγεί τον ασθενή στο να ξεχάσει όλους εκτός από όσους βρίσκονται κοντά του τακτικά, σημειώνει ο ειδικός Peter Redd.
Έτσι, οι ασθενείς μαθαίνουν να έχουν οικειότητα με ανθρώπους που βρίσκονται κοντά και αισθάνονται πιο άνετα.
Τέτοιο συναισθηματικό ταξίδι είναι συχνό μεταξύ των φροντιστών των ασθενών οι οποίοι είναι αντιμέτωποι με μια τέτοια κατάσταση, σημειώνει η Donna Schempp, εκπρόσωπος ιδρύματος φροντίδας ασθενών με Alzheimer.
Τα συναισθήματα συχνά μπορεί να εκφράζονται περισσότερο, καθώς προχωρά η νόσος και οι άνθρωποι γίνονται λιγότερο διστακτικοί να εκφράσουν τρυφερότητα. Όπως εξηγεί ο Dr.Kennedy, σε ορισμένες περιπτώσεις η έκφραση των συναισθημάτων μπορεί να αυξηθεί από τη νόσο-δηλαδή οι αναστολές να υποχωρήσουν.
Στην εικόνα μπορεί να προστεθεί και η σεξουαλικότητα και τότε είναι που γίνεται περισσότερο πολύπλοκη η κατάσταση.
Ανάλογα με τον άνθρωπο, υπάρχει ηθικό θέμα σχετικά με το αν κάποιος ασθενής πρέπει να δημιουργήσει νέα σχέση. Στις ΗΠΑ ορισμένα ιδρύματα δεν το επιτρέπουν, ενώ άλλα δεν είναι αντίθετα.
Η παθολογία του Alzheimer αρχίζει στα κέντρα μνήμης και μάθησης του εγκεφάλου και ύστερα εξαπλώνεται. Η έκταση και η κατεύθυνση της εξάπλωσης ποικίλλει σημαντικά από άνθρωπο σε άνθρωπο. Σε ορισμένους, η σκέψη και η μνήμη έχουν εξαφανιστεί σε μεγάλο βαθμό, αλλά η έκφραση των συναισθημάτων παραμένει σχετικά άθικτη.
Σύμφωνα με την εμπειρία της Shempp, τα ενήλικα παιδιά ασθενών είναι πιο δύσκολο να δεχτούν τη νέα σχέση του γονιού. Μοιάζει με εγκατάλειψη και αυτά αισθάνονται δεσμευμένα απέναντι και στους δυο γονείς. Έτσι, πολύτιμη καθίσταται η ενημέρωση για την πρόοδο της νόσου.
Χρειάζεται πολλή πληροφόρηση για να καταλάβει κάποιος πώς μπορεί να φροντίσει ασθενή με Alzheimer, καταλήγουν οι ειδικοί.
Πηγή: iatronet.gr
