Η Εθνική έχανε 2-0 και η αδελφή μου λέει ότι ο μικρός αρχίζει να ερμηνεύει την ήττα με τρόπο να 'απαλύνει τον πόνο'. Λέει στην μαμά του ότι ίσως να μην είναι και τόσο μεγάλο το κύπελλο και δεν τους νοιάζει και πολύ. «Είναι μικρό το κύπελλο και δεν τους ενδιαφέρει, έτσι δεν είναι;»
Να ξέρετε πώς όλοι μας έχουμε ένα προστατευτικό μηχανισμό και τα παιδιά δεν εξαιρούνται.
Αυτή ήταν μια ιδανική ευκαιρία να περάσουμε το μήνυμα ότι δεν κερδίζουμε πάντα και αξίζει να χειροκροτούμε την προσπάθεια.
Χωρίς όμως το κήρυγμα.
Στο τέλος του αγώνα και αφού μεσολάβησε τρίτο γκολ, οι γονείς του είπανε ότι δεν κέρδισαν αυτόν τον αγώνα, ότι η ομάδα ήθελε να κερδίσει γιατί το κύπελλο είναι μεγάλο και γι' αυτό το προσπάθησαν πολύ.
Αναφέρθηκαν στις στιγμές του αγώνα που έδειχνε την ένταση της προσπάθειας τους.
Στο τέλος, προτάθηκε να χειροκροτήσουν όλοι μαζί για την προσπάθεια τους.
«Μπράβο, ρε παιδιά... άντε και την επόμενη φορά ακόμα πιο δυνατή προσπάθεια».
Δεν σημαίνει, βέβαια, ότι ο μικρός ήταν μέσα στην καλή χαρά.
Ήταν, όμως, μια ευκαιρία να μάθει ότι δεν ακυρώνουμε την προσπάθεια όταν δεν κερδίζουμε και ότι δεν κερδίζουμε πάντα.
Προσπαθούμε όμως και επιμένουμε, αν το θέλουμε πολύ. Κι όλα αυτά χωρίς κήρυγμα.
Μπορείτε την ώρα που το παιδί σας χάνει και δεν το δέχεται καλά, να κάνετε εκείνη την στιγμή την συζήτηση σας.
Αλλά θα φανεί, αναλόγως πώς θα κάνετε την συζήτηση, σαν κριτική στο συναίσθημα του και σαν κήρυγμα.
Ενώ, ευκαιρίες που παρουσιάζονται στην καθημερινότητα όπως το Μουντιάλ στο οποίο το παιδί σας συμμετέχει 'έμμεσα', μπορούν αξιοποιηθούν για να περάσετε τα μηνύματα σας με πιο ασφαλή και αποτελεσματικό τρόπο -που δεν ζημιώνει την σχέση σας.
Όπως τα παραμύθια.
Ανδρέας Αρματάς
Ψυχολόγος με μεταπτυχιακή ειδίκευση στην κλινική ψυχολογία στο University of Hartford (ΗΠΑ)
Πηγή: leleka.gr
