Μαθήματα ζωής που πήρα από την κόρη μου

17.11.2014
Μαθήματα ζωής που πήρα από την κόρη μου

Αθωότητα, ειλικρίνεια, ανεμελιά, δημιουργία, θάρρος... Χαρακτηριστικά του παιδιού που ήμασταν κάποτε και που δυστυχώς κάπου στην πορεία τα ξεχάσαμε...

Τα παιδιά φέρουν ένα μεγάλο ποσό σοφίας μαζί τους, όταν ενωθούν μαζί μας σε αυτό τον κόσμο. Το γνωρίζω αυτό εδώ και χρόνια και πάντα μου άρεσε να βρίσκομαι κοντά σε παιδιά. Αλλά δεν ήταν μέχρι που έγινα πατέρας, περίπου τέσσερα χρόνια πριν, που ανακάλυψα πόσο σοφά είναι αυτά τα μικρά πλασματάκια.

Από την πρώτη στιγμή γέννησης της κόρης μου (ακόμα και πριν) η πατρότητα ήταν μια πραγματικά αναζωογονητική εμπειρία. Είναι σπάνιο να περάσει μια μέρα χωρίς να μάθω κάτι καινούργιο από την κόρη μου. Και με πολλούς τρόπους, την βλέπω ως μια από τους πιο αποτελεσματικούς δασκάλους μου.

Για αυτό λοιπόν, σκέφτηκα ότι θα ήταν διασκεδαστικό να μοιραστώ μερικά από τα μαθήματα προσωπικής ανάπτυξης που έχω μάθει από την Έλσα τα τελευταία χρόνια.

Αν έχεις παιδιά, πιθανόν να αναγνωρίσεις αρκετά από αυτά. Αν δεν έχεις παιδιά, μπορεί να βρεις μερικά από αυτά κακής ποιότητας ή χαζά. Πίστεψε με, δεν είναι. Κάθε ένα από αυτά τα μαθήματα, είχε μια σημαντική επίδραση στην ζωή μου.

Ορίστε λοιπόν, τα μαθήματα ζωής που έχω μάθει από την κόρη μου, μέχρι στιγμής.

1. Αύριο θα είναι μια καινούργια μέρα.

Όταν η κόρη μου ήταν μικρότερη, με ρώταγε "Θα είναι αύριο μια καινούργια μέρα;". Την διαβεβαίωνα πως ναι, πράγματι, αύριο θα είναι μια καινούργια μέρα. Τώρα που έχει φτάσει στην ώριμη ηλικία των τεσσάρων, το καταλαβαίνει. Και τώρα μου το υπενθυμίζει αυτή: "Μην ανησυχείς μπαμπά, αύριο θα είναι μια καινούργια μέρα!". Είναι καλό να το θυμάσαι αυτό.

2. Μερικές φορές είναι καλύτερο να φτιάχνεις τους δικούς σου κανόνες.

Μερικές φορές είναι καλύτερα να πετάξεις μακριά το βιβλίο με τους κανόνες και να φτιάξεις τους δικούς σου.

3. Μην φοβάσαι να δείξεις τον ενθουσιασμό σου.

Η κόρη μου δεν ντρέπεται, όταν πρόκειται να δείξει τον ενθουσιασμό της. Αν κάποιος προτείνει κάτι που της αρέσει, ανταποκρίνεται με μια σειρά από διαφορετικούς τρόπους, ανάλογα με το επίπεδο του ενθουσιασμού της. Αν της αρέσει η ιδέα, θα πει κάτι όπως "Αυτή είναι σπουδαία ιδέα, μπαμπά.". Αν της αρέσει πάρα πολύ θα κουνήσει το κεφάλι της με σθένος και θα φωνάξει "Ναιιιιιιι!!!". Αν της αρέσει πραγματικά, πάρα, πάρα πολύ, θα αρχίσει να χοροπηδάει και καλπάζει γύρω γύρω, φωνάζοντας "Ναι, ναι, ναιιιι, ναι, ναι.." ξανά και ξανά.

Το αγαπημένο μου κομμάτι, είναι όταν είμαστε στο τραπέζι και προτείνω να κάνουμε κάτι (όπως για παράδειγμα, σε μια καυτή νύχτα του καλοκαιριού, να πάμε να πάρουμε παγωτό), η κόρη μου ενθουσιάζεται τόσο πολύ, που κατεβαίνει από την καρέκλα της και αρχίζει να τρέχει γύρω γύρω φωνάζοντας.

Μερικές φορές ο ενθουσιασμός της είναι τόσο μεγάλος, που φοβάμαι ότι θα πέσει από την καρέκλα.

Έχεις ποτέ περιορίσει τον ενθουσιασμό σου; Εγώ το κάνω. Κάπου κατά μήκος της δρόμου, οι περισσότεροι από εμάς μάθαμε ότι τα πράγματα που θέλαμε πραγματικά ή για τα οποία ήμασταν πραγματικά ενθουσιασμένοι, μπορούσαν να φύγουν μακριά σε ένα λεπτό. Συχνά, αυτά που ήταν πιο συναρπαστικά για εμάς, χρησιμοποιούνταν για να κάνουμε κάποια πράγματα: "Ντύσου τώρα, αλλιώς δεν πρόκειται να κάνεις ποδήλατο σήμερα." ή "Σταμάτα να λες αυτή τη λέξη, αλλιώς θα μπεις τιμωρία για όλη την εβδομάδα."

Δεν είναι λοιπόν περίεργο που έχουμε μάθει να κρύβουμε τον ενθουσιασμό μας. Δεν θέλουμε τα καλά πράγματα να τα στερούμαστε, για αυτό και δεν αφήνουμε κανέναν να δει ότι μας αρέσουν. Πόσο μπέρδεμα είναι αυτό..

Λοιπόν, είναι πολύ αναζωογονητικό να βλέπεις την κόρη σου να εκφράζει τον ενθουσιασμό της. Ο ενθουσιασμός είναι μεταδοτικός. Ο κόσμος θέλει μια δόση ενθουσιασμού. Θέλει να ξέρει ότι είναι ασφαλές να είναι χαρούμενος για κάτι.

Για αυτό λοιπόν, δοκίμασε το. Την επόμενη φορά που θα ανακαλύψεις κάτι που πραγματικά σου αρέσει, κάνε ένα μικρό χαρούμενο χορευτικό και δες τι θα συμβεί.

4. Νιώσε τα συναισθήματα σου πλήρως.

Η κόρη μου, δεν είναι πάντα χαρούμενη. Όπως όλα τα παιδιά, έχει και αυτή τις στιγμές απογοήτευσης και θλίψης. Έχουμε κάνει ότι καλύτερο μπορούμε για να την ενθαρρύνουμε να εκφράζει τα συναισθήματα αυτά όταν συμβούν. Είναι καταπληκτικό να βλέπεις το πώς έχει μάθει να αντιμετωπίζει αυτές τις στιγμές.

Αν συμβεί κάτι που θα την κάνει να νιώσει απογοητευμένη και οργισμένη, θα πάει στο δωμάτιο της, θα κλείσει την πόρτα, θα ξαπλώσει στο πάτωμα ή στο κρεβάτι και ουρλιάξει ή θα κλάψει για ένα-δυο λεπτά. Έπειτα, θα ανοίξει την πόρτα, θα βγει και θα πει "Νιώθω πολύ καλύτερα τώρα". Και συνήθως είναι. Η απογοήτευση που ένιωθε μέσα της, έπρεπε να βγει.

Πόσες φορές ένιωσες απογοητευμένος, θλιμμένος ή νευριασμένος; Ξέρω ότι κράταγα πράγματα μέσα μου για πολύ καιρό. Και όσο περισσότερο κρατάω αυτά τα συναισθήματα, τόσο πιο ισχυρά γίνονται.

Είναι πολύ καλύτερο να τα αφήσεις να βγουν στη στιγμή και να "νιώσεις πολύ καλύτερα".

5. Περπάτα πάνω σε ένα πεζούλι κάθε φορά που σου δίνεται η ευκαιρία.

Πότε ήταν η τελευταία φορά που περπάτησες πάνω σε ένα πεζούλι; Κάθε φορά που βγαίνω περίπατο και περνάμε από ένα πεζούλι, η κόρη μου θέλει να ανέβει και να περπατήσει πάνω σε αυτό. Και τώρα θέλει να το κάνω και εγώ. Οφείλω να ομολογήσω ότι, αν έχεις καιρό να το κάνεις, δοκίμασε το. Είναι πολύ διασκεδαστικό.

Το μάθημα ζωής εδώ είναι ότι, εμείς οι ενήλικες τείνουμε να προσπερνάμε ευκαιρίες για διασκέδαση και εξερεύνηση, χωρίς καν να το αντιληφθούμε. Αυτές οι ευκαιρίες είναι παντού γύρω μας, όλη την ώρα. Απλά πρέπει να ανοίξουμε τα μάτια μας και να επεκτείνουμε την αντίληψη μας. Το να βρίσκεσαι γύρω από παιδιά (ακόμα και αν δεν είναι δικά σου), είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να το κάνεις αυτό.

6. Κάποια πράγματα πρέπει να τα κάνεις μόνος σου (ακόμα και αν υπάρχει κάποιος εκεί που μπορεί να σε βοηθήσει.)

Συχνά νιώθω την επιθυμία να βοηθήσω την κόρη μου να βάλει τα παπούτσια της ή να βάλει ένα κομμάτι πάζλ στην σωστή θέση. Απλές εργασίες, που τις έχω για δεδομένες, αποτελούν μια πρόκληση, όπως και για κάθε παιδί. Αν συνεχώς επέμβαινα και έλεγα, "Άσε με να το κάνω για σένα", θα της έπαιρνε πολύ περισσότερο για να καταλάβει πώς να το κάνει.

Είναι ιδιαίτερα δελεαστικό να την βοηθήσω, όταν φτάνει στο σημείο της απογοήτευσης. Άλλα έχω μάθει ότι, αν την αφήσω να προσπαθήσει λίγο ακόμα, ακριβώς μετά από το σημείο της απογοήτευση, θα τα καταφέρει.

Σε αυτές τις στιγμές, μερικές φορές μου έρχεται στο μυαλό η σκηνή από την ταινία Ray, όπου ο Ray Charles τυφλώνεται και η μητέρα του προσποιείται ότι δεν βρίσκεται στο δωμάτιο όταν αυτός ζητάει βοήθεια. Σε αυτό το σημείο, ανακαλύπτει ότι δεν είναι τόσο αβοήθητος όσο νόμιζε.

Είναι ένα ισχυρό μάθημα για εμένα και σαν πατέρας και στην δικιά μου ζωή.

7. Γνώριζε πότε να ζητήσεις βοήθεια.

Αν και αυτό φαίνεται να έρχεται σε αντίθεση με το προηγούμενο μάθημα, στην πραγματικότητα, αλληλοσυνδέονται. Αν το παραδεχθούμε, υπάρχουν μερικά πράγματα που τα μικρά παιδιά δεν μπορούν να κάνουν ακόμα. Η Έλσα είναι πολύ καλή στο να προσπαθεί να κάνει πράγματα. Και είναι επίσης πολύ καλή στο να ζητάει βοήθεια όταν έχει φτάσει στο χείλος της υπομονής της ή έχει κουραστεί ή απογοητευτεί.

Η προθυμία της να ζητήσει βοήθεια είναι ένα ισχυρό μάθημα για κάποιον εγωιστή σαν και εμένα. Έχω ξοδέψει αμέτρητες ώρες να ψάχνω την λύση για κάτι, την στιγμή που θα μπορούσα να ζητήσω βοήθεια από κάποιον.

Το να γνωρίζεις πότε και πώς να ζητήσεις βοήθεια, είναι μια σημαντική δεξιότητα που πρέπει να γνωρίζεις. Και την μαθαίνω από τον καλύτερο δάσκαλο.

8. Μην είσαι προσκολλημένος σε αυτό που ζωγράφισες χθες (ή πριν 2 δευτερόλεπτα).

Η κόρη μου είναι μια παραγωγική καλλιτέχνης. Φτιάχνει έργα ζωγραφικής και σχέδια πιο γρήγορα από τον γρηγορότερο καλλιτέχνη. Και το πιο όμορφο πράγμα σχετικά με την δημιουργικότητα της είναι ότι, όταν τελειώσει ένα έργο, τελείωσε. Δεν υπάρχουν προσθέσεις στο έργο που μόλις τελείωσε. Βάζει τις στοίβες της με τα έργα τέχνης στον κάδο σκουπιδιών, τόσο εύκολα, όσο εύκολα οι Θιβετιανοί μοναχοί σκορπάνε την άμμο από τα έργα mandala που έφτιαξαν.

Δεν ξέρω για σένα, αλλά εγώ έχω πρόβλημα να πετάξω αγαπημένα πράγματα που δημιούργησα 10 χρόνια πριν. Η προθυμία της κόρης μου να αφήσει πίσω τις δημιουργίες της, αφήνει ανοιχτή την ροή της δημιουργικότητας. Δεν δένεται με αυτό που δημιούργησε χθες. Δεν συγκρίνει αυτό που κάνει σήμερα με ότι υπήρχε πριν. Είναι ελεύθερη να είναι ανοιχτή και να ρέει η δημιουργικότητα της.

9. Το τραγούδι κάνει τα πάντα καλύτερα.

Άσχετα από το πόσο τραυματική μια εμπειρία μπορεί να είναι, το τραγούδι μπορεί να την κάνει καλύτερη. Η κόρη μου και εγώ τραγουδάμε μαζί στον δρόμο για το νηπιαγωγείο. Τραγουδάμε αυτό το ανόητο τραγούδι που φτιάξαμε όταν βουρτσίζουμε τα δόντια. Τραγουδάμε το τραγούδι για τα τσισάκια. Τραγουδάμε τα αγαπημένα μας τραγούδια για ύπνο. Σχεδόν το οτιδήποτε που μπορείς να πεις, μπορείς να το πεις τραγουδιστά.

Το τραγούδι είναι διασκεδαστικό. Το τραγούδι σε κάνει να χαμογελάς. Δεν θα εκπλησσόμουν αν μια έρευνα έδειχνε ότι, με το τραγούδι εκκρίνονται ενδορφίνες. Και οι περισσότεροι από εμάς τους ενήλικες, τείνουμε να τραγουδάμε ελάχιστα. Οι 6 νάνοι, ήξεραν τι έκαναν όταν σφύριζαν τραγουδιστά ενώ δούλευαν. Οπότε, προσπάθησε να προσθέσεις λίγο παραπάνω τραγούδι, στην καθημερινή σου ρουτίνα.

10. Χόρεψε σαν κανείς να μην σε βλέπει (ακόμα και αν είσαι σίγουρος ότι όλοι σε βλέπουν).

Όπως σε κάθε σπίτι με μικρά παιδιά, οι φράσεις "Κοίτα μάμα. Κοίτα μπαμπά. Κοιτάξτε όλοι." ακούγονται σε καθημερινή βάση. Η κόρη μου, λατρεύει να χορεύει. Και όταν το κάνει, τα δίνει όλα. Κάνει νέες χορευτικές κινήσεις σε τακτική βάση. Υπάρχει ο χορός «τρέχω πέρα δώθε», ο «ύπουλος χορός», ο χορός «πηδάω πάνω-κάτω» και φυσικά ο χορός «στριφογυρίζω μέχρι να πέσω κάτω»!

Κάπου στην πορεία μας, οι περισσότεροι από εμάς χάνουμε την ανεμπόδιστη δυνατότητα να εκφραστούμε. Οι φωνές της αμφιβολίας κάνουν την εμφάνιση τους και νιώθουμε αμήχανοι. Το να βλέπω την κόρη μου να χορεύει με όλη της καρδιά, είτε είναι μόνη, είτε μπροστά σε πλήθος, είναι μια σπουδαία υπενθύμιση της αθωότητας και της χαράς που όλοι έχουμε μέσα μας. Δεν είναι ώρα να την αφήσουμε να βγει λίγο περισσότερο προς τα έξω;

 

Πηγή: a-typos.gr

Φωτογραφία άρθρου: το παιδί και το περιστέρι, Pablo Picasso